سرمقاله راه توده 755

در انتخابات ریاست جمهوری

نظامی یا غیر نظامی مهم نیست

پاسخ به جنبش مردم مهم است

انتخابات میان دوره‌‌ای مجلس شورا این هفته در شرایط بی تفاوتی و حتی انزجار عمومی با مشارکت حدود 1 درصد مردم برگزار شد. بنحوی که در برخی حوزه‌ها شمار شرکت کنندگان در انتخابات از شمار دست‌اندرکاران و برگزارکنندگان پای صندوق‌ها کمتر بوده است یعنی همان‌ها هم رای نداده‌اند. بنابراین احتمالا میزان مشارکت در انتخابات مجلس یک رکورد جهانی را برجای گذاشته است و از آخرین انتخابات مصر در دوران حسنی مبارک که 9 درصد مردم مصر در آن شرکت کرده بودند هم بی رونق تر بوده است.

بخشی از این عدم مشارکت به شرائط عمومی کشور و مردم باز می گردد، بخشی به کارنامه چند ماهه اخیر مجلس کنونی و بخشی به کوشش حکومت برای بی محتوا و بی خاصیت کردن مجلس. این بخش را شاید باید از همه مهمتر دانست زیرا با وجود نارضایتی که مردم از اوضاع دارند دلیلی ندارد که این نارضایتی به عدم مشارکت در انتخابات بیانجامد. برعکس درست بدلیل همین اوضاع نابسامان مردم مایلند نمایندگانی در مجلس باشند که از حقوق آنها دفاع کنند. ولی سیاست بی خاصیت کردن مجلس و برگزاری انتخابات استصوابی سرانجام کار خود را کرد و این یکی از آخرین کورسوهای امید مردم و رابطه میان مردم و حکومت را هم قطع کرد.

اکنون انتخابات خود به یک دردسر مداوم حکومت تبدیل شده. بزرگترین بحران‌های قدرت حاکم در جمهوری اسلامی همواره با بالاترین میزان مشارکت‌ها همراه بوده است. مانند بحران انتخابات دوم خرداد، یا مجلس ششم یا انتخابات ۸۸ که بالاترین میزان مشارکت تاریخ جمهوری اسلامی را داشت و بزرگترین بحران را هم برای باند حاکم بوجود آورد. برعکس انتخابات دوم شوراها که با مشارکت‌ اندک مردم توام شد به قدرت این پیام را داد که می تواند برنامه‌های خود را بدون انتظار مقاومت جدی به پیش برد و چنین نیز کرد که حاصل آن روی کار آوردن احمدی نژاد و دست زدن به کودتا برای حفظ وی بود. بعبارت دیگر مردم در انتخابات مشارکت میکنند اما نه برای رای به نامزد حکومت. و اگر بخواهند نامزدهای حکومتی را از صندوق بیرون بیاورند مردم در انتخابات شرکت نمی کنند. در نتیجه نه تنها نامزدهای حکومتی مانند نمایندگان همین مجلس استصوابی کنونی کمترین مشروعیت و اعتباری میان مردم نخواهند داشت، بلکه مشروعیت خود حاکمیت هم بطور جدی مخدوش خواهد شد. این امر آنقدر اهمیت دارد که در انتخابات مجلس یازدهم آقای خامنه‌‌ای ضمن حمایت از رد صلاحیت‌ها، دستور داد بیماری کرونا را هم مخفی کنند مبادا که به مشارکت مردم لطمه وارد آید و بالاخره هم گناه عدم مشارکت را به گردن همان شایعه کرونا ‌انداخت.

بخاطر همین وضع و احساس خطر عدم مشارکت مردم است که ظاهرا می خواهند ریاست جمهوری را جمع کنند و بجای آن نخست وزیر بگذارند که عملی نیست... ادامه

در آخرین سالهای حیات "مریم فیروز" عضو هیات سیاسی حزب توده ایران و همسر نورالدین کیانوری، راه توده توانست دیدار دو خانواده توده ای را با مریم فیروز در خانه شخصی او در میدان سنائی سازمان بدهد. کار ساده ای نبود به همان اندازه که اقدام و همتی تاریخی بود. نکات بسیار مهمی دراین دیدار و گفتگو بیان شده است. ما تصاویر ملاقات کنندگان را برای حفظ امنیت آنها حذف کردیم اما صدای آنها را روی نوار می شنوید. ما همین برنامه را برای ملکه محمدی عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران در  سالها پس از رهائی از زندان جمهوری اسلامی سازمان دادیم و به دیدارش رفتند اما متاسفانه ملکه محمدی دیگر آن حضور ذهن لازم را برای یک گفتگو نداشت و تنها یادگار آن دیدار عکسهائی از ملکه محمدی است که در راه توده منتشر شد و پس از در گذشت او بسیاری از سایت های فارسی از همین عکسهای او برای انتشار خبر درگذشت وی استفاده کردند. در مورد نورالدین کیانوری، کار بسیار دشوار تر از آن بود که در تصور بگنجد، اما در این کار هم موفق شدیم. گفتگوئی با کیانوری نمی توانست انجام شود زیرا دلیل ورود به خانه مشترک کیانوری و مریم فیروز انجام یک مصاحبه غیر سیاسی با مریم فیروز برای روزنامه "زن" بود که در آن دوران  مدیر مسئول آن فائزه هاشمی بود. مصاحبه کننده یکی از خبرنگاران روزنامه زن بود که بعدها از ایران خارج شد و اکنون یکی از مفسران موفق رویدادهای افغانستان و کشورهای عربی خاورمیانه است. همین فرصت  به ما امکان داد که عکسهائی از کیانوری و مریم فیروز در خانه که دختر آنها برایشان در میدان سنائی کرایه کرده بود بدست آوریم. پس از در گذشت کیانوری و مریم فیروز نیز از همین عکسها سایت های فارسی زبان برای انعکاس خبر در گذشت آنها استفاده کردند. اگر نبود آن موقعیت سنجی و استفاده بموقع راه توده از فرصتی که بدست آمده بود، آخرین عکسهای کیانوری در خانه ای که به آن اشاره کردیم وجود نداشت. اینها بخش هائی از تلاش ها و سازماندهی های راه توده در داخل کشور است که به روزگار خود درباره آنها بیشتر خواهیم نوشت!

تفسیری متفاوت

از سیاست خارجی بایدن و ترامپ!

راشا تودی- ترجمه رضا نافعی