سرمقاله 730

پُتک "کرونا" خواهد توانست

نظام استبدادی حاکم را بیدار کند؟

نه ما و نه هیچکس دیگر نمی تواند پیش بینی کند سرانجام بحران وخیم بیماری کرونا در ایران چه خواهد شد، ولی یک چیز از هم اکنون آشکار است:‌ ایران پس از کرونا، دیگر ایران پیش از آن نخواهد بود.

جمهوری اسلامی در چند دهه اخیر همواره بحران ایجاد کرده، در بحران زندگی کرده، از آن بهره گرفته و امروز را به فردا گذرانده، یا از آن بیم داشته و خود را برای مقابله با آن آماده کرده است. البته آمادگی از نوع دروغ و انکار و پنهانکاری، از نوع چماق و گلوله و زندان و ماشین آب پاش، از نوع سازماندهی اراذل و اوباش و یگان ویژه. همه اینها اگر چه بحران‌ها را حل نمی کرد و نکرد ولی سرپوشی موقت بر آن تا فرا رسیدن بحران بعدی می گذاشت. ولی سونامی گسترش ویروس کرونا از آن دست بحران‌هایی است که هیچکدام از راه حل‌های آزموده و شناخته شده حکومتی در برابر آن جواب نمی دهد. بزرگترین ابزار این حکومت دروغ و پنهانکاریست ولی در اینجا دروغ و پنهانکاری بحران را حل نمی کند که هیچ، آن را گسترش هم می دهد. اگر ویروس را می شد زندانی کرد یا به گلوله بست یا اراذل را به سراغش فرستاد شاید تا به امروز حکومت آن را مهار کرده بود. ولی این بحرانی است از جنسی دیگر که راهکارهای آزموده حکومتی درباره آن جواب نمی دهد و راه حل‌هایی دیگر، از جنسی دیگر را می طلبد، همان راه حل‌هایی که حکومت و در راس آنها آقای خامنه‌‌ای سه دهه است به آنها تن نمی دهد.

در اینکه آمارهایی که از بیماران و کشتگان کرونا بدست داده می شود کاملا غیرواقعی است تردیدی نیست. این را هم می توان فهمید و پذیرفت که در شرایط عدم آمادگی و پنهانکاری اولیه برای عبور از 22 بهمن و انتخابات، اکنون برخی مسئولان سلامت ملی که نقشی در آن پنهانکاری نداشته‌اند می کوشند با پایین نشان دادن آمار تلفات و مبتلایان جلوی هجوم کمتر ضروری مردم به بیمارستان‌ها یا مغازه‌ها را بگیرند و ابعاد بحران را تا اندازه‌‌ای مهار کنند. ولی هر روز که می گذرد این روش‌ها کم فایده تر و پرهزینه تر خواهد شد و ته مانده اعتمادی هم که می توانست بوجود آید از دست خواهد رفت. با گسترش قابل پیش بینی اپیدمی و همه گیری بیماری به اعضای خانواده‌ها و آشنایان و ساکنان کوچه‌ها و محلات آیا می توان باز هم شمار مبتلایان و جانباختگان را پنهان کرد؟ با افزایش شمار کسانی که در خیابان‌ها به زمین می افتند و کسی توان یاری به آنها را ندارد، با پرشدن تخت‌های بیمارستان‌ها، با بیماری و خستگی تدریجی کادر درمانی، با پایان یافتن مواد غذایی و بهداشتی در فروشگاه‌ها و داروخانه‌ها، با تعطیلی تدریجی مجلس و دولت و وزارتخانه‌ها و ... باید انتظار چه حوادثی را داشت؟ تکلیف میلیون‌ها تن از مردم ایران که در این اقتصاد تجاری و نفتی و امروز به فردا باید با دستفروشی و بارکشی و خرده فروشی و کارگری و مسافر کشی و کار ساختمانی و ... معاش روزانه خود را تامین کنند چه می شود؟ چه تعداد از 80 میلیون تن ساکنان ایران این امکان را دارند که خود را در خانه‌هایشان قرنطینه کنند؟ و آنها که دارند تا کی و برای چه مدت؟ و اگر همه خود را قرنطینه کنند چه کسی نان و برق و آب و گاز و گوشت را برای مردم تامین کند؟ ... ادامه