راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

گرایش به روسیه

کشورهای کوچک

بیرون آمده

از یوگسلاوی

جرمان فارن پالیسی- ترجمه رضا نافعی

 

آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه (تازه کار) آلمان با سفر به صربستان و بوسنی و هرزگوین، درتلاش است گام های جدیدی برای کاهش نفوذ روسیه در جنوب شرقی اروپا برمی دارد. بائربوک قبل از عزیمت به سارایوو و بلگراد گفت: او "روشن خواهد کرد که ما این منطقه را در قلب اروپا به عرصه نفوذ مسکو واگذار نخواهیم کرد."

وزیر خارجه آلمان  تقریباً 23 سال پس از حمله ناتو به این کشور، که طی آن تلفات سنگینی به غیرنظامیان وارد آمد و عده کثیری کشته شدند، امروز در صربستان گفتگوهای خود را انجام داد. صربستان سالهاست که با روسیه روابط نزدیک تری دارد و تحریم های امروز غرب علیه روسیه را رد می کند. (و ترس آلمان از گسترش این استقلال از غرب و نزدیکی به روسیه است- م)

اینک پارلمان اروپا صربستان را تهدید می کند که در راه الحاق این کشور به اتحادیه اروپا آن را با مشکلات بیشتری مواجه خواهد ساخت. باربوک دیروز وارد بوسنی و هرزگوین شد تا صرب‌های بوسنی را با تهدید به تحریم‌ها تحت فشار قرار دهد. هرزه گوین که آن نیز نسبتاً به روسیه نزدیک است خواستار استقلال بیشتر در دولت بوسنی است. 

بوسنی و هرزگوین، جایی که آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه آلمان دیروز در آنجا گفتگو کرد، با گذشت بیش از 26 سال از امضای توافقنامه دیتون در اواخر سال 1995، هنوز در وضعیتی اسفناک به سر می برد. وعده های داده شده توسط اتحادیه اروپا به مردم که بهبود وضع زندگی آنها را در کنار خود تضمین خواهد کرد چیزی نبود جز یک رشته تبلیغات محض که در پرونده بوسنی ضبط شده است. اقتصاد آنها رو به رشد نیست. به عنوان مثال، شرایط کار در کارخانه های کم دستمزد که برای بازار کشورهای ثروتمند کفش تولید می کنند، بد است. فقر و فساد باعث افزایش نارضایتی در میان مردم شده است. با وجود همه اینها، کریستین اشمیت، سیاستمداری از حزب سوسیال مسیحی CSU آلمان، که از اول اوت 2021مدیریت  این دفتر را بر عهده دارد و نماینده عالی دربوسنی و هرزگوین با اختیارات گوناگون است، هنوز در سارایوو اقامت دارد. نیروهای نظامی اتحادیه اروپا نیز به نوبه خود تا به امروز در این کشور مستقر هستند. اخیراً تعداد سربازان اعزامی ناتو از 600 به 1100 افزایش یافته است. انطور که خودی ها توضیح می دهند، علت افزایش سربازان حمله روسیه به اوکراین نیست، بلکه تنش های اخیر در خود این کشور است. وصحبت از این است که  در صورت تداوم بدتر شدن وضعیت، 2000 سرباز دیگر هم به آنجا اعزام شوند.  ( 1)

دلیل مشخص برای افزایش نیروها این است که صرب های بوسنی به طور فزاینده ای وضعیت موجود در بوسنی و هرزگوین را زیر سوال می برند. در پاییز 2021، میلوراد دودیک، بانفوذترین سیاستمدار جمهوری صرب بوسنی، اعلام کرد که می‌خواهد صلاحیت‌های سیاسی را از سارایوو به جمهوری صربسکا بازگرداند. در 10 فوریه، پارلمان جمهوری صربستان قانونی را تصویب کرد که به بانیا لوکا اجازه می داد قضات و دادستان را به طور مستقل منصوب کند. این قانون می تواند در آوریل تصویب شود.[2] مراحل بعدی مستثنی نیستند. آنها در نهایت می توانند جدایی جمهوری صربسکا را هدف قرار دهند. این  امر به شدت توسط قدرت های غربی رد می شود – از جمله به این دلیل که صرب های بوسنی به روسیه نزدیک هستند. "اشمیت"، نماینده عالی غرب در بوسنی و هرزگوین اخیراً موضوع تحریم " دودیک" و افراد نزدیک به وی را مطرح کرده است. در این میان، سرویس امور خارجی اروپا نیز مقاله‌ای ارائه کرده است که نه تنها تحریم‌های شخصی را مطرح ساخته، بلکه همچنین توقیف بودجه ای که اتحادیه اروپا برای بوسنی و هرزگوین را در نظر گرفته است.[3] این اتحادیه ای که یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند به طور قابل ذکری شرایط زندگی را در بوسنی و هرزه گوین  بهبود بخشد، حالا برای خود حق اتخاذ تصمیمات تنبیهی هم در نظر گرفته است.

  پس از مذاکرات دیروز در بوسنی و هرزگوین و کوزوو، باربوک امروز راهی صربستان شد. این کشور در 24 مارس 1999 در یک جنگ تجاوزکارانه که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کرد، مورد حمله ناتو قرار گرفت، جنگی که در ابتدا قرار بود طی چند روز به پیروزی برسد [4]، اما در نهایت تا 10 ژوئن 1999 ادامه یافت. به گفته سازمان های حقوق بشر، حدود 500 غیرنظامی در حملات هوایی کشته شدند. بر اساس اطلاعات صربستان، تعداد واقعی به طور قابل توجهی بیشتر است. بین 90 تا 150 غیرنظامی در نتیجه بمب های خوشه ای جان خود را از دست دادند که حداقل در یک مورد در یک میدان شلوغ بازار مورد استفاده قرار گرفتند.[5] 16 روزنامه نگار در اثر بمباران یک ایستگاه تلویزیونی در بلگراد توسط ناتو جان باختند. در حمله به سفارت چین در بلگراد سه نفر کشته شدند. جنایات جنگی آشکار مجازات نشدند (براساس گزارش German-foreign-policy.com [6]). جو بایدن، سناتور وقت ایالات متحده، تلاش گسترده ای برای حمله به یوگسلاوی انجام داده بود و در برخی مواقع حتی خواستار حمله ناتو در زمین شده بود: «ما باید این کشور را طبق مدل ژاپنی-آلمانی اشغال کنیم. حملات بمباران با شبکه تلویزیونی آمریکایی NBC

صربستان سال‌هاست که خود را بیشتر و بیشتر با روسیه همسو می‌کند – از جمله در زمینه  تسلیحات و سیاست نظامی. این کشور مرتباً تسلیحات روسی می خرد و به طور فزاینده ای مانورهای مشترک با روسیه و گاهی اوقات با بلاروس برگزار می کند. جهت گیری با مسکو در جمعیت صرب جا افتاده  است. یک نظرسنجی در سال گذشته نشان داد که 54 درصد از مردم صربستان روسیه را "متحد" واقعی کشور خود می دانند. تنها یازده درصد اتحادیه اروپا و تنها شش درصد  ایالات متحده را متحد کشور خود میدانند.[8] این نیز به این دلیل است که اگرچه بلگراد جنگ روسیه علیه اوکراین را در مجمع عمومی سازمان ملل محکوم کرد، اما از تحریم‌های غرب علیه روسیه و بلاروس حمایت نکرد. در آغاز ماه مارس، پارلمان اروپا به شدت از آن انتقاد وتهدید کرد که این سیاست  پیامدهای منفی برای عضویت رسمی صربستان در اتحادیه اروپا خواهد داشت. دودیک، سیاستمدار قدرتمند بوسنیایی- صربستانی نیز با تحریم‌ها مخالف است، تحریم‌هایی که اکنون به انتقادات گسترده در غرب نیز منجر شده است.[9] به طور کلی، تشدید کنترل نشده جنگ قدرت بین غرب و روسیه باعث ترس در برلین و اتحادیه اروپا شده است  با این احتمال که  کل وضعیت در جنوب شرقی اروپا ممکن است بحرانی شود - احتمالاً تا حد درگیری مسلحانه در بوسنی و هرزگوین. 

باربوک  وزیر امور خارجه آلمان حتی قبل از پرواز از برلین اعلام کرده بود که در سفر خود به اروپای جنوب شرقی، می‌خواهد «به روشنی بگوید که ما این منطقه در قلب اروپا را به عرصه نفوذ مسکو واگذار نخواهیم کرد».[10] درست است که آلمان و اتحادیه اروپا در سال‌های اخیر بسیاری از کشورها را در آنجا «ناامید کرده و نادیده گرفته‌اند». اما اکنون آنها می خواهند دوباره به اروپای جنوب شرقی "اولویت" فوری مورد نیاز را بدهند. او در بوسنی و هرزگوین از صرب‌های بوسنی خواست فوراً تلاش‌های خود را برای انتقال قدرت از دولت به جمهوری صربسکا متوقف کنند. اگر این کار را نکنند، با کمبود کمک های اقتصادی دولت آلمان و سرمایه گذاری های آلمان در آینده روبرو خواهند شد.[11]

 آخرین دیدار او  که به هیچ وجه کم اهمیت ترین دیدار نبود  ملاقات با نماینده عالی اتحادیه اروپا "اشمیت" در سارایوو بود ، کسی که بدون اینکه در جایی طبق قوانین  دموکراتیک انتخاب شده باشد دارای اختیارات گسترده‌ای است.

اشمیت این خواست را تایید کرد که  باید علیه هرکسی که «می‌خواهد شاهد تجزیه بوسنی و هرزگوین باشد، اقدام شود." این خواست  به صرب های بوسنی اشاره داشت . Baerbock  او گفت که قصد دارد از همین جمعه  به تلاش برای عقب راندن "نفوذ مسکو" در صربستان ادامه دهد.   با این حال، سیاستمداران برلین سال‌ها ست که این موضوع را به طور منظم اعلام می‌کنند بدون آن که پیامدهای واقعی داشته باشد.

 

https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8866

 

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 

 

 

 

 

 

 

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 827  - 25 اسفند 1400

                                اشتراک گذاری:

بازگشت