سرمقاله 814

جنبش اعتراضی ایران نیازمند

یک برنامه نوین سیاسی- اقتصادی است

تظاهرات و اعتصاب وسیع و سراسری معلمان کشور از رویدادهای مهم هفته گذشته بود که در ادامه تحصن کشاورزان اصفهان و اعتصاب های کارگری و انفجار نارضایتی عمومی نشان از ورود آرام ایران به دورانی تازه دارد. این بالا گرفتن جنبش های اعتراضی مستقل، هر چند نتیجه همه ویرانگری های سه دهه اخیر است، ولی پیامد مستقیم برگزاری انتخابات تقلبی و استصوابی و مجلس و ریاست جمهوری است که آخرین تیری بود که حکومت به همه امیدهای مردم برای اصلاح از بالا زد. رهبر و بیت او در همین دوران کوتاه دریافته اند که چه اشتباه بزرگی را با برگزاری این انتخابات ها مرتکب شدند و چگونه یک جبهه وسیع و سراسری علیه خود شکل دادند. 

تردید نیست که در حوادث آینده٬ همانطور که تجربه همه جنبش ها و انقلاب ها نشان داده٬ بار دیگر روزنه اصلاح از بالا گشوده خواهد شد٬ ولی این بار گشوده شدن این روزنه نه براساس برنامه ریزی، ولو با اکراه طبقه حاکمه، که زیر فشار جنبش مستقیم مردم خواهد بود٬ جنبشی که نه هر کس را بعنوان نماینده تغییر می پذیرد٬ و نه کسانی را که خود را بعنوان نماینده اصلاح معرفی می کنند به حال خود رها خواهد کرد. بنابراین جنبش های کنونی مردم را دربرابر انتخابات نباید قرار داد و قرار ندارند چرا که نتیجه نهایی آنها خواه و ناخواه باز کردن راه انتخابات خواهد بود. تجربه نشان داده تا زمانی که امکان تغییر از طریق انتخابات وجود دارد مردم بدنبال راه دیگری نمی روند و دلیلی هم ندارد بروند. مسئله آن است که انتخابات آینده با آنچه تا کنون شده متفاوت خواهد بود.... ادامه

این تابلوی انقلاب 57

را باید به نمایش ملی گذاشت