سرمقاله راه توده 662

تحول و یا فروپاشی

دو سرانجام برای بحران کنونی

همه مردم ایران - از جمله خود حاکمیت نیز میدانند که جمهوری اسلامی در یک بحران کامل ساختاری و اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است. این که رهبر جمهوری اسلامی و یا رئیس جمهور در سخنرانی های رسمی خود وضع را خوب و یا نسبتا خوب تشریح می کنند و چهره ای خونسرد از خود نشان میدهند و ابراز امیدواری می کنند نسبت به آینده، در اصل ماجرا، یعنی بحران همه جانبه ای که بر مملکت حاکم شده بی تاثیر است. ما وقتی از حاکمیت صحبت می کنیم، همه جناح های حکومتی را مورد نظر داریم و از مردم ایران، تمامی اقشار و طبقات را. بنابراین، مسئله دیگر این نیست که بحران هست و یا نیست؟ مسئله اینست که این بحران به کجا ختم خواهد شد و حاکمیت به یگانه راه حل ناگزیر بموقع تن خواهد سپرد و یا آخرین فرصت ها را هم خواهد سوزاند؟ این فرصت سوزی قطعا به انفجاری خواهد انجامید که دیگر نه از تاک نشانی باقی می گذارد و نه از "تاکنشان"! پایان این فرصت سوزی آن نخواهد بود و یا آن نخواهد شد که در سال 57 با سقوط رژیم شاه شد. در انقلاب 57 چه عده ای خوششان بیاید و چه خوششان نیآید، روحانیتی که آیت الله خمینی یا آنها را هدایت می کرد و یا منزوی کرده و به حاشیه تحولات رانده بود توانستند از جنگ داخلی در ایران جلوگیری کنند. این بار عکس آنست. یعنی جنگ داخلی و فروپاشی و متلاشی شدن ایران بنام روحانیت حاکم ثبت خواهد شد...ادامه