بازگشت

 

درگذشت آلوارو كونیال
عزای ملی در پرتغال

  

آلوارو كونیال رهبر تاریخی حزب كمونیست پرتغال در سن نود و یكسالگی درگذشت.

درگذشت وی موجی از احساسات و خاطرات را در این كشور زنده كرد. مردم  یكصدا از این مبارز خستگی ناپذیر آزادی و دمكراسی تجلیل كردند.

"معتقدم بزرگترین شادی یك كمونیست آن است كه بتواند بگوید تا زمانی كه نفسی در بدن داشته باشد همراه رفقا و هم میهنانش به مبارزه ادامه خواهد داد" اینها جملاتی است كه آلوارو كونیال در چهاردمین كنگره حزب كمونیست پرتغال در دسامبر 1992 بر زبان آورد.

از سال‌ های سیاه دیكتاتوری فاشیستی سالازار تا ساختمان پرتغال آزاد و دمكراتیك و در لحظات شور و هیجان دوران انقلاب 25 آوریل 1974، آلوارو كونیال هرگز به آنچه گفته بود پشت نكرد. او كمونیستی بود كه به تنوع جنبه ‌های مختلف شخصیتش شناخته می ‌شد.

مردی كه سی سال دبیركل حزب كمونیست پرتغال بود، چندین اثر حجاری و نقاری زیر نام مستعار آنتونیو واله و چهار رمان تحت نام مستعار مانوئل تیاگو چاپ كرده بود.

كونیال در سال 1913 در كوامبرا مركز پرتغال بدنیا آمد. در هفده سالگی زمانی كه دانشجوی حقوق دانشگاه لیسبون بود به حزب كمونیست پرتغال پیوست. در سال 1935 دبیركل سازمان جوانان كمونیست و یك سال بعد عضو كمیته مركزی حزب شد. در سال 1936 ژنرال ‌های خائن اسپانیا تصمیم گرفتند كه  به جمهوری پایان دهند (مشابه همانچه اكنون نظامیان سپاهی ایران قصد انجام آن را دارند) كشور به جنگ داخلی فرو رفت. كونیال در كنار جمهوریخواهان به اسپانیا رفت و حاصل مبارزات و تجربیاتش در آنجا رمانی شد بنام "خانه الولیا". در دوران دیكتاتوری سالازار آلوارو كونیال مخفی شد. دو بار در سال‌ های 1937 و 1940 دستگیر و بشدت شكنجه شد.

در سال های 1942 تا 1949 عضو دبیرخانه حزب شد و به تجدید سازمان مخفی حزب كمونیست پرتغال دست زد. در 1949 دستگیر شد اما سخنان وی در دادگاه به ادعانامه تكانده ‌ای بر ضد دیكتاتوری سالازار تبدیل شد. دادگاه فاشیستی كونیال را به یازده سال زندان محكوم كرد كه هشت سال آن بصورت سلول انفرادی بود. در سوم ژانویه 1960 كونیال همراه با دیگر اعضای حزب از بازداشتگاه نظامی فرار كرد و سال بعد دبیركل حزب كمونیست پرتغال شد. از این زمان بود كه كونیال از تبعید به سازماندهی مبارزه پرداخت هر چند بارها نیز مخفیانه وارد كشور شد.

شجاعت كونیال، اعتقاد راسخ به اندیشه ‌ها و قدرت اقناع وی، و همچنین هزینه سخت و سنگینی كه او و اعضای حزب در طی نیم قرن مبارزه بر ضد دیكتاتوری پرداخته بودند به آلوارو كونیال مشروعیتی گزندناپذیر اعطا كرده بود. پس از انقلاب آوریل 1974 كه به دیكتاتوری نظامیان پایان داد كونیال در همه دولت های موقت پس از انقلاب وزیر بود. بعدها نیز تا سال 1987 نماینده مجلس پرتغال شد.

در كنگره چهاردهم حزب كمونیست پرتغال در سال 1992 آلوراو كونیال در سن قریب هشتاد سالگی جای خود را به كارلوس كاروالس داد. اما تا لحظه مرگ رییس شورای ملی حزب و به آرمان های آزادی و برابری وفادار ماند. با مرگ كونیال پرتغال یكی از برجسته ترین چهره‌های مبارزه برای دمكراسی در این كشور را از دست داد. دولت پرتغال روز دفن وی را عزای ملی اعلام كرد.

بسیاری از آثار و نوشته‌های آلوارو كونیال توسط حزب توده ایران به زبان فارسی ترجمه شده است كه در حال حاضر ممنوع الانتشار می‌ باشند. امید است روزی بتوان همه این آثار را در یك مجموع گرد آورد كه بیانگر فصلی مهم از تاریخ پرتغال و جهان به قلم یكی از برجسته ترین چهره ‌ها و مبارزان دگرگونی آن خواهد بود.

 

 

 

  فرمات PDF :                                                                                                        بازگشت