سرمقاله 651

بحران ارز، یعنی نا امیدی

پایگاه اقتصادی حکومت به آینده

چند حادثه اقتصادی ماهها و هفته‌های اخیر از جمله مقاومت صادرکنندگان دربرابر فروش ارز صادراتی به دولت، اعتصاب بازاریان و کسبه جزء، اعلام اینکه پتروشیمی‌ها ارز حاصل از صادرات را پنهانی در بازار آزاد فروخته‌اند و بالاخره فروش کالاهای وارداتی که با ارز دولتی وارد کشور شده بودند به بهای بازار آزاد، حوادثی هستند که صرف نظر از ابعاد اقتصادی آن دارای مفهوم عمیق اجتماعی و حکومتی نیز هستند.

این بازاریان، این صادرکنندگان، این واردکنندگان، این صاحبان پتروشیمی‌ها و کارخانه‌ها و صنایع خصوصی سازی شده … آنها همه معتمدهای نظام و پایگاه‌های آن هستند. اینها کسانی هستند که از هیچ با رانت بالا کشیده شده‌اند. اینها کسانی هستند که نظام، منابع و اموال عمومی و متعلق به همه مردم را از چنگ مردم بیرون کشیده و به آنها سپرده، اکثریت مردم را به فقر و فلاکت محکوم کرده،  تا از درون اقلیت برخوردار و میلیاردر پایگاهی برای خود در این رانت خوارها ایجاد کند. و اینها در سربزنگاه منافع خود را به منافع حکومتی که رانت در اختیار آنها قرار داده و امکان غارت کشور را برایشان بوجود آورده پشت کرده‌اند.

می توان گفت که مشابه این حادثه - هرچند با ابعادی غیرقابل مقایسه با امروز- برای رژیم شاه هم اتفاق افتاد. با اولین نشانه‌های بی‌ثباتی و شورش و انقلاب، پایگاه‌های آن رژیم در طبقات ثروتمند جامعه بجای آنکه بایستند و از حکومت دفاع کنند زودتر از شاه و از همان سال 1356، آن مقدار از اموال خود را که‌ می‌توانستند به ارز تبدیل کنند برداشتند و از ایران به انگلستان و امریکا مهاجرت کردند. بخش بزرگی از املاک و صنایعی که بعد از انقلاب در اختیار دولت قرار گرفت متعلق به همین کسانی بود که در پیوند با آن رژیم قرار داشتند یا وام‌های ارزی گرفته بودند و قرار بود پایگاه طبقاتی و مدافع آن در لحظات حساس باشند.

امروز هم مشابه همان حادثه را شاهد هستیم....ادامه