رحمان هاتفی

یادمانده های علی خدائی- 74

آموزش نظامی توده ای ها
برای کار در روستاهای افغانستان

رفقای توده ای می توانند به روستاهای مرزی بروند. رفقای شوروی که نمی توانند به روستاها بروند و مکتب دائر کنند و یا بروند به داخل خانه های مردم و به زنهای ما آموزش بهداشتی و بارداری بدهند. اما این کار را رفقای زن توده ای ما می توانند انجام بدهند. شما دست به کار شوید، هر امکاناتی می خواهید به رفیق کشتمند اطلاع بدهید و بخواهید. البته، رفتن به روستاها به آسانی زندگی در کابل نیست. باید آموزش ببینند رفقا. رفقای توده ای در افغانستان این امکان را دارند که آموزش های نظامی ببینند. ما در یک جنگ داخلی تجاوگرانه هستیم. ضد انقلاب مسلح است. انقلاب هم باید مسلح باشد.  من هاج و واج مانده بودم.

منوچهر بهزادی

راه توده

شماره 358     دوشنبه 28 فروردین ماه 1391

مریم فیروز

هما نصرزنجانی

گیتی مفدم

فاطمه مدرسی


نگاه 33 ساله
مقامات اسرائیلی
به اوضاع ایران
بهرام نگاه

------------------------------------

ابن الوقت ها از نمایش
مستند مریم فیروز عصبانی اند
افترا سخیف است
نه "مستند" سازی!

--------------------

مرور راه توده
انسجام و پختگی
جنبش کنونی
از دل تجربه ای
دردناک بیرون آمده

-----------------------------------

رهبر حزب کمونیست فرانسه
جبهه چپ اروپا
سد آهنین
در برابر غارتگران
ترجمه و تدوین آذرفریتاش

----------------------------

مخالفت قاطع
حزب کمونیست اسرائیل
با حمله به ایران
"عصر ما" ارگان حزب کمونیست آلمان
ترجمه عسگر داوودی

-----------------------------------

چپ فرانسه
در تدارک
"قیام مدنی"
جعفر پویا

-------------------------------

فقر و گرسنگی
در تاجیکستان
در سایه سکوت رسانه ها
بهروز بکتاشی

--------------------------------------

فرانسه
 با سرکوزی
و فرانسه
بدون سرکوزی
علیرضا خیرخواه

-----------------------------------

بزرگراه چپ
از امریکای لاتین
تا قلب اروپا

برای ترک سیاست نظامی
پرواز برای عقب نشینی
با یک بال، ناممکن است

از ابتدای سال 1391 نشانه هائی مشهود شده است که احتمال می رود در ادامه آن، سیاست ویرانگر نظامی که سلطه آشکار آن در 7 سال گذشته، ضربات ویرانگری در تمام عرصه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی به کشور وارد آورد تغییر یابد. خصوصی سازی لجام گسیخته ای که در واقع آن را می توان سپاهی سازی اقتصاد نام نهاد، تولید داخلی را به نابودی کشاند، مشتی اوباش و جانی را بر سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه حاکم کرد، کودتائی خونین را روی دست مردم گذاشت، بزرگترین ضربات را به اعتبار سپاه پاسداران که مردم آن را قهرمان جنگ با عراق می شناختند زد، ویرانگری فرهنگی را به ارمغان آورد، از هر سو موجب تقویت پشیمانی مردم از انقلاب شد، زندان ها را از فعالان سیاسی و مدنی و سندیکائی و همچنین کادرهای مذهبی اولیه انقلاب پر کرد، فعالیت اتمی را همراه ساخت با شعار و تهدید در سیاست خارجی و بزرگترین بهانه را برای تحریم های گسترده و همه جانبه ایران فراهم ساخت. همین سیاست نظامی، ایران را در ضعیف ترین موقعیت منطقه ای قرار داد، زمینه نفوذ گسترده سازمان های جاسوسی را تا مغز استخوان نظام فراهم کرد و در آخرین پدیده نکبت بار آن، انتخاباتی فرمایشی و انتصابی را به مردم ایران تحمیل کرد. یعنی انتخابات مجلس نهم که هنوز حاکمیت نمی داند با نامشروع بودن چنین مجلسی که معلوم نیست چه کسانی با چراغ خاموش به آن برده می شوند، چه کند؟
این لیست سیاه را می توان ادامه داد، اما نیازی به آن نیست زیرا مردم ایران امروز بیش از هر زمانی نسبت به این سیاست و نتایج آن آگاهی دارند و نمایندگان آن را در راس حاکمیت می شناسند. بنابراین، بحث نه بر سر نتایج فاجعه بار سیاست نظامی و مقابله با اصلاحات در نظام و در کشور، بلکه سخن بر سر نشانه های چرخشی است که براساس آن باید امیدوار بود به تغییر این سیاست. این که ترک این سیاست با چه دشواری ها و عواقب و هزینه ای برای حاکمیت همراه خواهد بود، بستگی به دو پیش فرض دارد:
1- عزم راسخ برای ترک این سیاست
2- بسیج نیروی لازم برای دوران پس از این سیاست
دراین که سیاست نظامی به بن بست کامل رسیده، جای تردید نیست. این سیاست از پیش از کودتای 22 خرداد به پایان خط رسیده بود، اما حاکمیت هنوز بر سر ادامه آن جان سختی می کرد. بنابراین آنچه امروز نشانه های ضعیفی از آن را می توان مشاهده کرد، قبول ناممکن بودن ادامه این سیاست توسط راس حاکمیت است. بحث اصلی بر سر مرحله بعدی است. یعنی مرحله سازماندهی عقب نشینی و تغییر سیاست، که این نیز جز با بسیج نیروی اجتماعی و تغییرات اساسی در راس حاکمیت ناممکن است. بسیج مردم نیز جز با جلب اعتماد مردم و بازگرداندن آب رفته، به جوی ممکن نیست و مردم، ممکن است همه چیز را ندانند، اما آنچه را باید درک کنند، درک می کنند و با همین درک است که به وعده ها و تغیرات اعتماد می کنند و یا اعتماد نمی کنند. ما نیز مانند بسیاری از فعالان حزبی و مدنی و سیاسی داخل کشور ... ادامه

-------------------------------------------------------------------------------------

بخش دوم از کتاب چهره های درخشان- مریم فیروز
 آنشب که برای
دستگیری کیانوری
به خانه ریختند!

---------------------------------------------------------------------------------------

3 عضو برجسته
نشریات توده ای
در دیدار با قاضی

از راست به چپ:
1- محمود ژندی مدیر و سردبیر روزنامه "بسوی آینده" در سالهای پیش از کودتای 28 مرداد، که سیاسی ترین و پرقدرت ترین روزنامه چپ ایران بود. او پس از کودتا سالها در زندان "قلعه فلک الافلاک" خرم آباد زندانی شد.
2- مهندس عباس گِرمان که هم اندیش محمود ژندی بود. مترجم برجسته کتاب هندسی "عدد، زبان علم". او نیز پس از 28 مرداد سالها در زندان ماند.
3- کاوه دهگان مترجم، روزنامه نگار و نویسنده ای که "طبری را استاد خود می دانست و می گفت: طبری به من تیتر زدن و روزنامه نگاری را آموخت ". معروف ترین ترجمه های او عبارتند از: 1- هنر چیست؟ - لئون تولستوی 2- ظهور و سقوط رایش سوم - ویلیام شایرر.
و این هر سه به دیدار محمد قاضی؛ مترجم برجسته ایرانی رفتند. پیش از آن که قاضی خاموش شود. کاوه دهگان بر گونه قاضی بوسه می زند. بوسه ای که شاید میدانست و میدانستند، "بوسه وداع" است. از هم جدا نشدند، بلکه یکی پس از دیگری، در سالهائی که در پی آمد، در جهان ابدی نیز به هم پیوستند. ایران، چنین نسلی از روشنفکران، روزنامه نویسان، مترجمان و سیاست ورزان و مبارزان سیاسی را یکبار دیگر به خود خواهد دید؟
(عکس از آرشیو سایت "سفینه نوح" گرفته شده است)

دهگان طبری را معلم اصلی خود در نویسندگی، ترجمه و روزنامه نگاری می شمرد که بر گونه محمد قاضی بوسه می زند. این عکس نیز مانند عکس تک نفره کاوه دهگان را از گنجینه خاطرات نصرت الله نوح مرد حافظه ایران، در سایت اینترنتی وی با نام "سفینه نوح" و "پژواک" گرفته ایم... ادامه

---------------------------------------------------------------------------------------

آرشیو جدید
19 سال
راه توده

-----------

بایگانی

راه توده اینترنتی از شماره 1 تا آخرین شماره ای که در برابر خود دارید

--------

بایگانی

راه توده چاپی از شماره 1 تا 127 (1373 - 1378)

--------

 جستجو

مطالب منتشره در راه توده اینترنتی

--------
 زنان 
--------
 سایت ها
--------
 تماس با  راه توده

حساب بانکی
Vernis
PostbankEssen
KontoNr. 0517751430
BLZ: 360 100 43
Germany

برای خارج از آلمان :

IBAN DE42360100430517751430

BIC PBNKDEFF

Tel:+49-30-36759721 آدرس پستی
Vernis
Postfach 200208
13512 Berlin
Germany

 

 

نقل مطالب منتشر شده در این سایت طبق
GNU و GFDL
با ذکر منبع آزاد است