سرمقاله 809

"ابراهیم رئیسی" توپ سرگردان

زیر پای رهبر و مجتبی

دولت ابراهیم رئیسی بسرعت به سمت بحران هدایت می شود. همه شعارها و وعده های آن پوچ از آب درامده و معلوم شده که این دولت هیچ برنامه ای در هیچ عرصه ای ندارد و قرار هم نبوده داشته باشد چون تصمیمات برای این دولت مانند روی کار آمدن آن در جایی دیگر گرفته شده. خود آقای رئیسی هم فعلا سر خود و مردم را با سفرها و سخنرانی های پوچ و حرف های تکراری گرم کرده و منتظر این است که ببیند در بیت رهبری چه می کنند. وزرا و مدیران او هم که ظاهرا ورود به دولت را نوعی غنیمت جنگی حساب می کنند و بیش از آنکه به فکر برنامه کار خود باشند مشغول تقسیم پست و مقام ها میان اقوام و خویشاوندان خود هستند. وضع در مجلس هم تفاوت چندانی ندارد که تصمیمات آن براساس منافع مافیاها و باندها اتخاذ می شود.
بحران کنونی که ریشه داخلی آن در تن ندادن رهبر و بیت رهبری به رای و خواست و اراده مردم و سماجت برای حفظ قدرت غیرپاسخگوست. در عرصه خارجی نیز این سماجت به شکل بحران سازی های مداوم رهبر درآمده تا بتواند وجود شرایط جنگی و غیرمتعارف برای جلوگیری از اجرای قانون و قانون اساسی را به کشور و مردم تحمیل کند. به این ترتیب سیاست خارجی مانند همیشه و همه جا به صورت ادامه سیاست داخلی درآمده و در خدمت جلوگیری از زندگی عادی مردم بر مبنای قانون است. تمام هم و غم رهبر و بیت رهبری در این سه دهه آن بوده که چه کنند که جامعه در یک شرایط باثبات و آرام زندگی نکند تا بتوانند به تحمیل رفتارهای غیرقانونی ادامه دهند. اعلام "آتش به اختیاری" یا به اصطلاح ضرورت "انقلابی بودن" یا "جوانگرایی" که همان نظامی گرائی است نمونه هایی از این کوشش بی وقفه برای تحمیل بی ثباتی و بحران به جامعه و روح و روان مردم است که موج خشونت و فرار و مهاجرت و دزدی و فساد همه از پیامدهای آن است. ... ادامه

جشن های 104 مین سال

انقلاب کبیر اکتبر!

گرد آوری  و ترجمه- نعمت بوستانی