سرمقاله 746

قرار داد 25 ساله با چین

از جنجال سازی ها تا واقعیات

در هفته‌های اخیر سرنوشت سند همکاری 25 ساله ایران با چین به موضوع بحث رسانه‌ها و مردم تبدیل شده است. درباره این تفاهم چه می توان گفت؟

1- گفته می شود تفاهم با چین به منزله سیاست "نگاه به شرق" ایران، دربرابر "نگاه به غرب" دهه‌های اخیر است. گویی دو نگاه برای توسعه یکی به غرب و یکی به شرق وجود دارد و ایران با انتخاب چین می خواهد به سمت شرق نگاه کند. در حالیکه نگاه به چین مربوط به ایران نیست. هم اکنون چین (و نه آمریکا) بزرگترین شریک تجاری اتحادیه اروپاست. همانگونه که چین تا سال گذشته بزرگترین شریک تجاری آمریکا نیز بود و واردات آمریکا از چین در کمترین میزان خود در سال 2019 حدود 470 میلیارد دلار بود. مضحک اینجاست که این کشورها که چین شریک اول تجاری آنهاست، ما و دیگر کشورها را از همکاری با چین نهی می‌کنند!

روابط با چین اگر به معنای "نگاه به شرق" باشد یک پدیده ناگزیر جهانی است. از این نظر انتخاب میان اروپا و آمریکا یا چین نیست. اروپا و آمریکا که تمام بازارهای آنها با کالاهای چینی پر شده حتی یک قلم از آنچه را از چین بر می آید، یا نمی توانند انجام دهند و یا برای آن بهایی چند برابر طلب می کنند. امروز آمریکا و اروپا به محل تولید و فروش تجهیزات نظامی به بهایی سرسام آور برای دیکتاتوری‌های وابسته و صادرات کالاهای لوکس برای قشرهای فوق مرفه کشورهای عقب مانده تبدیل شده‌اند.

بنابراین بحث نه بر سر نگاه به غرب یا به شرق، نه بر سر انتخاب میان چین با اروپا یا آمریکا، بلکه بر سر دو نوع روابط با چین است. یا حکومت ایران مانند امروز و گذشته به چین نفت و گاز صادر می کند و ارز آن را در اختیار تجار قرار می دهد که از چین جنس و کالا (اغلب با کیفیت نازل) وارد کنند. یا می خواهد درآمد حاصل از صدور نفت و گاز به چین در پروژه‌های عمرانی، برای توسعه راه‌ها، فرودگاه‌ها، بنادر، کشتیرانی، کارخانه‌ها و شهرک‌های صنعتی، خطوط آهن برقی، شهرهای هوشمند، شبکه‌های اینترنت و ... یعنی برای توسعه و رونق اقتصادی و خروج تدریجی از وابستگی به صدور نفت سرمایه گذاری شود. در پشت مخالفت‌های داخلی با این قرارداد، منافع سرمایه داری مالی و تجاری قرار دارد که نگران است که هم در کوتاه مدت و هم در درازمدت موقعیت غارتگری کنونی خود را از دست بدهد.... ادامه

---------------------------------------------------------------------------

پرده برداری آیت الله طالقانی

از نقش مشکوک ومخرب فدائیان اسلام

مظفر بقائی بنیانگذار حزب زحمتکشان، خلیل ملکی بنیانگذار نیروی سوم و آیت الله کاشانی. سه متحدی که به امید دست نوازش شاه با کودتای 28 مرداد همراهی کردند، اما شاه پس از کودتا با آنها مانند دستمال یکبار مصرف برخورد کرد. آنها در لباس حمایت از مصدق به میدان آمدند اما آتش بیار اختلافات کاشانی و مصدق شدند. در این کارزار "فدائیان اسلام" نیز نقش مخرب و ارتجاعی خود را با چند ترور بازی کردند که آیت الله طالقانی پس از انقلاب 57 از این نقش پرده برداشت.

---------------------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------