سرمقاله 716

حکومت درس نمی گیرد

مردم گام به گام خشن تر می شوند

شورش وسیعی که در هفته گذشته و با اعلام چندبرابر شدن نرخ بنزین دهها شهر کوچک و بزرگ ایران را دربرگرفت دیر یا زود مانند همه شورش‌های مشابه در همه جای جهان آرام و خاموش می شود ولی تاریخ را، برای یک دوران، به قبل و بعد خود تقسیم می کند. همانطور که 88 و 96 چنین کردند و پیش از آنها و بزرگتر از آنها انقلاب 57. از تکرار و نوبتی شدن این شورش‌ها می توان نگران بود و می توان بدان امید بست و برای این هر دو دلایل کافی و بسیار وجود دارند.

آنچه در این شورش‌ها مایه نگرانی است پاسخ روز به روز خشن تر حکومتی است. حکومت این بار هم  در مقابل نارضایتی و اعتراض مردم به همان راه گذشته و بویژه از کودتای 88 بدینسو رفت: تخریب و آتش زدن اموال و ساختمان‌ها و غارت و شکستن شیشه مغازه‌ها و‌انداختن آن به گردن مردم تا بتواند آنها را سرکوب کند و به گلوله ببندد. تنها درسی که از کودتای 88 گرفته شد این بود که دیگر هرگز نباید اجازه داد که اعتراض آرام و مسالمت آمیزی در کشور برگزار شود که در آنصورت ممکن است تظاهرات چند میلیونی و بیسابقه 25 خرداد 88 دوباره تکرار شود. این درسی است که حکومت در شورش دیماه 96 به اجرا گذاشت و آن را نیز به خشونت کشاند و این بار هم در ماجرای اعتراض مردم به گران شدن بنزین. همه آنچه درباره اینکه اعتراض مسالمت آمیز حق مردم است گفته می شود جز دروغ و یاوه‌‌ای بیش نیست. آنها که حتی از بکاربردن واژه "رفراندم" وحشت دارند، آنها که مردم را صغیر و "نفوذی" و غیرخودی می دانند، آنها که حق انتخاب مردم را به رسمیت نمی شناسند؛ از تکرار تظاهرات در نماز جمعه و روز قدس و 13 آبان می ترسند، کسانی که جرات ندارند حتی مردم را برای اعتراض به تحریم آمریکا به خیابان‌ها دعوت کنند، تن به پذیرش حق اعتراض و  تظاهرات مسالمت آمیز و قانونی مردم خواهند داد؟ بنابراین شورش خشونت آمیز تنها راه جلوگیری مردم از تظاهرات مسالمت آمیز است و این یعنی بن بست. هر حرکت کوچکی از این پس هم ظرفیت تبدیل شدن به تظاهرات میلیونی را دارد و هم ظرفیت تبدیل شدن به شورش وسیع خشونت آمیز و گسترده...ادامه

اعتراض مردم

شکاف در صفوف حکومت

 را تحمیل خواهد کرد!

"ترامپ" به قیمت جنگ

می خواهد در کاخ سفید بماند

اومانیته- ترجمه آذرنگ