سرمقاله 571

هر انقلابی، با آرمان هایش

برای آیندگان باقی می ماند!

نسل انقلاب پیر می شود، همچنان که هر فرد انقلابی پیر می شود. مهم حفظ آرمان های یک انقلاب، به روز کردن آن، تکامل آن و تربیت نسلی است که هم آن انقلاب و آرمان هایش را درک کرده باشد و هم برای به روز کردن انقلاب توان و ابتکار داشته باشد.

آنچه که بر سر انقلاب روسیه آمد، درس بزرگی شد برای انقلاب و انقلابیون و آنچه در چین و کوبا و ویتنام می گذرد، مشق هایش از تجربه تلخ بدست آمده از انقلاب روسیه گرفته شد.

آنچه را روحانیت و رهبران انقلاب 57 ایران نیاموختند و استعداد درس آموزی از تجربه دیگران را هم نداشتند و یا لااقل تاکنون نداشته اند، همین درس است و نتیجه آن همین اختلاس و دزدی حکومتی و سقوط اخلاق در حکومت و جامعه و بیگانگی نسل جوان با آرمان های انقلاب 57 است. آرمان هائی که حکومت خود بانی و مشوق دگرگون کردن آن و جانشین ساختن مشتی شعار و خرافات به جای آنست. در نتیجه، نسل بعد از انقلاب نه  با آن آرمان ها آشناست و نه این آرمان های من درآوردی حکومتیان را می پذیرد. اینجاست موفقیت غرب و بویژه امریکا در بهره گیری از دره عمیقی که بین حکومت و شعارهایش و خواست ها و مشاهدات مردم در ایران ایجاد شده است. از شعار "حکومت مستضعفان" تا حکومت مشتی غارتگر که خون به دل مردم کرده اند.

 این فاجعه ناشی از یورش فرهنگی غرب نیست، که اگر بود آوار بر سر کوبا به مراتب بیش از ایران بود. بلکه ناشی از همان نیاموختن از تاریخ و تجربه دیگران است که در بالا به آنها اشاره کردیم . انقلاب یکبار می شود، بقیه اش ساختن و تحقق آرمان های آن انقلاب است و به روز کردن بی وقفه آن و میدان دادن به نسل جوان برای تحقق و یا ادامه تحقق آرمان های انقلاب. امروز، هم در چین و هم در کوبا و حتی در حزب کمونیست روسیه، بحث همین است. نسل انقلاب در روسیه و کوبا و چین و ویتنام با کمر خم و عصا بدست صحنه را ترک می کند و هیچ چاره ای جز سپردن سکان بدست نسل بعدی نیست. نگاه کنید به کمر خمیده فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا.

واقعیت کنار رفتن نسل انقلاب و به میدان آمدن نسل بعد از انقلاب را باید پذیرفت و آماده این پذیرش شد. بحث بر سر نسل بعد از انقلاب و سپردن سکان تحولات به آن، اگر بر پایه آرمان های اولیه یک انقلاب نباشد هرگز به نتیجه نمی رسد و فاجعه می تواند همان بشود که در جمهوری اسلامی شده است. یعنی باصطلاح "رویش یافتگان بعد از انقلاب" (به تعبیر رهبر جمهوری اسلامی) که از دل آن بزرگترین تباهی ها، اختلاس ها، سرکوب ها، اختلاف طبقاتی ها، ویرانی های اخلاق اجتماعی، فساد و اعتیاد و محاصره شهرها از سوی 12 میلیون آواره روستاهای ایران بیرون آمده است.