سرمقاله 743

دفاع از روحانی خطاست

یا ندیدن دستهای پنهان در حکومت؟

برخی از خوانندگان راه توده یا شماری از کسانی که زندگی سیاسی آنها در حاشیه فیسبوک خلاصه شده، سیاست راه توده در حمایت از دولت حسن روحانی دربرابر رهبر و بیت رهبری و اطلاعات سپاه را نقد می کنند. بنظر آنها اگر این دولت و بسیاری از مدیران و وزرای آن فاسدتر و ناکارامدتر از اطرافیان بیت رهبر و برخی از سرداران سپاه نباشند، از آنها کمتر در ایجاد وضع کنونی مقصر نیستند. بویژه که می گویند برخی از آنها رسما و عملا طرفدار آمریکا و سبک زندگی آمریکایی هستند.

زنده یاد نورالدین کیانوری، دبیر اول وقت حزب توده ایران، همیشه بر دو نکته انگشت می گذاشت که برای همه رهبران و دانش آموزان سیاست درس آموز است. نکته نخست اینکه سیاست عبارتست از دفاع از یک جریان دربرابر جریان دیگر! یعنی تا زمانی که یک حزب یا جریان سیاسی به نیروی عمده جامعه تبدیل نشده است برای حضور فعال در عرصه سیاسی چاره‌‌ای جز اتحاد و حمایت از این یا آن جریان دربرابر جریان دیگر ندارد. نمونه این واقعیت را در کشورهای اروپایی می بینیم که در آنها احزاب سوسیالیست تقریبا همان سیاست‌های نولیبرالی احزاب محافظه کار و دست راستی را پی می گیرند. با اینحال احزاب کمونیست می کوشند با سوسیالیست‌ها متحد شوند و درصورت لزوم از آنها دربرابر احزاب دست راستی دفاع می کنند.

نکته دوم مورد تاکید کیانوری آن بود که سیاست عرصه تضادهاست و سیاستی که صد درصد مثبت و یا صد در صد منفی وجود ندارد. وی می گفت اگر ما بدانیم که این یا آن هدفگیری سیاسی دارای 51 درصد اثرات مثبت و 49 درصد منفی است در پیگیری آن تردید نباید کرد. سیاستی که برای آن تاوان پرداخته نشود اصلا سیاست نیست بلکه نوعی "زرنگ بازی" و مردم فریبی است. اگر بیشتر خودفریبی نباشد. نمونه اش را در میان برخی حامیان دولت حسن روحانی دیدیم که هر جا که احساس کردند زور حریف و صدا و سیما و جبهه پایداری و کیهان شریعتمداری و تبلیغات آنها بیشتر است به منتقد دولت تبدیل شدند. انگار عرصه سیاسی دکان پرتقال فروشی است که خوب‌ها را سوا کنیم و بدها را برای دیگران بگذاریم.... ادامه

------------------------------------------------------------------------------

مقاله تحلیلی پوتین

درباره جنگ دوم جهانی