سرمقاله 862

اصلاح طلبان 3 گروه شده اند

و همگی با گردش به شرق مخالف!

امروز در کشور ما بخش عمده جریان "اصلاح طلبی" بعنوان سردمدار مخالفت با سیاست گردش به شرق و حامی سازش با غرب شناخته شده است. غالب رسانه های آنها پا را از این هم فراتر گذاشته رسما از پیروزی ناتو بر روسیه و چین و کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین مخالف غرب پشتیبانی می کنند. حملات مداوم آنها به روسیه، چین، ونزوئلا و هر کشوری که کمترین زاویه ای با منافع غرب دارد جزیی از این سیاست است. محکوم نکردن و عدم مقابله جدی آنها با خشونت های اخیر هم بخشی برآمده از منافع و پیوندهای اقتصادی و خانوادگی آنها با آمریکا و کانادا و کشورهای غربی و ترس از تحریم بود و بخشی برآمده از امید به اینکه موجب عقب نشینی حکومت از سیاست گرایش به شرق شود.

با اینحال در میان آنچه بعنوان جریان اصلاح طلبی شناخته می شود سه گروه را می شود از یکدیگر تمیز داد.

گروه نخست رانت خواران و گردانندگان سیاست های اقتصادی چند دهه اخیر هستند که سیاست های اقتصادی و اجتماعی آنان در همراهی با رانت خواران اصولگرا کشور را به روز سیاه نشانده و خود یکی از عوامل بحران کنونی هستند. اینان بدلیل منافع اقتصادی گره خورده خود با غرب با گرایش به شرق مخالفند.

گروه دوم خود در زمره رانت خواران نیستند ولی وابسته به آنها هستند و دستشان در جیب آنهاست و بدون حمایت و پشتیبانی آنها امکان ادامه فعالیت سیاسی و مطبوعاتی را ندارند. بخش مهمی از رسانه های اصلاح طلب که هواداری از ناتو و مقابله با شرق می کنند در دست این گروه است.

گروه سوم کسانی هستند که جزو دو گروه بالا نیستند ولی به موفقیت گرایش به شرق در جهان باور ندارند. بنظر آنها آمریکا همچنان قدرقدرت است و این توان را دارد که ایران را به مشکل بیاندازد یا حتی تجزیه کند و بنابراین باید با آن کنار آمد. ضمن اینکه حکومت ایران نیز در درون خود فاسدتر و بی پایگاه تر از آن است که بتواند چنین تحولی را هدایت کند و بنابراین کار به فروپاشی ایران خواهد کشید. اینان نه بدلیل منافع خود بلکه از منظر ملی نگران سرنوشت گرایش به شرق هستند.... ادامه

پوری سلطانی، آتش بی خاکستر

به قلم شیفته سلطانی (نقل از مجله بخارا)

آن موقع نمی‌دانستم چرا همیشه سیاه می‌پوشد. و چرا ما (یعنی من و پنج خواهر و برادرم) او را «پوراندخت» صدا می‌کنیم ولی ده دوازده بچه دیگر که همگی فرزندان عموها و عمه‌هایم بودند او را «خاله پوری» یا «عمه پوری» خطاب می‌کنند. نمی‌دانستم چرا این عمه خانم با ما زندگی می‌کند ولی سه عمه دیگرم در خانه خودشان کنار بچه‌هایشان بودند.

تازه بعدها فهمیدم که او یک «معجزه» است و با همه فرق دارد. مادربزرگم همیشه داستان تولد پوری و برادر دوقلویش را برای همه تعریف می‌کرد. می‌گفت با فرزند ششم‌اش که دختر شش‌ماهه‌ای به نام مریم بود، همراه دوست صمیمی‌اش عازم مشهد می‌شوند. این دوست، پسری بیمار در آغوش داشت که پس از مرگِ چند فرزند قبلی به دنیا آمده بود. با کجاوه و درشکه سفر می‌کردند. مادرِ مضطرب مرتب گریه می‌کرده که نکند پیش از رسیدن دستش به ضریح امام رضا (ع)، فرزندش از دست برود. مادربزرگم، به قول خودش، با خدا معامله می‌کند و از او می‌خواهد پسر دوستش را شفا بدهد و به جایش دختر او را بگیرد… و همین می‌شود. مریم در راه تب می‌کند و چند روز بعد می‌میرد و پسر شفا می‌یابد. مادربزرگم این پسر را مثل فرزند خودش می‌دانست و هرگز از او «رو» نمی‌گرفت. پس از بازگشت، مادربزرگم دوباره حامله می‌شود و این بار دوقلو به دنیا می‌آورد: یک دختر به نام پوری و یک پسر به نام مسعود. دوقلوها در هشت سالگی پدر خود را از دست می‌دهند و دو برادر بزرگتر می‌شوند سرپرست آنها. یکی از این دو برادر، ‌پدر من بود .... ادامه

شبح برژینسکی

در اوکراین با روسیه می جنگد!

راشا تودی- ترجمه رضا نافعی