علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی این هفته در مصاحبه ای با روزنامه انتخاب درباره روابط ایران با آمریکا گفته است:‌ "بایدن چگونه می خواهد چین و روسیه را مهار کند؟ بهتر است بیش از این با ایران کلنجار نرود و دیوار اعتماد را بازسازی کند. آمریکا کمربندی دور روسیه بسته که سگکش روی ایران بسته می‌شود. اگر امریکا با ایران کنار بیاید، از منظر واشنگتن، از طریق تهران می تواند چین را مهار کرد؛ پکن و مسکو این را فهمیده اند."

معنای این جملات کاملا مشخص است: سخن بر سر این نیست که می خواهیم با امریکا رابطه مستقلانه داشته باشیم. می خواهیم مبادله تجاری و فرهنگی و سیاسی داشته باشیم. سخن بر سر این است که ایران تبدیل به مهره دست نشانده امریکا در منطقه و تبدیل به کشوری شود که موشک های آن به سمت روسیه نشانه رفته است.

از سخنان آقای صالحی چند تعبیر می توان داشت. تعبیر اول این است که امریکا برای برقراری رابطه با ایران و اجازه دادن به ادامه برنامه موشکی آن شرط گذاشته که ایران جای پاکستان و ترکیه را بعنوان دست نشانده امریکا در منطقه بگیرد و موشک ها و سلاح هایش را به سمت روسیه و چین برگرداند. تعبیر دوم این است که ایشان به ابتکار خود و برای خوش رقصی و بعنوان مواضع بخشی از حاکمیت جمهوری اسلامی که نگران افول هژمونی سرمایه داری امریکایی در جهان است این سخنان را گفته. تعبیر سوم هم این است که هدف محروم کردن ایران از پشتیبانی روسیه و چین از برنامه های موشکی و تسلیحاتی ایران است.

هدف هرچه باشد آن را جز سرانجام سیاست زبونانه "نه شرقی، نه غربی" چیزی دیگر نمی توان دانست. سیاستی که ریشه آن به افول قدرت نظامی و اقتصادی و اعتماد به نفس ملی در دوران قاجار بر می گردد. البته حتی ناصرالدین شاه هم می گفت یک امتیاز به روسیه می دهیم، یک امتیاز به انگلیس تا به نحوی استقلال حداقلی خودمان را در بندبازی میان این قدرت ها حفظ کنیم. نمی گفت می خواهیم "سگک" روسیه یا انگلیس بشویم که آقای صالحی وعده آن را به ایالات متحده می دهد.

بشنوید!

گزارش پاسدار اوین از تیرباران

گروه 10 نفره توده ای در اسفند 62