انگلستان «جولیان آسانژ» محقق رسانه ای را به مدت بیش از چهار سال با بیرون کشیدن از سفارت اکوادور در لندن، بخاطر کار انتشاراتی افشاگرانه زندانی کرده است، او به این سفارت پناهنده شده بود. زندانی کردن یک روزنامه نگار مطابق «قوانین آزادی بیان» مورد ادعای اتحادیه اروپا ممنوع است. در واقع، شورای اروپا جولیان را به عنوان یک افشاگر زندانی کرده است و او در زندان انگلیس به اینترنت یا چیزی شبیه به آن دسترسی ندارد. در «زندان امنیتی» لندن حدود 60 زندانی وجود دارد.

همسر «جولیان آسانژ» وکیل و مدافع حقوق بشر است. او در سال ۲۰۱۱ توسط تیم حقوقی «جولیان آسانژ» استخدام شد تا از استرداد آسانژ به سوئد به اتهام واهی تجاوز جنسی جلوگیری کند. بدین ترتیب استلا آسانژ بخشی از تیم حقوقی جولیان آسانژ بنیانگذار «ویکی لیکس» در طول بازداشت او بوده است - هم در طول اقامت 7 ساله اش در سفارت اکوادور در لندن و هم پس از بازداشت توسط پلیس انگلیس. اکنون آسانژ مدت 4 سال است که در زندان فوق امنیتی «بلمارش» بریتانیا منتظر استرداد به ایالات متحده در سلول انفرادی نگهداری می شود. اگر امریکا در تلاش برای استرداد روزنامه نگاری که جنایات جنگی ایالات متحده را در عراق و افغانستان علنی کرده، موفق شود، در صورت محکومیت در ۱۸ مورد اتهام ادعائی، با ۱۷۵ سال زندان مواجه خواهد شد. آنچه در ادامه می خوانید ترجمه گفتگوی روزنامه یونگه ولت با همسر آسانژ است:

یونگه ولت: خیلی خوبه که اینجا هستید الان در برلین چیکار می کنید؟

استیلا آسانژ: فردا یک جلسه بحث تشکیل می شود و من همچنین موفق به برگزاری جلساتی با اعضای پارلمان و نمایندگان دولت آلمان شده ام.

س: آیا این سفر شما تاکنون موفقیت آمیز بوده؟

ج: بله، من فکر می کنم سازنده بود. همیشه صحبت کردن با مردم و پرسیدن سوال، متقابلا مفید است - همچنین برای روحیه من در رابطه با وضعیت فعلی...

س: شما می توانید شوهرتان، جولیان آسانژ را به طور منظم ببینید. آخرین باری که توانستید او را در زندان بلمارش ملاقات کنید، کی بود؟

ج: دیروز صبح

س: آیا می خواهید چیزی در مورد وضعیت جسمی و روانی او به ما بگویید؟

استیلا آسانژ: خوب، وضعیت فیزیکی او به همان اندازه بد است که می توانید از کسی انتظار داشته باشید که مجبور شده است چهار سال را در یک سلول دو در سه متری بگذراند - او فقط می تواند سلول را بین یک تا چهار ساعت در روز ترک کند و وقتی سلول را ترک می کند به این معنی نیست که برای هواخوری می رود. گاهی اوقات او را از سلول به سلول دیگری می برند، جایی که او باید منتظر ورود به اتاق جلسه باشد و از آنجا او را به اتاق جلسه ببرند و غیره. او سپس به مدت یک ساعت یا یک ساعت و نیم در بازداشتگاه می نشیند و هیچ کاری برای انجام دادن ندارد، سلول خالی است. این مجموعه وضعیتی است که او در آن قرار دارد. وضعیت سلامتی او بدتر شده است زیرا نمی تواند به راحتی حرکت کند، او در سلول خود بالا و پایین می شود. این نیز برای سلامت روان او بسیار استرس زا است. در اکتبر ۲۰۲۱، او دچار سکته مغزی کوچکی شد که برای آن دارو مصرف می کند. جولیان بیش از یک دهه است که زندگی عادی ندارد. در تمام این مدت، او امکان راه رفتن در خیابان، رفتن به پارک یا لمس یک درخت را هم نداشته است. حیاط زندان عملا یک اتاق بتنی است که با دیوارهای بتنی احاطه شده، با نرده های فلزی مسدود در سقف. این یک محیط بسیار غم انگیز است. قبل از آن، او به مدت هفت سال در سفارت اکوادور زندگی می کرد، در آپارتمانی به بزرگی یک اتاق و آشپزخانه. هیچ حیاط یا چیزی شبیه به آن وجود نداشت. بنابراین آزادی او برای یک دوره بسیار طولانی به بهانه های مختلف اداری در اشکال مختلف محدود شده بود و در تمام این موارد زمانی اتفاق می افتد که او حتی رسما و قانونا زندانی محسوب نمی شود، برخلاف قوانین او یک زندانی قبل از محاکمه است. فقط یک متهم است که هنوز محاکمه اش انجام نگرفته و جرم او قانونا مشخص نشده و اعلام نشده است و هنوز به جرمی «محکوم» نشده است اما با او مانند مجرمان محکوم رفتار می کنند. 7 سال پناهندگی به سفارت و 4 سال زندان به اتهامات ثابت نشده. او کسی است که در آن بخش زندان فوق امنیتی بلمارش انگلیس مسن ترین و طولانی مدت ترین زندانی است.

س: چند تن در بخش زندان او هستند؟

ج: من فکر می کنم حدود 60 تن باشند.

س: رفتار با او کاملا غیرعادی است، درسته؟

ج: فکر می کنم بهترین راه برای درک آنچه که با جولیان انجام می شود این است که به این چیزهای بسیار اساسی مانند آزادی حرکت او نگاه کنیم. شما لازم نیست که از قوانین انگلیسی کاملا اطلاع داشته باشید، بدانید تا درک کنید که عملا در زندان چه اتفاقی می افتد.

س: شما همین الان به سفارت اکوادور در لندن اشاره کردید، در سفارت توسط شرکت امنیتی UC Global بعنوان همکاری با سازمان سیا، نه فقط از جولیان بلکه حتی از همه بازدید کنندگان او و حتی از شما جاسوسی شده است. در اسپانیا، محاکمه علیه شرکت امنیتی UC Global و همکاری آن با سیا در حال انجام است. شما احتمالا همه این موضوع را دنبال می کنید. این محاکمه به چه مرحله ای رسیده است؟

ج: گفته می شود، پلیس هنوز در حال مرور تمام مواد فیلم ها و اصوات ضبط شده از شرکت امنیتی متعلق به اسپانیا ( UC Global) همکار سازمان سیا است. بنابراین ما هنوز میزان کامل تحقیقات را نمی دانیم – البته منظورم این است که ما طبیعتا بسیاری از آن را می دانیم. من معتقدم که به زودی یک جلسه دادگاه وجود خواهد داشت.

س: مقامات اسپانیایی همچنین تلاش کرده اند تا مایکل پمپئو را به عنوان مدیر وقت سازمان سیا در آن زمان احضار کنند. موفق شدند؟

ج: متاسفانه انها موفق نشدند، زیرا او پاسخ نداد و وزارت دادگستری ایالات متحده به طور کلی مقامات اسپانیایی را متوقف کرد. پمپئو در کتاب خود به این موضوع اشاره می کند: او خود را به عنوان قربانی ... جا می زند و اشاره می کند که یک احضاریه علیه او در ارتباط با یک توطئه ترور وجود دارد و این یک اشاره روشن به پرونده جاسوسی سیا از سفارت اکوادور در لندن است که جولیان به آنجا پناه برده بود. پمپئو همچنین یک متهم در ایالات متحده است. این اتهام مربوط می شود به دادخواستی هایی توسط شهروندان امریکایی وکلای جولیان و دو روزنامه نگار که در سفارت اکوادور در اسپانیا از آنها نیز جاسوسی شده است. پمپئو و سیا می خواهند این شکایت را منتفی کنند. اما شواهد علیه ایالات متحده و عملکرد این کشور در این مورد بسیار روشن است و به مرور زمان این عملکرد مجرمانه ایالات متحده در بررسی پرونده جولیان نیز ظاهر خواهد شد.

س: از سوی دیگر، وزرای خارجه آلمان هم (هایکو ماس از حزب سوسیال دموکرات ـ وزیر خارجه سابق در دولت آنجلا مرکل) و هم (آنالنا بائربوک از جناح راست حزب سبزها در دولت سوسیال دموکرات فعلی) می گویند جای نگرانی نیست، ما به قوه قضائیه بریتانیا اعتماد داریم. نظرت چیه؟

ج: این حرفها بهانه هایی است که گفته نشود آنها در این رابطه سکوت می کنند. سکوتی که در اثر آن یک متحد اروپائی خود را شرمنده می کند. واقعیت این است که بریتانیا یک روزنامه نگار را برای بیش از چهار سال بخاطر کار رسانه ای زندانی کرده است، موردی که مطابق قوانین ادعائی نباید در منطقه شورای اروپا اتفاق بیفتد. این عملکرد را  در اصل آلمان باید محکوم کند، همانطور که سایر کشورها را به خاطر زندانی کردن روزنامه نگاران محکوم می کند. در واقع، شورای اروپا جولیان را به عنوان یک فعال رسانه ای زندانی کرده است. سال گذشته اکثریت پارلمان آلمان قطعنامه ای را تصویب کردند که خواستار لغو این پرونده بود. اما تاکنون هیچ عملی در این رابطه مشاهده نشده است. بنابراین دولت آلمان موظف است موضع قوی تری را اتخاذ کند. سیستم قضایی بریتانیا بسیار ناامید کننده است، پرونده فعلی جولیان می خواهند به پرونده ای بپیوندد که در آن ایالات متحده برای نابودی جولیان توطئه کرده است. ریاکاری هر دو کشور در این موضوع برملا خواهد شد. این یک پرونده سیاسی است. اینطور نیست که قوه قضائیه یک فرایند خودکار باشد، بلکه از افرادی با شبکه های سیاسی خاص تشکیل شده است، بنابراین این یک پرونده سیاسی است. به عبارت دیگر، این اتفاق سیستم قضایی انگلیس را به آزمایش می گذارد و نقاط ضعف آن را نشان می دهد. ما در حال حاضر منتظر تصمیم دیوان عالی کشور در مورد تایید درخواست تجدید نظر هستیم و اگر درخواست تجدید نظر وجود داشته باشد، در مورد موارد بسیار مهمی صحبت خواهد شد: «زیرپا گذاشتن آزادی بیان رسانه ای در اتحادیه اروپا» و «سوء استفاده ایالات متحده از یک پرونده اتهامی»، «جاسوسی از وکلا یک متهم در اتحادیه اروپا»، «توطئه ترور و غیره».

س: آیا در بریتانیا به این تخلف آشکار از سیستم قضایی اعتراض شده است؟ از نقطه نظر من، مردم به نظر می رسد کاملا محدود ...

ج: تا آنجا که به مقامات مربوط می شود، انها نمی خواهند هیچ بحث و بررسی در این موضوع انجام شود. چند هفته پیش، گزارشگران بدون مرز می خواستند جولیان را ملاقات کنند و در همان روزی که قرار بود جلسه برگزار شود، ناگهان ملاقات لغو شد. قبلا این دیدار تایید شده بود، سپس کسانی در دولت متوجه شدند که در صورت برگزاری چنین جلسه ای با رسانه ها چه اتفاقی می افتد در نتیجه از برگزاری جلسه جلوگیری کردند. وقتی من و جولیان ازدواج کردیم، اجازه گرفتن عکس در زندان را نداشتیم، اما در نهایت آنها اجازه دادند، البته خودشان عکسها را گرفتند و به ما دادند، گفتند که اجازه ندارید آنها را به کسی نشان دهید. آنها نباید در شبکه های اجتماعی منتشر شوند و غیره... آنها از محبوبیت جولیان در نزد مردم نگران هستند. البته توجه افکار عمومی به موضوع زندان جولیان در حال افزایش است. جنبش های مردمی باز هم بیشتر به موضوع توجه نشان می دهند. البته ما این زنجیره انسانی را در اطراف پارلمان نیز ایجاد کرده ایم. ما به 5 هزار تن نیاز داشتیم اما حدود 7هزار تا 10هزار تن حضور پیدا کردند. این نشانه آگاهی و حمایت جمعی افکار عمومی از موضوع است. این موارد نشان می دهد که تغییری رخ داده است. حتی نشریاتی مانند «تایمز لندن» مصاحبه ای طولانی با من انجام دادند، تصمیم به گفتگو توسط آنها آگاهانه بود.

فکر می کنم تلاش برای محو کردن آثار این ظلم و به فراموشی سپردن آن شکست خورده است، اما اعتراضات هنوز به اندازه ای که باید باشد، نیست. مسئله زمان است – البته کتاب هایی که نوشته شده اند، مستندهایی که ساخته شده اند به حق طلبی جولیان کمک می کند. یک جنبش قوی در استرالیا برای آزادی جولیان وجود دارد و این باعث شده است که نخست وزیر استرالیا موضع خوبی اتخاذ کند و بگوید که جولیان باید آزاد شود. تاثیر افراد ذی نفوذ در قانع کردن بعضی از سیاستمداران کم نیست. چهار سال پیش، وضعیت بسیار بد بود، اما با گذشت زمان پیشرفت های زیادی انجام گرفته است، و نامه ای که سیاستمداران مترقی حزب دموکرات در ایالات متحده، به عنوان مثال، چند هفته پیش نوشتند، این یک تغییر بزرگ است. آنها قطعا باید زودتر چیزی می گفتند، اما به هر حال اکنون این کار را انجام داده اند و مهم است که بایدن این سیگنال ها را از حزب خود دریافت کند که این توطئه باید متوقف شود.

س: شما فقط در مورد استرالیا صحبت می کنید. ایا فکر می کنید که در پشت این اظهارات عمومی، اتفاق مهمی نیز در واشنگتن در حال رخ دادن است؟ از آنجا که شهروند آنها هستند، بنابراین آنها نیز مسئول اند...

ج: استرالیا در حال حاضر در موقعیت ممتازی قرار دارد، به دلیل AUKUS (پیمان نظامی بین استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده امریکا، jW). ایالات متحده استرالیا را برای استراتژی خود در اقیانوس آرام لازم دارد و این کشور به تازگی صدها میلیارد دلار در یک معامله زیردریایی سرمایه گذاری کرده است. در حالی که استرالیا در گذشته یک دست نشانده بود، اما اکنون قدرت زیادی دارد. سوال این است که آیا این کشور مایل است از موقعیت خود برای بازگرداندن جولیان به خانه استفاده کند. من فکر می کنم که حداقل افرادی در دولت هستند که این موضوع را به عنوان یک وظیفه جدی تلقی می کنند و مایلند تا موضوع فیصله پیدا کند .

س: و در مورد دیوان عالی کشور، شما گفتید که منتظر تصمیم گیری در مورد درخواست تجدید نظر هستید. آیا گرایشی وجود دارد که شما از آن اطلاع داشته باشید؟

ج: خوب، دادگاه حتی هنوز درخواست تجدید نظر را دریافت نکرده است، این تصمیم گیری در مورد اینکه آیا درخواست تجدید نظر را بشنود، و اگر چنین است، بر چه اساس؟ ما از ماه سپتامبر منتظر بوده ایم، بنابراین زمان زیادی است و اگر آنها موافقت کنند، تاریخ دادرسی تعیین خواهد شد. اما آنها همچنین می توانند تصمیم بگیرند که درخواست تجدید نظر را نشنوند.

س: قدرت ادامه مبارزه در این رابطه را از کجا می گیرید؟

ج: موضوع بشدت چالش برانگیز است - مانند دویدن در یک ماراتن اما بدون دانستن اینکه چه مدت طول می کشد! این باعث می شود که برنامه ریزی برای میان مدت بسیار دشوار باشد. انسان واقعا نمی تواند همه موارد را برنامه ریزی کند. نیاز به واکنشی دائمی است. من سعی می کنم از هر فرصتی که فکر می کنم می تواند توجه ها را به پرونده جولیان جلب کند استفاده کنم: در مورد پرونده با افراد مختلف صحبت می کنم، می کوشم با کسانی ملاقات کنم که فکر می کنم ایده هایی جدیدی در این رابطه دارند.

بدیهی است که این وضعیت بر توانایی زندگی عادی و پایدار تاثیر می گذارد. اولویت این است که بچه هایمان احساس کنند که در امان و دوست داشتنی هستند، و واحد خانواده ما قوی است، حتی زمانی که شرایط دشوار است.

س: با این وجود ...

ج: اگر درخواست تجدید نظر رد شود – بله. بستگی به این دارد که چگونه درخواست تجدید نظر رد می شود، این موضوعی است که بسیار فنی است- مکانیسمی برای درخواست یک قاضی دیوان عالی دیگر برای بررسی موضوع وجود دارد. اگر هیئت دوم قضات درخواست تجدید نظر را رد کند، جاده تمام شده است. سپس حکم استرداد اجرا خواهد شد و موضوعِ چند روز است. در این صورت، ما سعی خواهیم کرد از دادگاه حقوق بشر اروپا بخواهیم تا استرداد را تا زمانی که پرونده را بررسی کند، متوقف کند. بریتانیا با ایده محدود کردن قدرت «دادگاه عدالت اروپا» بازی می کند، بنابراین این نیز یک وضعیت بسیار نامشخص است. من گمان می کنم که دادگاه عالی اجازه درخواست تجدید نظر را خواهد داد، زیرا باید روشن شود که این پرونده را جدی می گیرد. اما اگر دادگاه عالی در درخواست تجدید نظر ناموفق باشد، دیوان عالی کشور نیز می تواند در مورد درخواست تجدید نظر حکم دهد، اما باید توجه داشت که دیوان عالی کشور موظف به انجام این کار نیست. درآخرین مذاکرات، دیوان عالی بریتانیا نمی خواست به استدلال های ما گوش بدهد، اگرچه استدلال ها واقعا قوی بودند: شکنجه و غیره. این سناریویی است که ما با آن مواجه هستیم: دیوان عالی کشور می تواند از شنیدن درخواست تجدید نظر خودداری کند و در نتیجه جولیان ظرف چند هفته به آمریکا مسترد شود و یا اینکه دیوان عالی بریتانیا مایل باشد به درخواست تجدید نظر گوش دهد و ما می توانیم ماه ها یا سال ها منتظر بمانیم. مشکل این است که هر دو سناریو با موجودیت و زندگی جولیان ناسازگار هستند.

س: در نهایت، من می خواهم شخصا به جولیان برگردم. او یک فرد بسیار سیاسی است. آیا او از مسائلی در حال حاضر در جهان اتفاق می افتد با خبر است؟

ج: او فقط به اخبار دسترسی دارد، اما نه به هر مطالبی. مطالبی مثل مقاله «سیمور هرش» یا تحقیقات و تحلیل هائی شبیه آن در دسترس او نیستند. من باید در مورد چنین موضوعاتی به او بگویم، او امکان دسترسی به چنین مطالب را ندارد. او دسترسی به اینترنت یا چیزی شبیه به آن ندارد. اغلب من یا دوستانش مقالاتی را برای او ارسال می کنیم، همچنین در مورد اکتشافات علمی و چیزهای تصادفی که جالب هستند. او کسی است که واقعا تشنه اطلاعات است و می خواهد درک کند که در جهان چه اتفاقی می افتد. او همیشه دوست داشت درباره سیاست و وضعیت جهان صحبت کند و بسیار نگران از آنچه در اوکراین اتفاق می افتد، است. او یک صدای مهم در جهان است و منتقد ماشین جنگی است. صدای او را فعلا خاموش کرده اند.

https://www.jungewelt.de/artikel/449668.free-assange-schmerzlich-vermisst.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده