راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

نقش رسانه های

دلار زده ایران

علیه منافع ملی

 

 هفته گذشته "یورو استات" اعلام کرد "مبادلات تجاری اتحادیه اروپا با ایران در ۱۱ ماهه ۲۰۲۲ با رشد ۲۲ درصدی به ۴.۷۱۵ میلیارد یورو رسیده و تجارت آلمان با ایران در این مدت رشد ۱۲ درصدی داشته است."

با توجه به اینکه کشورهای اروپایی به تبعیت از آمریکا از ما نفت نمی خرند معنای این رشد در واقع افزایش واردات ایران از اتحادیه اروپا به حساب نفتی است که ایران به چین و برخی کشورهای دیگر  صادر می کند. این رشد همزمان بوده با ممانعت کامل از پیشنهادهای سرمایه گذاری های چین در ایران که در نوع خود نشان از عمق وابستگی اقتصادی ایران به غرب دارد.

این رشد روابط تجاری با اروپا ممکن نبود مگر به بهای کاهش رشد این روابط با کشورهایی که می خواهند با ایران مناسبات اقتصادی برابر داشته باشند و عامل اصلی این وضع رسانه های غالب ایران هستند که تقریبا همگی آنان در چنگال منافع سرمایه داری تجاری ایران قرار دارند. 

اکنون بازتاب سیاست خارجی ایران و رسانه های غالب به این شکل است که کشورهایی که بیش از همه به ایران ناسزا بگویند و خط و نشان بکشند و تهدید کنند می تواند بیشتر منتظر نوازش رسانه ای و  امیدوار باشند که مقامات ایران روابط تجاری و اقتصادی با آن کشور را بیشتر گدایی کنند. در همین دوران اخیر که کشورهای اروپایی ایران را به قطع روابط تهدید کردند، با مخالفان حکومت دیدار کردند، در پارلمان ها و نهادهای سیاسی خود دولت ایران را محکوم کردند و ... یقین دارند که این تهدیدها و ناسزاگویی ها موجب می شود که دولت ایران بیشتر دنبال دادن امتیاز و ایجاد روابط با آنها بیفتد و فهمیده اند که در ایران منافع ملی نیست که تصمیم می گیرد بلکه منافع سرمایه داری تجاری و مافیاهاست که سودشان در ارتباط با غرب و خروج سرمایه ها به آنهاست. بنابراین کمترین نگرانی از اینکه تهدیدها و ناسزاهای آنها به ایران به روابط اقتصادی و تجاری ایران با اروپا لطمه وارد کند ندارند.

همین وضع بتدریج موجب شده که بقیه کشورها نیز به این نتیجه برسند که اگر می خواهند با ایران رابطه اقتصادی و تجاری برقرار کنند باید آن را تحقیر کنند و دست کم بگیرند واگرنه مقامات ایران جواب پیشنهادهای دوستی را نمی دهند. نمونه برخوردی که با پیشنهاد چین برای سرمایه گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری در ایران شد و رفتار زشتی که با رئیس جمهور آن کشور در جریان سفر به ایران صورت گرفت نمونه ای از این وضع است. سرمایه داری تجاری ایرانی و کسانی که منافعشان در جلوگیری از سرمایه گذاری در زیرساخت های ملی و خروج سرمایه و ارز از کشور است و رسانه های آنها آنقدر دربرابر سرمایه گذاری چین در ایران مقاومت کردند که سرانجام آن کشور به فکر استفاده از راه های عربستان و کشورهای جنوبی خلیج فارس افتاد.

نقطه مقابل این وضع آن است که اگر یک کشور غیرغربی یا کشوری که کمترین زاویه با آمریکا دارد سخنی بگوید فورا رسانه های سرمایه داری تجاری آن را علیه ایران تفسیر می کنند. مثلا روزنامه دنیای اقتصاد سخنان رییس جمهور ونزوئلا از دعوت روسیه و چین در آمریکا لاتین را به معنای دور زدن ایران توسط ونزوئلا تفسیر کرده است! البته اگر اسم از ایران می برد می گفتند که می خواهد ایران را به مدار ماجراجویی در قاره آمریکا بکشاند.

همین وضع است جنجال رسانه های داخلی درباره سخنان نخست وزیر عراق که بجای خلیج فارس گفته خلیج عربی. مشکل آنها با اصطلاح خلیج عربی نیست. مشکل آنها این است که اگر ما با عراق رابطه دوستانه بتوانیم برقرار کنیم نیازمان به آمریکا و اروپا کمتر می شود. اگر بایدن بگوید که دنیا وصله شلوار جین امریکاست، یا رییس سیاست خارجی اروپا، جهان را به جنگل علف های هرز و اروپا را به باغ گل تشبیه کند، اگر ما را تحریم کنند و رسما بگویند می خواهیم ایران را خفه کنیم هیچ اشکالی ندارد ولی به روابط ایران با هرکشوری که از چارچوب وابستگی به آمریکا خارج شده یا می خواهد خارج شود باید حمله شود تا ایران نتواند از چارچوب وابستگی به دلار خارج شود. ماهیت دلار زده رسانه های ایران در جهت ایجاد، حفظ و تدوام این وضع است.

 

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 

 

 

 

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 866  - 28 دیماه 1401

                                اشتراک گذاری:

بازگشت