روزولت- استالین- چرچیل

اینگونه سخن گفتند!

والنتین برژکوف (مترجم استالین در کنفرانس)- 3

کتاب کوچک خاطرات مترجم استالین در کنفرانس تهران، از نادرترین کتاب هائی است که دشوار بتوان نسخه ای از آن را به آسانی پیدا کرد. این کتاب را ما در اختیار داشتیم و باز انتشار آن از همت های به یادماندنی راه توده است. کنفرانس تهران، مهم ترین کنفرانس مرتبط با جنگ دوم جهانی بود. حضور رهبر اتحاد شوروی وقت "استالین"، رئیس جمهور با حسن نیت امریکا "روزولت" که بدون چرخ دستی قادر به حرکت نبود، و معروف ترین نخست وزیر انگلستان "چرچیل" در تهران حادثه کوچکی نبود همچنان که شرح آنچه در پشت درهای بسته این کنفرانس روی داد کوچک نبود. این کنفرانس پس از سقوط رضاشاه و خروج وی از ایران و جمع کردن بساط نازی های آلمان که مانند موریانه در ایران رخنه کرده و می رفتند تا ایران را به پشت جبهه جنگ برای هیتلر تبدیل کنند تشکیل شد. توصیه ما اینست که این خاطرات را بعنوان یک رویداد تاریخی بخوانید.

 

راه توده

شماره 506   پنجشنبه 7خرداد ماه 1394

ابوالفضل بهرامی نژاد

محمد بهرامی نژاد

مهرداد فرجاد

محمد پورهرمزان


نگاهی

به ریشه های

تاریخی "چپ"

در ایران

ع. خیرخواه

----------------

فاجعه سازان

دوره 8 ساله

زمینه ساز فاجعه

بزرگتر شده اند

 

----------------

اتحاد و همکاری

جای خود را

به تفرقه و جدائی میدهد!

تدوین و ترجمه از اومانیته- آذرنگ

----------------

نگاهی به مقاله سراسر

 نگرانی "فرهنگ نیوز"

پیش بینی باخت

جناح راست

در انتخابات

دو مجلس!

----------------

جامعه ایران

چه ویژگی داشت که موجب عقب

ماندگی آن شد؟

دکتر سروش سهرابی

----------------

قول کمک

نظامی روسیه

به نخست وزیر

دولت عراق

روزنامه اومانیته-

 ترجمه آذرفریتاش

----------------

سفر رئیس جمهور چین به بلاروس

قرارداد های

18 میلیارد دلاری

میان چین و بلاروس

روزنامه پراودا مینسک –

 ترجمه آزاده اسفندیاری

----------------

اسناد پنتاگون

از ارتباط امریکا

با داعش میگویند!

یونگه ولت ترجمه رضا نافعی

----------------------------------------------------

ایران از چهارشنبه تا شنبه تعطیل است و به همین دلیل راه توده 507 هفته آینده منتشر می شود

----------------------------------------------------

سرمقاله راه توده 506

رهبر اگر واقعا نگران جنگ است

ایجاد وحدت ملی را

به موسوی و خاتمی واگذارد

 

در هفته گذشته خبرهای متناوبی از قول مقام‌‌های نظامی و کشوری درباره کشیده شدن جنگ سوریه و عراق به مرزهای ایران منتشر شد. آقای خامنه‌ای نیز در مراسم رژه دانشگاه امام حسین سپاه گفت: "خبرهایی دارم که دشمنان درصددند جنگ‌‌های نیابتی را به مرزهای ایران بکشانند".

ایشان در همین سخنرانی چند "خط قرمز" هم با عناوینی پرهیاهو نظیر "من اجازه نمی‌دهم" و "اجازه نخواهم داد" برای دولت روحانی ترسیم کرد. از جمله اینکه "من اجازه نمی‌دهم بیگانگان با دانشمندان و فرزندان عزیز ملت ایران که این دانش گسترده (هسته ای) را به اینجا رساندند، بیایند حرف بزنند".

این سخنان نیز تحت عنوان "پیام قاطع مقام معظم رهبری" به "خودباختگان و تیم مذاکره کننده هسته‌ای" از سوی روزنامه‌‌هایی نظیر کیهان و رسالت و سیاست روز با عناوینی درشت منتشر گردید. البته چند روز بعد با سخنان وزیر امور خارجه و دفتر احمدی نژاد و دفتر حقوقی وزارت خارجه معلوم شد که هیاهوی "اجازه نخواهم داد" برای هیچ بود و در زمان دولت احمدی نژاد زیر چتر حمایت خود رهبر "بیگانگان" و مسئولان آژانس بارها و بارها با دانشمندان هسته‌ای ایران گفتگو و از آنها بازجویی کرده اند که از جمله در گزارش‌‌های رسمی وقت آژانس بین المللی اتمی بدان اشاره شده است.

سخن در این نیست که آقای خامنه‌ای چند سال با تأخیر به یاد اجازه دادن یا ندادن به مصاحبه با دانشمندان هسته‌ای ایران افتاده است، سخن بر سر معیارهای دوگانه وی هم نیست، در این هم نیست که چگونه وی به محض بالا آمدن لجن از کف مرداب 8 ساله، فورا دستور جمع کردن آن را میدهد. سخن بر سر آن هم نیست که خود ایشان که حالا توافق اتمی و لغو تحریم ها را یکجا طلب می فرمایند و فراموش کرده است که در دوران احمدی نژاد همین تحریم ها "کاغذپاره" اعلام شد و ایشان صدایش در نیآمد.

ایشان برای دولت روحانی هر روز یک خط قرمز جدید ترسیم می‌کند یا به کمتر از لغو کامل کاغذپاره‌‌های قبلی رضایت نمی‌دهد. سخن در این است که این رسم و روش و این تناقض گفتارها و کردارها اعتباری برای هیچ بخش از سخنان ایشان و از جمله انگیزه‌‌های پنهان در پشت آنچه پیرامون کشانده شدن جنگ به مرزهای ایران می‌گوید باقی نمی‌گذارد.

تردید نیست که شرایط منطقه شرایط حساس و خطرناکی است. تردید نیست که کوشش برای کشاندن جنگ به مرزهای ایران نیز بی گمان وجود دارد. ولی آیا آقای خامنه‌ای از این شرایط درکی عمیق و راه حلی ملی برای آن دارد یا این هم از نظر وی بخشی از همان هیاهوهای پوچ و تبلیغاتی و "اجازه نخواهم داد"هاست؟ اگر واقعا چنین درک ریشه داری از خطرهایی که کشور ما را تهدید می‌کنند وجود داشت، در آنصورت باید در همه عرصه‌‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برنامه‌‌ها و تدبیرهایی درست خلاف آنچه آقای خامنه‌ای می‌گوید و می‌کند در پیش گرفته می‌شد. حداقل  بجای تفرقه افکنی پیاپی و تهمت زدن و کوبیدن داغ "فتنه گر" بر پیشانی چند ده میلیون مردم ایران باید راه برای مشارکت وسیع در زندگی سیاسی فراهم می‌شد تا یکپارچگی و وحدت ملی در صورت بروز خطر بتواند شکل بگیرد. در حالیکه سیره آقای خامنه‌ای نشان از چنین سطحی از آگاهی بر خطرها ندارد. آیا ایشان واقعا تصور می‌کند که آن بیست و چند میلیونی که به میرحسین موسوی رأی دادند، علیه رأی شان کودتا شد، در خیابان‌‌ها باتوم و چماق خوردند، روانه کهریزک شدند و امروز، هر روز به خودشان و رهبرانشان و آرمان‌‌ها و باورهایشان توهین می‌شود قرار است بیایند در جبهه‌‌ها از ولایت فقیه ایشان یا انتقال مقام معظم رهبری به آقا مجتبی دفاع کنند؟ اگر چنین درکی از خطرهایی که پشت مرزهای ایران در کمین است وجود داشت، امروز نباید کسانی چون محمد خاتمی سفیر بین المللی ایران و امثال میرحسین موسوی و کروبی در بالاترین ارگان های اجرایی و مشورتی کشور باشند؟ مضحک و دردناک نیست که کوتوله‌هایی مانند میرسلیم و صفار هرندی و نقی حبیبی که روی هم رفته ده هزار تن هم به آنها رای نمی دهند عضو انتصابی مجمع تشخیص مصلحت نظام باشند و امثال خوئینی ها و عبدالله نوری و نبوی در زندان  و حصر و نیمه حصر؟ اگر چنین نیست و اگر مجموع گفتار و کردار و رفتار آقای خامنه ای نشان از یک درک واقعی از خطر "جنگ های نیابتی در پشت مرزهای ایران" ندارد، در آنصورت بر آنچه می گوید سه فرض می‌تواند مطرح باشد...

1 -  یا ایشان به وجود خطر برای ایران و مرزهای ایران اعتقاد واقعی ندارد و آنچه را می گوید خود نوعی هیاهو و جنجال برای ایجاد فضای جنگی در داخل کشور و عبور از بحران‌‌ها و چالش‌‌های پیشاروی، بویژه انتخابات مجلس و خبرگان، به قصد نجات جناح راست است.

2 - ایشان به وجود چنین خطری اعتقاد دارد ولی تصور می‌کند با همین روشها و برنامه‌‌ها و تکیه بر یک جناح و یک اقلیت و فتنه گر خواندن بقیه و با حذف مردم و رهبران مورد اعتماد آنان می‌تواند بر این خطرها غلبه کند.

3 - به وجود خطر اعتقاد دارد و مطمئن هم نیست که با ادامه این وضع بتوان وحدتی ملی بوجود آورد و بر خطرها غلبه کرد اما حفظ مقام برای وی آنقدر مهم و اشتباهات گذشته آنچنان سترگ و سرنوشت ساز است که حاضر به پذیرش اشتباه و بازگشت از راه رفته نیست.... ادامه

------------------------------------------

مقاله از سلطانعلی کشمند

صدراعظم دولت دمکراتیک افغانستان

دستآوردهای

دولت

دمکراتیک افغانستان

--------------------------------------------------

خاطرات "سایه"

(پیر پرنیان اندیش)

جمعه سیاه

همه را تکان داد

رادیو ایران

و ما را هم!

-----------------------------------------------------------

 فیسبوک راه توده

---------

فیسبوک
آرشیو
 راه توده

-------

آرشیو جدید
19 سال
راه توده

-----------

بایگانی

راه توده اینترنتی از شماره 1 تا آخرین شماره ای که در برابر خود دارید

--------

بایگانی

راه توده چاپی از شماره 1 تا 127 (1373 - 1378)

--------

 جستجو

مطالب منتشره در راه توده اینترنتی

--------

 زنان 

--------

 سایت ها

--------

 تماس با  

راه توده

 

حساب بانکی
Vernis
PostbankEssen
KontoNr. 0517751430
BLZ: 360 100 43
Germany

برای خارج از آلمان :

IBAN DE42360100430517751430

BIC PBNKDEFF

Tel:+49-30-36759721

آدرس پستی
Vernis
Postfach 200208
13512 Berlin
Germany

 

 

نقل مطالب منتشر شده در این سایت طبق
GNU و GFDL
با ذکر منبع آزاد است