پس از تجدید انتخاب هیات رئیسه مجلس، روز 4 خرداد، یعنی کمتر از دو هفته پیش، اعضای مجلس به دیدار رهبر جمهوری اسلامی رفتند. وی دراین دیدار سخنرانی کوتاهی کرد که حاوی دو نکته بسیار مهم بود که نباید در میان انبوه اخبار و رویدادهای ایران ناپدید شود. او گفت: "
«علت تأکید بر ادامه مبارزه، جنگ طلبی نظام اسلامی نیست، بلکه عقل و خرد حکم می کند که انسان برای عبور از منطقه ای مملو از دزدان دریایی، خود را مجهز کند و توانایی و انگیزه دفاع از خود را داشته باشد. کسانی که نظام اسلامی را متهم به جنگ طلبی کنند، در واقع مرتکب خیانت می شوند.»
آقای خامنه ای دراین سخنرانی با لکنت زبان و دشواری بسیار کوشید ختم سیاست جنگی را اعلام کند و سیاست دفاعی را جانشین آن. او حتی کسانی را متهم به خیانت کرد که جمهوری اسلامی را متهم به جنگ طلبی می کنند.»
از نظر ما در این چند جمله کوتاه، درعین حال که پذیرش اشتباه بودن یک سیاست 8 ساله جنگی و تبری جوئی از آن مفید و قابل تائید است، بخش دوم استدلال نهفته در این سخنان نیز هم واقعیت است و هم انکار ناپذیر و همزمان "منطقی"!
ما با این شیوه که چون آقای خامنه ای اشتباهات مکرر و زیانباری در طول دوران رهبری خود مرتکب شده و از این طریق ضربات مهلکی به آرمان های واقعی انقلاب 57 زده، پس هیچ حرف و سخن او را نه تائید کنیم و منطقی بدانیم، موافق نیستیم. از جمله درهمین بخش دوم جمله بالا که وی روی سیاست تدافعی تاکید می کند و از خطرات نظامی که متوجه ایران است سخن می گوید.
با همین نگرش است که ما نه تنها منتقد پیشرفت های تکنولوژی نظامی در جمهوری اسلامی نیستیم، بلکه آن را تائید هم می کنیم، اما بحث گرهی در جای دیگر است. در این که این سیاست دفاعی، حداقل در 8 سال ریاست جمهوری احمدی نژاد تبدیل شد ... ادامه