سرمقاله 748

به 40 سال بند بازی

در سیاست خارجی باید خاتمه داد!

هیچ کشوری در جهان نمی تواند بدون داشتن متحد به قدرتی اثرگذار تبدیل شود و بسود رفاه جامعه و مردم خویش گام بردارد. در کنار این، همه کشورها به همکاران و شرکایی نیز نیاز دارند که با آنها مبادله و همکاری کنند. سرنوشت کره شمالی که تا دهه هشتاد، پس از ژاپن، مرفه ترین و ثروتمندترین کشور آسیای جنوب شرقی بود در این زمینه آموزنده است. این کشور نتوانست خود را با شرایط پس از فروپاشی اتحاد شوروی که یکی از بزرگترین متحدان و شرکای آن بود تطبیق دهد. در نتیجه، بدون آنکه تصویری را که تبلیغات کم بها و گاه مضحک رسانه‌های جهانی و ایرانی علیه آن کشور ارائه می دهند بپذیریم، واقعیت آن است که کره شمالی نتوانسته در دهه‌های اخیر بسود بهبود وضعیت مردم خود گام‌های جدی بردارد.

وضع ایران با کره شمالی البته قابل مقایسه نیست. حداقل سی درصد مردم ایران از آن دستاوردهایی که مردم کره شمالی همین امروز در زمینه خدمات عمومی، کار، آموزش، بهداشت، حمل و نقل و مسکن رایگان و غیره از آن برخوردارند بی بهره هستند و برایشان در حکم آرزویی دست نایافتنی است. ولی ایران از یک نظر با آن کشور شبیه است و آن محروم کردن خود از داشتن متحد و شریک و همکار واقعی در عرصه جهانی تحت عنوان سیاست "نه شرقی، نه غربی" است. در چارچوب این سیاست، متحدان ایران در جهان تبدیل شدند به چند جنبش مانند حزب الله لبنان و حماس فلسطین و شیخ زکزاکی در نیجریه و حوثی‌های یمن و چند کشوری که در زمان جنگ به ایران کمک‌های جدی کرده بودند مانند سوریه. در مقابل سیاست ایران نسبت به قدرت‌های جهانی بجای بهره گیری از ظرفیت‌های آنها تبدیل شد به بندبازی و دودوزه بازی و از این شاخ به آن شاخ پریدن هم در عرصه داخلی و هم در عرصه جهانی. اگر به یک قدرت امتیازی داده شد باید به دیگری هم مشابه آن داده شود که ناراحت نشود، یا اگر به یک قدرت حمله شد باید به دیگری هم حمله‌‌ای شود که تعادل حفظ گردد! مثلا چون به سفارت آمریکا حمله شده و موجب ناخشنودی آمریکا گردیده و به صدام در جنگ کمک می کند، پس حزب توده ایران مدافع سرسخت انقلاب را هم غیرقانونی و رهبران آن را دستگیر و اعدام می کنیم تا رضایت آمریکا جلب شود و شاید به ایران در جنگ کمک کند! سیاست "نه شرقی، نه غربی" که با داعیه استقلال و با خواست واقعی استقلال ایران آغاز شده بود، بدلیل آنکه میان قدرت‌هایی با ماهیت متفاوت علامت تساوی می گذاشت به کثیف ترین ابزار کشتار میهن دوستان ایرانی و بازکننده راه غیرملی ترین زد و بندها منجر شد که ماجرای ایران – کنترا (استفاده از کانال ایران برای تامین مالی ضدانقلابیون نیکاراگوئه) یا خرید اسلحه از اسرائیل نمونه‌هایی از آن بود... ادامه

خاطرات محسن رفیق دوست – 2

اولین ترور مذهبی

مغز آیت الله مطهری را نشانه گرفت

یک روز احمد آقا زنگ زدند که امام فرموده اند بگوئید حاج محسن بیاید. رفتم. امام پرسیدند: شما چرا از افرادی که می خواهند به سپاه بیآیند می پرسید از کی تقلید می کنی؟ به شما چه مربوط است. از قول من به آقایان بگویید این سئوال را حذف کنند. بحث سیاسی از آنجا پیش آمد که جمعیتی از سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به سپاه آمدند و ارتباطشان را با سازمانشان حفظ کرده بودند. عده ای خدمت امام اعتراض کردند. امام گفتند که یا در سپاه بمانند و در سیاست دخالت نکنند، یا از سپاه بروند و هر کجا که می خواهند کار سیاسی بکنند. آن موقع بود که گفتند: سپاه کار سیاسی نکند.