|
سرمقاله راه توده 512
ابعاد و پیامدهای مهم
تفاهمنامه پایان مذاکرات اتمی
دولت ایران سرانجام
با قدرت های جهانی بر سر برنامه هسته ای به تفاهم دست یافت. دستیابی به این تفاهم
کاری دشوار بود از دو جهت :
نخست اینکه دولت
ایران در دوران احمدی نژاد زیر بار تحریم های سازمان ملل قرار گرفت که هر چند کاغذ
پاره اعلام شد ولی می رفت زندگی اقتصادی کشور را بکلی فلج کند و ضمنا در ادامه خود
و در صورت تداوم دولت احمدی نژاد و مدیریت جلیلی هم اندیش او و دبیر شورای عالی
امنیت ملی که سرپرست تیم مذاکرات اتمی در آن دوران بود می توانست به حمله نظامی ختم
شود.
دوم. فضای منطقه ای
به سمت بحران و جنگ پیش رفته و هر چه زمان می گذشت و می گذرد این بحران خطرناک تر و
مهار آن دشوارتر می گردد. ظهور داعش یا تغییرات چند ماهه اخیر در عربستان تنها
نمونه ای از این سمتگیری خطرناک در منطقه است.
علاوه بر اینها و از
همه مهمتر فضای داخلی بشدت مسمومی بود که از یکسو سودبرندگان و کاسبان تحریم بوجود
آورده و بر علیه تفاهم اتمی کارشکنی می کردند و از سوی دیگر سپاه و بیت رهبری مانع
از شکلگیری یک ائتلاف و وحدت ملی در کشور برای حضور قدرتمند در مذاکرات و دستیابی
به تفاهم بودند. ادامه سیاست حصر و حذف و زندان و ممنوع القلم و تصویر کردن رهبران
مورد اعتماد مردم اجازه نمی داد که همه نیروها پشت دولت و گروه مذاکره کننده اتمی
جمع شود و قدرت های جهانی بدانند که با صدای واحدی از داخل ایران روبرو هستند. رهبر
جمهوری اسلامی نیز بجای آنکه شرایط را برای بهره گیری از حداکثر نیروها بسود
مذاکرات فراهم کند، برعکس با خط کشی ها و تفرقه افکنی ها و پشتیبانی از دولتمردان
فاسد و "فتنه گر" خواندن دلسوزان کشور و گذاشتن خط قرمزهای پوچ و توخالی خود به یکی
از موانع اصلی حضور قدرتمند ایران در مذاکرات تبدیل شده بود.
با وجود آنکه مسئله
رفع تحریم ها در مرکز تفاهم اتمی قرار داشته است، با اینحال ابعاد و پیآمدهای این
تفاهم از چارچوب رفع تحریم ها به مراتب فراتر است. در عرصه داخلی هم سودبرندگان و
کاسبان تحریم و هم کسانی که تخریب روابط ایران با جهان را وسیله ایجاد تنش و نظامی
کردن فضای داخلی قرار داده بودند و سرنخ هر دو به یک جا وصل است از این پس در
موقعیتی دشوار قرار می گیرند، موقعیتی که ازهم اکنون نیز زمینه های آن دیده می شود
که عقب نشینی رسانه ای سرداران سپاه در چند هفته اخیر نماد آن است.
سپاه پاسداران از
این پس دشواری بسیار بیشتری برای توجیه امتیازات اقتصادی و سیاسی و دخالت و اظهار
نظر در همه امور خود خواهد داشت و بناگزیر باید به عرصه اصلی فعالیت خود یعنی حراست
از امنیت کشور در برابر خطرهای خارجی باز گردد، فعالیتی که سپاه آن را تبدیل به
نمایش و رفتن دنبال نخود سیاه فتنه و جلوه گری های کم بها کرده است...
ادامه
| 
توده
