سرمقاله راه توده 630

جنبش اعتراضی مردم

سیاسی است با زیر بنای اقتصادی

این ادعا که جنبش و نارضایتی امروز مردم ایران جنبشی اقتصادی است که نتیجه سیاست‌های اقتصادی دولت روحانی است به کلی پوچ و بی‌محتواست. هیچکس در خیابان‌ها نیست به این عنوان که حقوق من را زیاد کنید یا به من کار بدهید یا یارانه مرا بیشتر کنید! آنها که در خیابان هستند برای خواست‌های عمومی و جمعی سیاسی در خیابانند هر چند که در شمار قربانیان اصلی نظام اقتصادی نابرابر و عدالت ستیز سه دهه اخیر باشند و همین به شکل بیان خواست هایشان رنگ ویژه‌ای بزند. نارضایتی و جنبش مردم دارای پایه‌های اقتصادی و اجتماعی ولی خواهان و حامل راه حل‌های سیاسی است و این راه حل سیاسی جز عقب نشینی رهبر و حکومت در برابر مردم چیز دیگری‌ نمی‌تواند باشد. قریب یک هفته پس از شنیدن شعارهای مردم در خیابانها، هنوز مخالفان دولت روحانی دستها را روی گوشها گذاشته و همچنان مدعی هستند که مردم از وضع اقتصادی کشور ناراضی هستند و برای همین به خیابان‌ها آمده‌اند. در حالیکه این سطح از مسئله همان روز پنجشنبه گذشته پایان یافت. جنبش مردم در خیابان‌ها برای خواست‌های سیاسی است که راه را برای حل مشکلات اقتصادی هموار می کند. اینکه ریشه نارضایتی‌ها چیست یک مسئله است، اینکه راه حل آن را مردم چه‌ می‌دانند مسله‌ای دیگر. اگر کارگران یک کارخانه برای افزایش دستمزد خود اعتصاب کنند، این یک جنبش اقتصادی است. ولی اگر کارگران همان کارخانه برای عوض شدن استاندار یا برکناری رهبر اعتصاب کنند این دیگر یک اعتراض اقتصادی نیست، اعتراضی سیاسی است ولو آنکه ریشه اش در زندگی اقتصادی کارگران باشد...ادامه

آغاز انتشار تحلیل گرایشهای سیاسی در آمریکای لاتین
اقتصاد سیاسی چپ نو

 در آمریکای لاتین
ترجمه و تدوین- فروزنده فرزاد