سرمقاله راه توده 636

بر سر دو راهی

یا همه پرسی و یا گفتگوی ملی

سخنرانی حسن روحانی در مراسم 22 بهمن و طرح "همه پرسی" ظاهرا آب در لانه مورچگان ریخته است. جناح راست حکومتی و به اصطلاح اصولگرایان از هر سو فریادهای اعتراض بلند کرده و مدعی هستند که روحانی "خواست دشمنان" را تکرار‌ می‌کند. معنای این سخن آن است که مردم ایران حتما "دشمن" هستند که نظرخواهی از آنها درباره مسائل کشور و پذیرش و عمل به آن تامین خواست دشمن باشد.

با اینکه امکان همه پرسی در قانون اساسی آمده و نخستین بار هم نیست که مطرح‌ می‌شود و از جمله حسن روحانی خود نیز در گذشته آن را طرح کرده بود، چرا واکنش‌ها این بار تا این اندازه خشم آلود و لجام گسیخته گردید؟ دلیل این امر را باید در شرایط کشور که در بن بست گرفتار آمده از یکسو و جمله‌ای به اصطلاح امروزین "کلیدی" در سخنان روحانی جستجو کرد. آقای روحانی موضوع همه پرسی را به این شکل مطرح کرد که "اگر جناح‌ها اختلاف دارند، دعوا و شعار ندارد، صندوق آراء را بیاوریم و طبق اصل 59 قانون اساسی هر چه مردم گفتند، به آن عمل کنیم." این برای نخستین بار است که مسئله همه پرسی به مسئله اختلاف میان جناح‌ها بر سر اداره کشور، تا این اندازه مشخص و ملموس برای مردم و خطرناک برای راست حکومتی در قدرت مطرح‌ می‌شود.

مشکل بزرگ همه پرسی تا به امروز برسر این بود که چه چیز را‌ می‌خواهیم به همه پرسی بگذاریم. حسن روحانی موضوع همه پرسی را اختلاف‌ها و برنامه‌های مختلف بر سر اداره جامعه مشخص کرده است و این تحول فوق العاده مهمی است. در شرایطی که اوضاع کشور بسرعت به سمت بن بست‌ می‌رود، دیر یا زود به نقطه‌ای‌ می‌رسیم که برنامه‌های مختلف برای برونرفت از بن بست دربرابر هم قرار‌ می‌گیرد. برنامه‌ای که جناح راست حاکم برای حفظ وضع موجود و ادامه حاکمیت خود دارد، در برابر برنامه برای تغییر و تحول و اصلاحات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی که باید در معرض داوری مردم قرار گیرد. ..ادامه

گردش به چپ

پس از دو دهه سرگردانی چپ

نشریه ژاکوبن- جفری وبر

برگردان: فروزنده فرزاد

قشون شکست خورده

داعش در سوریه را

امریکا به کجا منتقل می کند؟

نوشته دمیتری منین- ترجمه ا.م. شیری