راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

نگاهی به انتخابات
ریاست جمهوری
در همسایگی ما
"افغانستان"
اصلان سلامی

 

کرزای از تجربه کودتای 22 خرداد ایران درس گرفت و یا راهنمائی شد تا تقلب را بصورت قطره چکانی اعلام کند! کسی که گفته می شود کمک یک میلیون دلاری ماهانه به وی نقش مهمی در یاری رسانی به وی برای باقی ماندن بر "چوکی" ریاست جمهوری داشت. کمکی که بی چشمداشت نیست و قرار است کرزای همچنان به نقش پیام ببر و پیام بیار میان امریکائی ها و احمدی نژاد ادامه بدهد.


انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان پایان یافت. بر سر نتایج آن میان حامدکرزای رئیس جمهور و عبدالله عبدالله وزیر خارجه کابینه اول او جدال ادامه دارد. شواهد حکایت از پیروزی عبدالله عبدالله دارد اما دولت حاکم می خواهد نتیجه را به سود کرزای اعلام کند.
شمارش آراء قرار بود بسرعت انجام و نتیجه اعلام شود، اما اکنون از روش قطره چکانی برای اعلام نتیجه انتخابات استفاده می شود. شیوه ای که یا مشاوران اعزامی جمهوری اسلامی به کابل به کرزای توصیه کردند و یا خود کرزای با استفاده از تجربه تلخ کودتاچی های 22 خرداد به آن دست یافته است. یعنی کم کم تقلب را به مردم منتقل و درعین حال تلقین کردن، زمینه های واکنش اجتماعی را سنجیدن و آماده شدن تدریجی با مخالفین و بتدریج "جاانداختن" نتیجه ای که غیر واقعی است. دلارهای نفتی اهدائی جمهوری اسلامی به کرزای کمک با چشمداشتی بود که احمدی نژاد به وی کرد. به کسی که تاکنون نقش پیام ببر و پیام بیآر بین امریکا و دولت احمدی نژاد را برعهده داشت است.
این شیوه اعلام نتایج انتخابات، با توجه به خطر مقاومت های مسلحانه در نقاط مختلف افغانستان در برابر حکومت مرکزی دارای کاربرد بهتری نسبت به اعلام یکباره نتیجه تقلبی انتخابات دارد.
استقبال از انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان آنچنان که دولت تبلیغ می کند نبود، اما در کشوری جنگ زده که هر نقطه اش در اختیار یک گروه مسلح است، تا همین حد که توانستند رای گیری کنند، خود یک اقدام مثبت است. بویژه که مردم افغانستان را به تغییرات مسالمت آمیز تشویق می کند و نه ادامه حل مشکلات با جنگ!
این که تفاوتی هست میان عبدالله عبدالله با حامدکرزای یا نیست؟، اگر هم باشد در آن حدی نیست که بتوان پیروزی عبدالله را یک گام بسوی تحولات اجتماعی در این کشور ارزیابی کرد.
اما، انتخابات افغانستان نتیجه دیگری نیز داشت که پیام اصلی این انتخابات را باید در آن جستجو کرد.
نهضت فراگیری دمکراسی و ترقی در افغانستان با نامزد شدن دکتر منگل رجل سیاسی دولت دمکراتیک افغانستان در این انتخابات، اجازه نداد نیروهای ترقیخواه و عدالتجو سرگردان در صحنه انتخابات رها شوند و سرانجام به کاندیدهای دست راستی رای بدهند. این پیروزی بزرگی برای همه ترقی خواهان افغانستان بود. با این پیروزی صف ها روشن شد و مردم افغانستان یکبار دیگر شاهد حضور نیروهای دمکرات در جامعه خود شدند. آلترناتیوی که افغانستان را نیز از آن گریزی نیست.
درجریان اعلام نتایج انتخاباتی که هنوز بر سر نتیجه قطعی آن جدال جریان دارد، دکتر حبیب منگل کاندیدای نیروهای دمکراتیک افغانستان مقام ششم اعلام شد.
برنامه اقتصادی و اجتماعی منگل عبارت بود از صلح، قانون، عدالت و برقراری نظم در کشور.
هنوز نیروهای مترقی و از جمله نهضت دمکراسی افغانستان تفسیر جامع خود را از این انتخابات منتشر نکرده است و آنچه بر اساس آن این تفسیر کوتاه تنظیم شده، منابع احزاب مترقی فرانسه است.
بموجب تفسیر همین منابع انتخابات افغانستان در شرایطی انجام شد که مردم و نیروهای مترقی در تنگنای تحریم انتخابات، ترورهای طالبان و القاعده و بی نظمی و تقلب حکومتی قرار داشتند. در این انتخابات حضور دکتر فروزان فنا بعنوان دارنده هفتمین در صد آراء شمارش شده نشان داد که زنان افغانستان در مبارزات برای برابری و نقش بیشتر در سرنوشت خویش با چه وسعت و عظمی وارد صحنه شده و علیرغم همه محدودیت ها و کارشکنی ها و تقلب ها تا چه مرزی جلو آمده اند.

راه توده 232 31.08.2009
 

بازگشت