|
هفته گذشته تب اخبار مربوط به رویدادهای جمهوری بلاروس در رسانه های غرب
فروکش کرد. با پایان انتخابات ریاست جمهوری و اعلام پیروزی لوکاشنکو و به
خیابان آمدن مخالفان نتیجه این انتخابات همه رسانه های غرب و به تقلید از
آنها رسانه های فارسی زبان خارج کشور بصورت سازمان یافته جنجالی را آغاز
کردند و انتظار داشتند نتیجه آن سقوط دولت آن کشور و برکناری رئیس جمهور آن
لوکاشنکو باشد، اما چنین نشد و به همین دلیل کم کم فیتیله ها را پائین
کشیدند. در این اوج و فرود، بودند احزاب و افرادی که منتظر نتیجه کار
ماندند تا مفسر بعد از رویداد شوند و از آن حیرت آورتر آن که افرادی با
نقاب توده ای یا سکوت کردند و یا دنباله رو رسانه های غرب شدند و از آن
تعجب آورتر این که مانند اپوزیسیونی که حالا مشخص شده سرنخش در لهستان و
لیتوانی و اوکرائین بوده از تجدید انتخابات دفاع کردند. یعنی رفتن به همان
چاهی که مقنی ماهر آن امریکا برای بیرون کشیدن آب خود از قعر چاه است!
بهر روی، رسیده بود توطئه ای که خنثی شد. دولت بلاروس با مدیریت توام با
جسارت و ایمان رئیس جمهور آن کشور و حمایت مردمی که رفاه نسبی و عمومی شامل
حال همه آنهاست، بر بحرانی که از لهستان در همسایگی بلاروس رهبری می شد و
گروه های امنیتی با ماموریت ویژه از اوکرائین برای رهبری داخلی توطئه وارد
بلاروس شده بودند غلبه کرد. خطر دخالت نظامی ناتو از مرز لهستان و لیتوانی
علیه بلاروس جدی بود و به همین دلیل پوتین پس از گفتگوی تلفنی با لوکاشنکو
و بدرخواست او اعلام کرد که یک هنگ امنیتی در روسیه تشکیل شده تا در صورت
دخالت از خارج در امور داخلی بلاروس به یاری دولت آن کشور بشتابد. شخص
لوکاشنکو در دیدار با هیات دولت در پاسخ به تهدید اتحادیه اروپا برای تحریم
بلاروس اعلام کرد که مرز هوائی جمهوری بلاروس را به روی پروازهای کشورهای
غربی می بندد تا غرب معنای واقعی تحریم را بفهمد. او همچنین اعلام کرد که
با هیچ "فرد"ی بعنوان مخالف دیدار نخواهد کرد تا غرب از او رهبر بسازد،
بلکه دولت کاملا آماده است با نمایندگان تشکل هائی که در کشور فعالیت دارند
دیدار و درباره کلیه مسائل مذاکره کند. از سوی دیگر شخص پوتین در توضیح
توطئه ای که خنثی شد گفت: دولت بلاروس قبل از انتخابات از اتحادیه اروپا و
مجامع بین المللی خواهان اعزام نمایندگانی جهت نظارت بر انتخابات این کشور
شده بود اما آنها طرح از قبل تنظیم شده ای داشتند و بدنبال اجرای آن بودند
و به همین دلیل به درخواست رئیس جمهور بلاروس پاسخ ندادند.
همزمان با این رویدادها، معاون وزرات خارجه امریکا که به مسکو سفر کرده بود
تا درباره حوادث بلاروس گفتگو کند دست از پا دراز تر از روسیه بازگشت. وزیر
خارجه روسیه به او گفت که مسائل بلاروس به خود مردم و دولت آن کشورمربوط
است و ما در مسکو درباره این رویدادها با نماینده یک کشور دیگر مذاکره نمی
کنیم. (آن هم نماینده کشوری که دولت آن کشور خود از طراحان و مجریان توطئه
در بلاروس بود).
آنچه در بلاروس گذشت، درس های بزرگی برای همگان داشت که باید بتدریج درباره
آنها نوشت. هم برای دولت بلاروس که نیازمند دولتی حزبی است، هم برای غربی
ها که باید فهمیده باشند دوران تکرار سناریوی سلطه بر یوگسلاوی و تکه تکه
کردن آن گذشته است، هم برای مسکو که هوشیاری خود را چند برابر کند و برود
بدنبال تشکیل یک دولت ائتلافی با حزب کمونیست آن کشور و خانه تکانی در حزب
حاکم و حامی پوتین و شتاب بخشیدن به کنترل شبکه های مافیائی روسیه که در
حوادث بلاروس نیز نقش آفرین بودند. و بالاخره درسی هم برای مدعیان چپ و
مارکسیست ایرانی. حادثه بلاروس دست های زیادی را "رو" کرد و نشان داد که
مدعیان بقول معروف چند مرده حلاجند و فاصله حرف و ادعا تا عمل چقدر زیاد
است. خوشبختانه در روزهای تهاجم تبلیغاتی و خبری رسانه های غربی با هدف
آماده سازی افکار عمومی برای دخالت مستقیم در امور داخلی بلاروس، شماری از
مهاجرین توده ای که هنوز در پایتخت آن کشور "مینسک" زندگی می کنند با
پشتکار اخبار واقعی رویدادها را در شبکه مجازی منتشر و به وظیفه توده ای
خود عمل کردند.
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
|
