بنام توده ای، اما به کام دشمنان
و مخالفان حزب توده ایران

بخشی از کارنامه غیر قابل دفاع نشریه "نامه مردم" و کسانی که بنام توده ای، اما به کام دشمنان و مخالفان حزب توده ایران در دو دهه اخیر عمل کرده اند و هنوز هم جسارت پذیرش اشتباهات گذشته و پیوستن به جنبش و مشی توده ای را ندارند.

حزب توده ایران حزبی برخاسته از جامعه سنتی- مذهبی ایران و متکی به جهان بینی سوسیالیسم علمی است. این حزب در طول حیات سیاسی خویش پیوسته متکی به همین جهان بینی به استقبال حوادث و رویدادهای کوچک و بزرگ کشور ما رفته است و آنجا که گذشته خود را نقد سازمانی و نظری کرده نیز در چارچوب همین جهان بینی عمل کرده است.

جمع بندی شکست جنبش ملی آذربایجان و کردستان، تصحیح سیاست چپ روانه بخشی از رهبری حزب در دوران اولیه حکومت دکتر محمد مصدق و سپس پیوستن کامل به جنبش ملی کردن نفت، بررسی و درس آموزی از کودتای 28 مرداد، تحلیل اصلاحات اولیه دکتر علی امینی برای محدود ساختن مناسبات فئودالی و ارضی و سپس گام هائی که در جهت اصلاحات ارضی و پایه ریزی صنایع در ایران برداشته شد، تحلیل قیام 15 خرداد و نقش مذهب در آن، روشنگری پیرامون جریانات چریکی و عملیات مسلحانه جدا از توده‌ها در پایان دهه 40 و آغاز دهه 50، حضور فعال در خیزش انقلابی پایان 56 - 57، اعلام و شرکت در قیام مسلحانه مردم علیه نظام شاهنشاهی، تحلیل انقلابی ایران و مسیر آینده آن در همان ماه‌های اولیه پیروزی انقلاب، که سرگردانی سیاسی و نداشتن برنامه تدوین شده برای رشد اقتصادی کشور همه را فرا گرفته بود و سرانجام حضور در لحظه لحظه حیات ایران طی 31 سالی که از پیروزی انقلاب می‌گذرد، همه و همه متکی به همین تجربه، ریشه‌های پیوند خورده با جامعه ایران و جهان بینی علمی صورت گرفته است.

این که مخالفان و دشمنان تحولات اساسی در ایران، با بهره گیری از غفلت همه نیروهای مترقی، پس از دستیابی به اهرم‌های حکومتی، در کدام مقاطع و در کدام حکومت‌ها توانسته‌اند ضربات سهمگین سازمانی به حزب ما بزنند و خون شریف ترین میهن پرستان عضو حزب ما را بر زمین بریزند، ارتباطی با جهان بینی و بینش اجتماعی حزب ما ندارد. این ضربات در مجموع ضربات وارده به خیزش‌های عمومی مردم برای ایجاد تحولات – از جمله انقلاب بهمن- قابل بررسی است و با تغییر تناسب نیروها به سود جریانات ارتجاعی و غیر‌ملی در ارتباط مستقیم است. میزان درنده خوئی دشمن غالب نیز همان اندازه قابل پیش بینی است که مقاومت پوست و گوشت و خون انسان‌های زیر شکنجه!

آن چه به عنوان مشی و سیاست حزب توده ایران در ارتباط با انقلاب بهمن و سال‌های پس از پیروزی انقلاب شناخته شده، در واقع بخش عملی همان جهان بینی علمی است که حزب ما متکی به آن حرکت کرده و باز هم خواهد کرد. این مشی و سیاست را شاید دشمنان حزب ما و یا نیروهای غیر‌مطلع بخواهند در پشتیبانی از همین جمهوری اسلامی کنونی خلاصه کرده و از آن حربه‌ای تبلیغاتی علیه حزب ما بسازند، اما این عمل تنها حیله‌ای است تبلیغاتی که عمر و کاربرد آن زیاد نخواهد بود. آن‌ها که اسناد و انتشارات حزب ما را تا سال 62 (دوران فعالیت علنی و نیمه علنی حزب توده ایران در جمهوری اسلامی) مطالعه کرده، مطالعه کنند و یا به خاطر داشته باشند، گریزی از این تائید ندارند، که حزب توده ایران با تمام توان خویش کوشید، تا جمهوری اسلامی و انقلاب بهمن آن نشود که امروز هست! ما حتی متهم به خط سازی برای آیت‌الله خمینی، به عنوان "خط امام" نیز شدیم، اما دست از کوشش در راه تعمیق انقلاب و حفظ دستآوردهای مثبت آن نکشیدیم، گرچه این کوشش میهن دوستانه و جان فشانه به قیمت بزرگ ترین ضربات سازمانی به حزب ما تمام شد و جمع بسیاری از کادرهای ورزیده و صاحب نام حزب ما قربانی آن شدند!

نگاه به جانفشانی انقلابی حزب توده ایران در انقلاب بهمن و سال‌های پس از پیروزی انقلاب، فصل مهمی از تاریخ این دوره از کشور ماست، که در این مختصر هرگز نمی گنجد.

حزب توده ایران معتقد بود که برای تثبیت دستآوردهای انقلاب (آزادی‌ها، استقلال کشور و عدالت اجتماعی) باید مردم را در دفاع از آن‌ها بسیج کرد و این دست آوردها را در جامعه ایران "نهادینه" و  "مدنی" کرد.

آن زمان که شعار شوراها را از ماوراء چپ مطرح می‌کردند، حزب ما از سندیکاها و تشکل‌های سنتی ایران دفاع کرد و به دفاع از بقای آن‌ها برخاست؟ بارها و بارها به سازمان مجاهدین خلق که در خانه‌های تیمی تمرین جنگ مسلحانه می‌کردند، گفت و هشدار داد که این خواب و خیال‌ها را فراموش کنید. به طرفداران نظام شاهنشاهی در ارتش که تدارک کودتا می‌دیدند و خیال خام بازگرداندن شاه فراری به ایران را در سر می‌پروراندند و فکر می‌کردند انقلاب ایران و جمهوری اسلامی به زودی آب شده و به زمین خواهند رفت، گفت و نوشت که دست از این خام خیالی‌ها بردارند و آب به آسباب دشمنان استقلال کشور و ارتجاع داخل جمهوری اسلامی نریزند؟

باید جسارت داشت و به احترام خون آنها که به پای این سیاست و تلاش قتل عام شدند گفت: حزب توده ایران از ابتدا انقلاب ایران و جمهوری اسلامی را دقیق تر از هر سازمان و حزبی ارزیابی کرد؟ و توده ای‌ها از ابتدا، دقیق تر از دیگران انقلاب ایران و نقش مذهب در آن را دیده بودند.

آن حزب و سازمانی که از ابتدا پیروزی انقلاب به چپ روی ها در سازمان فدائیان توصیه کرد، دست از ماجراجوئی در گنبد و کردستان، شورا بازی در کارخانه‌ها و... بردارند و به جای استقرار توپ و تفنگ در دانشکده‌ها و بر فراز ساختمان ساواک خیابان میکده که آن را فتح کرده بودید و از آن جا می‌خواستید هژمونی پرولتاریای ایران را برقرار سازند، بیایید و در تشکیل جبهه‌ای برای دفاع از دست آوردهای انقلاب، که "آزادی" یکی از سه رکن بزرگ آن بود همت کنند.

کدام حزب و سازمان تا آخرین لحظه – حتی در حد عدول از احتیاط سازمانی – تلاش کرد، تا در صحنه باقی مانده و از آزادی‌ها دفاع کند؟

حزب ما براساس بینشی که دارد، اهل نوسان‌های نوبتی نیست. این بینش می‌گوید: برای تحولات اجتماعی باید مردم را بسیج کرد و مردم نیز با آگاهی بسیج شده، سازمان یافته و متشکل می‌شوند؛ آگاهی نیز با افشاگری و تقابل آزاد اندیشه، نظر و برنامه‌های اجتماعی ممکن است. یعنی همان دستآوردی که اکنون در جنبش سبز شاهد آن هستیم.  بنابراین، هیچ حزب و سازمانی به اندازه حزب توده ایران مدافع آزادی در جامعه نبوده و نیست. حزب ما پیوسته در فضای آزاد، بهتر تنفس کرده است!

از آنها که با ادعای دمکراسی خواهی و آزادی طلبی، انتخابات مجلس پنجم و انتخابات دوم خرداد 1376 را تحریم انقلابی کردند ( از جمله نشریه نامه مردم و بیانیه های سازمان اکثریت...) و در سالهای دولت خاتمی به وی می تاختند و در تضعیف مجلس ششم کوتاهی نکردند، نباید پرسید، چرا و به چه دلیل شرایط را نتوانستید درک کنید؟

چرا در دفاع از همان آزادی های محدود دوران 8 ساله اصلاحات برحسب شرایط و موقعیت دفاع نکردید و آب به آسیاب ارتجاع خوف انگیز درون حاکمیت جمهوری اسلامی ریختید؟

چرا مردم را به جای دفاع از آزادی ها- با همان درک و شناخت و امکاناتی که داشتند و ما و شما باید از آن آگاه می بودیم- به کناره گیری از رای دادن در انتخابات و خانه نشینی تشویق کردید؟ و مدال افتخار این تحریم و اعلام آن را هم تا سالها به سینه خود چسباندید؟

چرا همان زمان که دانشجویان دانشگاه ها- به شمول دفتر تحکیم وحدت- به سمت چپ روی هدایت شده بودند و خاتمی را به جای خامنه ای آماج حملات خود قرار داده بودند، با جسارت سیاسی، با این چپ روی مخالفت نکرده و آن را بموقع اعلام نکردید؟

چرا درانتخابات شوراهای دوم و انتخابات مجلس هفتم به احزابی مانند مشارکت و مجاهدین انقلاب و حتی کارگزاران سازندگی توصیه کردید بعنوان یک اعتراض انقلابی از حاکمیت خارج شوند و صحنه را به جناح راست و مهاجم جمهوری اسلامی بسپارند.

با کمال تاسف، این بخشی از کارنامه غیر قابل دفاع نشریه "نامه مردم" و کسانی است که بنام توده ای، اما به کام دشمنان و مخالفان حزب توده ایران در دو دهه اخیر عمل کرده اند و هنوز هم جسارت پذیرش اشتباهات گذشته و پیوستن به جنبش و مشی توده ای را ندارند.