انتخابات یعنی
اجازه ندادن به ارتجاع حاکم
برای تثبیت قدرتی که بدست آورده
درگرماگرم انتخاباتی که چند هفته دیگر برگزار
می شود، از ما درباره توان نیروهای مذهبی طرفدار آرمان های انقلاب در ج. ا.
سئوال می كنند.
روشن ترین و دقیق ترین پاسخ در واقع اینست، كه ابتدا ما از سئوال كنندگان
بپرسیم"چرا راستگرایان نمی‌توانند ضربه آخر را وارد آورند؟
واقعیتی كه در مجموعه جنجال ها گم شده است و ما باید آشكارا بدان بپردازیم،
آنست كه فشارهای اقتصادی- سیاسی امپریالیست ها به ایران كه بی ارتباط با
عمیق ترین مناسبات اقتصادی با رژیم حاكم بر كشور ادامه دارد، حضور بی سابقه
نظامی امریكا در مرزهای جنوبی، شرقی و غربی ایران، فشارهای اجتماعی- فرهنگی
در تمام عرصه ها به مردم در داخل كشور توسط ارتجاع حاكم و حوادث بشدت تحریك
آمیز همه و همه یك هدف را دنبال می‌كنند:
سرمایه‌داری غارتگر داخلی آخرین ضربه را با حذف انقلابیون مذهبی از صحنه
سیاسی كشور وارد آورده و راه را برای سازش آخر و آشكار با سرمایه داران
ایرانی خارج از کشور و امپریالیسم امریكا باز می كند. انتخابات دهمین دوره
ریاست جمهوری، دارای چنین اهمیت استراتژیکی است و با کمال تاسف نه توده
مردم، بلکه کسانی که ادعای روشنفکری و چپ و دگراندیشی دارند عمق این مسئله
را درک نمی کنند. درک نمی کنند جناح راست و ارتجاعی حاکم، برخلاف همه
شعارها و جنجال هائی که احمدی نژاد در این 4 سال برپا کرده و علیرغم همه
مسائلی که در ارتباط با فعالیت اتمی ایران وجود دارد، دیگر به مناسبات
غیرآشكار راضی نیست. به همین دلیل آنها در تدارک فرصتی برای وارد ساختن
آخرین ضربه و حتی کشتاری جدید و سپس آن سازش تاریخی اند که گفتیم.
این ضربه از آن رو دشوارتر از ضربه به دیگر نیروهای انقلابی جامعه است، که
آنها از نیروهای دوران انقلاب و جنگ اند، اقوام كشته شدگان جنگند و هنوز در
میان توده های مذهبی پایگاه دارند. ما فکر می کنیم حتی نگاهی به سرنوشت
"عباس پالیزدار" جانباز جنگی که خواست افشاگری کند و به زندان افتاد بی
آنکه بازیگران سیاسی در دولت نهم به وعده خود برای دفاع از او عمل کنند
نیز، نشان میدهد که حتی در داخل جبهه راست هم نیروهائی هنوز وجود و حضور
دارند که دیر یا زود به جبهه مقابل خواهند پیوست.
حمایت ما از چپ مذهبی و مذهبیون طرفدار آرمان های انقلاب وقتی اهمیتی
روزافزون پیدا می‌‌كند، كه بدانیم آنها روز به روز بیشتر در برابر حكومت می
ایستند و از آرمان های استقلال طلبانه و عدالتخواهانه انقلاب دفاع می‌كنند.
آنها روز به روز بیشتر درك می‌كنند، كه ادامه اختناق و سركوب آزادی ها بسود
ارتجاع حاكم است. ما این زمینه را هم در سخنرانی های انتخاباتی میرحسین
موسوی شاهدیم و هم – بویژه- در سخنان اخیر آیت الله خوئینی در جمع
دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی که هفته گذشته انجام شد. صرفنظر از نتیجه
انتخاباتی که در پیش است، باید این سخنان و موضع گیری ها را با دقت دنبال
کرد.
آنها، طی 30 سال به ترفندهای سران و مدافعان ادامه جنگ و حالا مدافع
سرمایه‌داری كلان آگاه شده اند. از این نیرو باید از آنها حمایت كرد، زیرا
در صورت حذف آنها از صحنه، امپریالیسم توسط نیروهای ارتجاعی به عامل تعیین
كننده آینده كشور تبدیل خواهند شد.
هیچكس برای مدتی طولانی در صف انتظار نمی ایستد. باید علیه سیاست های
راستگرایان و غارتگران حاكم وارد كارزار عملی شد. تنها در این صورت است که
ما توانسته ایم جبهه مدافعان واقعی انقلاب و تحولات اصلاحی را هر چه بیشتر
تقویت کنیم.
براساس این نگرش است، كه ما ورود به صحنه میرحسین موسوی را برای انتخابات
ریاست جمهوری و موضع گیری شخصیت هائی نظیر آیت الله خوئینی را، صرفنظر از
این که نتیجه انتخابات چه خواهد شد، مثبت ارزیابی می كنیم. ما امیدواریم
بتوان سد اختناق و سانسور را شكست و مانع یكه تازی دولت نظامی و حامی كلان
سرمایه داری و ارتجاع حاكم شد. هر اندازه این نیروها بیشتر وارد صحنه
شوند، به همان اندازه صف مدافعان امپریالیسم و ارتجاع حاكم ضربه می بیند؛
بویژه وقتی كه آنها با توجه به تجربه تلخ گذشته، از تنوع نظر، آزادی ها و
مخالفت با انحصار طلبی دفاع كنند.
ما در ادامه همین کارزار باید، با دقت مواضع ضد امپریالیستی خود را بیان
کنیم و آن را به میان مردم ببریم تا از ایجاد این تصور در مردم و در جنبش،
كه امپریالیسم عامل تعیین كننده سیاسی در جهان و در ایران است جلوگیری
کنیم. تنها با این شیوه است که ما می توانیم توطئه ارتجاع حاکم را که
مبارزه ضد امپریالیستی را به ماجراجوئی های ویرانگر پیوند زده تا در پایان
و بعنوان ضرورت در پیش گرفتن یك سیاست خارجی "معتدل" سازش با امریکا را جا
بیاندازد خنثی کنیم. وظیفه ما اینست، كه این واقعیت را با زبانی ساده و
سیاسی برای نیروهای اپوزیسیون و مردم توضیح دهیم و به آنها بگوئیم كه سران
راستگرای ج. ا. چون در مقابل خواست توده های مردم و نیروهای طرفدار انقلاب
برای تحمیل یك سیاست ضد امپریالیستی واقعی نمی‌تواند مقاومت كند، لذا سیاست
تبدیل كردن مبارزه ضد امپریالیستی به ماجراجویی های نظامی و تروریستی را در
پیش گرفته است، تا بدینوسیله انقلاب را هر چه بیشتر در عرصه بین المللی
منزوی کرده و نیروهای انقلابی را تحت فشار قرار دهد تا از خواست های ضد
امپریالیستی خود صرفنطر كنند.
هرگونه عقب نشینی نیروهای انقلابی در این زمینه تنها راستگرایان را به
موفقیت در تحمیل سیاست خود امیدوارتر خواهد كرد و ماجراجوئی ها را گسترش
خواهد داد.
راه توده 223 18.05.2009