بازگشت
با 12 میلیارد دلار تجارت سالانه
جمهوری اسلامی
خود را به قلاب چین
آویزان کرده است
جمهوری اسلامی عاشق چشم و ابروی دولت چین نیست. قطعا نیست؛ اما از آنجا که فعلا به حق وتوی آن در شورای امنیت سازمان ملل نیازمند است تا پتک تحریم اقتصادی بر سر ایران فرود نیاید، همه امتیازی به چین داده و می دهد. همین که حاج حبیب الله عسگراولادی پدرخوانده موتلفه و سخنگوی سرمایه داری تجاری ایران در راس اتاق بازرگانی چین و ایران قرار گرفته خود شرح کاملی است از این حکایت خنده دار سیاسی.
به سخنان عسگراولادی در مجمع عمومی سالانه اتاق بازرگانی چین- ایران توجه کنید:
« تا پایان برنامه چهارم توسعه میزان مبادلات دو كشور ایران و چین از 10 میلیارد دلار به 12 میلیارد دلار خواهد رسید كه در این صورت چین به عنوان بزرگترین شریك تجاری ایران درمی‌آید. البته ما سعی داریم تا در چشم‌انداز بیست ساله كشور این میزان مبادله تجاری را به مرز 20 میلیارد دلار برسانیم. بنده از دولت چین كه ایران را در صحنه های جهانی مورد حمایت قرار داده تشکر می کنم. اتاق مشترك ایران و چین در راستای همین سیاست ها تلاش دارد تا حجم مبادلات دو كشور را هر روز گسترش دهد.»
لیوجن تانگ ـ سفیر جمهوری خلق چین در تهران ـ نیز طی سخنانی گفت:
« چین بزودی به عنوان بزرگ ترین شریك تجاری ایران در جهان شناسانده خواهد شد. سال گذشته یكی از بهترین سال ها برای همكاری اقتصادی چین و ایران بوده است كه با سرعت بالایی رشد یافته چراكه آمارها نشان می دهد میزان روابط دو كشور نسبت به قبل از انقلاب 100 برابر شده است. چین در سال گذشته بیش از 1400 میلیارد دلار مبادله تجاری با كشورهای مختلف انجام داده است و به عنوان دومین كشور تجاری جهان شناخته می‌شود كه در این میان بیشترین روابط خود را با ایران داشته است. سال قبل چینی‌ها در 38 پروژه در ایران (آلومینیوم، هتل‌ها و نفت و گاز) فعالیت و مشاركت داشته‌اند كه ارزش آن بیش از یك میلیارد دلار بوده است.
چین در سال 2004 بیش از یك میلیارد دلار كالاهای غیرنفتی از ایران وارد كرده است كه این میزان در سال 2005 به بیش از دو میلیارد دلار رسیده است.»
سفیر چین، البته در این همایش از کلاهبرداری تجار و حقه بازی های رایج در بانک ها و بورگراسی اداری ایران هم حرف هائی شنیدنی زد. او گفت:
« گاهی اوقات كالاهای صادراتی صادركننده با نمونه ارسالی مطابق ندارد و یا از تحویل كالا خودداری كرده و آن را به تعویق می اندازند. همچنین وارد كننده نیز به بهانه های مختلف از پرداخت پول و یا كالا خودداری كرده و یا پیش از پرداخت وجه كالا و تاسیس آن اقدام به گشودن بسته بندی و بازرسی كالا می كنند. بانك ها باید طبق مقررات بازرگانی بین‌المللی عمل كنند و گمرك نیز تشریفات ترخیص خود را تا حد امكان ساده تر كرده و برای پیشرفت روابط بازرگانی دو كشور خدمات خود را گسترش دهد.»
باید دید، اگر جمهوری خلق چین هم در شورای امنیت چاره ای جز رای به تحریم اقتصادی ایران نیافت، تکلیف این مناسباتی که حاج آقا عسگراولادی اینقدر برای آن سنگ به سینه می زند و به قیمت فلج شدن خیلی از تولیدات مشابه داخلی شده چه خواهد شد. فعلا این تجارت و مناسبات اقتصادی از حب علی ( سیستم حاکم در چین و پیشرفت های صنعتی آن) نیست، بلکه از بغض معاویه (ترس از تحریم و نقش امریکا در تحمیل آن) است.
فرمات
PDF :
بازگشت