|
ایالات متحده با تحویل فناوری پیشروانه هسته
ای خود به استرالیا، حضور و فشار خود را در دریای چین که پکن آن را محدوده
دریایی خود می داند، افزایش می دهد. هدف پیمان امنیتی جدیدی که بین ایالات
متحده، انگلستان و استرالیا منعقد شده برای هیچ کس اسرارآمیز نیست: مقابله
با چین.
جو بایدن تصمیم گرفته است با ایجاد پیمان ـ اوگوس ـ بین کشورهای استرالیا،
انگلستان و ایالات متحده در رقابت بین واشنگتن و پکن یک گام به جلو بردارد.
محتوای این پیمان "تعهد مشترک به نظم بین المللی مبتنی بر قوانین"، "تقویت
امنیت دیپلماتیک و همکاری دفاعی" به منظور "رویارویی با چالش های قرن 21"
اعلام شده است.
مفاهیم این پیمان مبهم و کلی است تا تهاجمی به نظر نرسند. اما نکا ت اصلی
در این چند خط نهفته است: - بر اساس سابقه تاریخی مشترکی که ما "امریکا و
انگلستان" در منطقه با استرالیا داریم .
- ما برای حمایت از استرالیا دسترسی به زیردریایی های هسته ای با فناوری
مورد نیاز را آغازمی کنیم.
- به طور خاص، ایالات متحده و انگلستان هیجده ماه به استرالیا فرصت می دهند
تا به این سطح از فناوری برسد.
- ایالات متحده فناوری پیشروانه هسته ای خود را تا کنون فقظ با انگلستان در
سال 1958 به اشتراک گذاشته بود.
به نقل از خبرگزاری فرانسه، یک مقام ارشد کاخ سفید گفت: این امر استرالیا،
ایالات متحده و بریتانیا را برای نسل ها متصل خواهد کرد.
اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا، فسخ قرارداد با گروه فرانسوی "ناوال
گروپ" را چنین توجیه کرد: این گروه تنها نیروی محرکه غیر هسته ای را به ما
ارائه می دهد .تصمیم گرفتیم تا با زیردریایی های "کلاس حمله ای" ادامه
ندهیم و راهی دیگر را انتخاب کنیم ،این تغییر ذهنی نیست بلکه ضروری است .
رهبر استرالیا اطمینان داد که کشورش، که همچنین امضا کننده معاهده منع
اشاعه هسته ای است، به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای یا ایجاد قابلیت هسته
ای نظامی نیست.
این در حالی است که کمپین بین المللی پایان دادن به سلاح هسته ای (ایکان)،
تصمیماتی را که در جهت تسلیحات هسته ای اتخاذ می شود محکوم می کند.
با استفاده از این فناوری، استرالیا بزودی توانایی گشت زنی زیر دریایی های
خود در دریای چین را که پکن آن رامحدوده دریای خود ،میداند خواهد داشت.
نوع فناوری به زیردریایی ها "مزیت" مضاعفی می دهد تا نا محدود و با سکوت
حرکت کنند و تشخیص آنها تقریباً غیرممکن می شود.
چین، که کاملاً هدف این مانور را درک کرده، از طریق سفارت خود در ایالات
متحده، واکنش نشان داد و "جنگ سرد" را محکوم کرد.
چند هفته پس از خروج کل نیروهای آمریکایی از افغانستان، این دو کشور تصمیم
گرفتند رقابت استراتژیک با چین را افزایش دهند. در پی این توافق تاریخی، پس
از خروج انگلیس از "برگزیت " و استرالیا که نقش بهترین شریک در منطقه هند و
اقیانوسیه را بر عهده می گیرد، انگلستان با اطمینان بیشتری به متحد دیرینه
خود واشنگتن متصل شده است .
در 24 سپتامبر، نخست وزیران استرالیا، هند و ژاپن مجدداً گفتگوی امنیتی
چهار جانبه خودرا که منجمد شده بود اغاز می کنند .این گام جدید منطبق با
منطق "محوری" آسیایی است که باراک اوباما در سال 2011 تصمیم گرفت و هدف آن
تغییر جهت سیاست بین المللی ایالات متحده در قبال شرق آسیا به منظور محدود
کردن افزایش قدرت چین در برابر ایالات متحده است.
میان نخبگان سیاسی آمریکا بحث های گسترده ای وجود دارد که نه تنها چالش
بزرگ کنونی است بلکه، به ویژه چالش این آینده خواهد بود: "آیا ما باید جهان
را با چین یا در رقابت با آن اداره کنیم"؟
"فیلیپ گلوب"، استاد روابط بین الملل در دانشگاه امریکایی درپاریس، در
مصاحبه ای با روزنامه "اومانیته" گفت: از دیدگاه آنها، چین بسیار سریع و
بسیار قدرتمند شده است. این چالشها از دیدگاه واشنگتن، اقتصادی، تکنولوژیکی
و احتمالاً ژئواستراتژیک است، زیرا توسعه اقتصادی مستلزم توسعه تسلیحات
نظامی است. جاه طلبی های چین هنوز جهانی نشده است، اما در شرق آسیا مشهود
است. نخبگان آمریکایی می خواهند مطمئن شوند که چین جایگزین ایالات متحده به
عنوان "اردیناتور" اصلی توازن قدرت در منطقه نخواهد شد. بنابراین مرکز
درگیری قرن 21 در دریای چین قرار دارد. قبل از سرد شدن روابط دیپلماتیک بین
فرانسه و استرالیا پاریس مدعی بود که در این بخش از جهان، نقش خود را ایفا
می کند. رئیس جمهور مکرون 19 ژانویه ، هنگام سخنرانی برای ارتش، نقطه عطفی
در استراتژی مهار قدرت دوم جهانی را اعلام کرد. او گفت: "تا کنون، تنها
ناوچه های نظارتی ساده چین "در ابهای آزاد ناوبری" در نزدیکی سواحل چین این
منطقه استراتژیک برای تضمین تجارت در گشت بودند اما اکنون استراتژی در
منطقه تغییر کرده است. در آغاز سال، زیردریایی حمله ای زمرد "اس .ان .آ"
هسته ای به منطقه اعزام شد. ایالات متحده و فرانسه در سالهای اخیر تمرینات
مشترک خود را با رقبای "تایوان ــ کره جنوبی " بعنوان منطقه ای پکن افزایش
داده اند ."
دریاسالارفرانسوی "پیر واندیر"، در جلسه ای در ماه ژوئن در "مجلس شورای ملی
فرانسه" اظهار داشت: "ما به محض ورود به دریای چین، در حالی که در فضای
دریایی بین المللی حرکت می کنیم، به طور سیستماتیک توسط کشتی های نظامی چین
"اسکورت" می شویم . در سال 2020 ، طبق گزارش پنتاگون نیروهای دریایی ارتش
آزادیبخش خلق چین با 350 قایق و زیردریایی "از نظر تعداد کشتی های جنگی
نیروی دریایی ایالات متحده با 293کشتی جنگی از این کشور ییشی گرفته است".
طی پنج سال ، پکن ناوگان خود را مدرن کرد اما هنوز قدرت تکنولوژیکی ناوگان
آمریکا برتری دارد.
از دهه 1980، چین فعالیت "دفاع فعال از دریاهای نزدیک" و سپس "عملیات در
دریاهای دور" را توسعه داده است.
به گفته جغرافیدان "فرانسوا-خاویر بونت"، دریای چین ، "با دره های عمیقی که
بزرگراه های زیردریایی ها هستند" ، دارای منابع قابل توجه ماهیگیری ، گاز و
نفت است
اگر پکن ادعای مشروعیت تاریخی و قانونی در مورد این آبها داشته باشد،
ویتنام ، فیلیپین ، تایوان ، مالزی و برونئی نیز ادعاهایی دارند.
به گفته دریاسالار" پیر واندیر "چین می خواهد قوانین بین المللی را تغییر
دهد و وضع کنونی را که مطابق خواسته پکن نیست را تغییر دهد .
هدف چین به وضوح گسترش نفوذ خود در دریاهاست. هیچکس جنگ در منطقه نمیخواهد
، بسیاری می خواهند تعادل را تغییر دهند ، بنابراین، سوال اینست که آیا می
توانیم تعادل را بدون جنگ تغییر دهیم؟".
پس ازپایان امضائ پیمان" اوگوس "، " اسکات موریسون" نخست وزیر استرالیا
"دعوت علنی" برای گفتگو با شی جین پینگ ، رئیس جمهور چین را مطرح کرد.
بحثی که در آن استرالیا ، پل ارتباطی ایالات متحده در منطقه را بر عهده
خواهد داشت و از هماکنون می خواهد با "فناوری پیشروانه هسته ای " نقش
ژاندام منطقه را بر عهده بگیرد. زیردریایی هایی استرالیایی خواهند توانست
به سادگی به سواحل چین ، تایوان نزدیک شوند.
.https://www.humanite.fr/defense-sous-marins-australiens-biden-en-eaux-troubles-720730.
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
.
|
