برای رضای خدا
کودتا نکردند
اهداف اقتصادی پشت کودتا بود!
از ما سئوال می کنند که پایگاه اقتصادی کودتائی
که در 22 خرداد علیه نتیجه واقعی انتخابات و شخص میرحسین موسوی انجام شد کدام
است؟
پاسخ ما به این دوستان و خوانندگان راه توده و یا هر شخص و نیروی دیگری که چنین
سئوالی را در ذهن دارد اینست که پایگاه اقتصادی کودتا باید در سالهای گذشته و
گام به گام دنبال می شد تا با کودتای 22 خرداد غافلگیر نشویم. این پایگاه یکشبه
شکل نگرفت، بلکه سیر تکاملی آن سه دهه ادامه یافت و با روی کار آمدن دولت احمدی
نژاد بر سرعت آن افزوده شد.
ادامه
-------------------------------------------------
تندیس خسرو روزبه
در غربت ایتالیا
همچنان گرامی است
با درود فراوان به شما و همکارانتان
در آرشیو شما به نشریه شماره 4 نوید دیماه 1355 برخوردم. در آنجا خبری بود در
باره نصب تندیس خسرو روزبه در شهر "فیلانو رومانو" در نزدیکی های شهر رم پایتخت
ایتالیا. خود من هرهفته به دنبال کار و زندگی از نزدیکی های همان شهر میگذرم.
گفتم می روم ببینم آیا هنوز هم تندیک یادبود در همان جا هست یا نه. تندیس را
10-12 سال پیش از میدان مرکزی شهر – روبروی ساختمان شهرداری- به یک پارک کوچک
در یک کیلومتری همان جا منتقل کرده بودند. عکسی گرفتم، اگر مناسب دیدید می
توانید در راه توده منتشر کنید. در سرزمین خود روزبه می ترسیدیم حتی نام او را
بر زبان بیآوریم. این که در یک سرزمین بیگانه تندیس او را بپذیرند و هنوز هم پس
از گذشت 33 سال آن را به هر حال نگهداری کرده و به انبار نبرده اند و بر عکس در
میدانی بنام دو تن از قضات شهید ایتالیا ( فلاکونه و بورسلیون) نصب کرده اند
افتخاری است برای این کشور و همه مردم آن بویژه سازمان های مردمی آن با هر گونه
اندیشه. این را مقایسه کنید با کشور خودمان که هنوز هم به آرامگاه های بزرگان
توهین کرده و آنها را ویران می کنند. تازه اگر آرامگاهی داشته و در یک گور دسته
جمعی زیر خاک نخفته باشند.
اینجا در "فیلانو رومانو" حتی شهرداران دست راستی و نئوفاشیست هم بر سر کار
بوده اند، اما یادبود روزبه هنوز در میدان این شهر نگهداری می شود. عکس تندیس
را به همراه نوشته زیر آن برایتان می فرستم.
نمی دانید هنگامی که از مردم اینجا آدرس تندیس را می پرسیدم، با این که ایران و
عراق را با هم قاطی می کردند، اما با چه شادی به من آدرس می دادند. همیشه دنبال
کار و زندگی خود بودم اما نسبت به جانبازی و از خود گذشتگی انسان های والا در
راه پیشبرد اندیشه های انساندوستانه و عدالت خواهانه شان – از هر مسلکی که
باشند- بی تفاوت نبوده ام. در فیلانو رومانو گریستم و این تنها کاری بود که
توانائی انجام آن را در این غربت داشتم. امیدوارم سرانجام روزی فرا برسد که
تندیس روزبه و دهها هزار روزبه های گمنام دیگر را در ایران برپا ساخته و یادشان
را گرامی دارند.
بدرود- پیروز باشید
راه توده- ضمن تشکر از ارسال این متن و عکس هائی که همزمان با این نوشته منتشر
می کنیم، به نویسنده این متن توصیه می کنیم که بجای گریستن، در جستجوی راه های
دیگری برای کمک به ادامه راهی که روزبه رفت بیاندیشند.
توده
