سرمقاله 822

مخالفان گردش به شرق

نگران کدام پیامدهای آن هستند؟

سیاست "چرخش به شرق" که ضرورت آن را راه توده مدتها پیش تشخیص داده و حداقل از هفت سال پیش به صراحت اعلام کرده بود اکنون به یک بحث عمومی هم درسطح جناح های حکومتی و هم در سطح نیروهای سیاسی و تا حدودی مردم تبدیل شده است. چند گروه و چند نگرش عمده نسبت به این گردش وجود دارد.

یک نگرش که در سطح حکومت و جناح های حکومتی طرفدارانی دارد و در بخشی از اپوزیسیون خارج کشور ایران بویژه سلطنت طلبان غلبه دارد طرفدار گردش به غرب و در پیش گرفتن سیاست چین ستیزی و روسیه ستیزی براساس منافع غرب است. اینها دلایل خود و رسانه های خود را دارند که در داخل کشور عمدتا توسط سرمایه داری تجاری داخلی تامین مالی می شوند و در خارج هم توسط آمریکا و اسراییل و انواع و اقسام رسانه های غربی.

گروه دوم کسانی هستند که طرفدار گردش به غرب الزاما نیستند ولی معتقدند که گردش به شرق احیا کردن مبارزه ضد امپریالیستی است که این خود دستاویزی است برای حکومت که اعتراضات مردم را سرکوب و خفه کند. بخشی از این حرف درست است. یعنی تا به امروز حکومت ایران با تشدید شعارهای ضدامریکایی کوشیده هر اعتراض به حق و عادلانه علیه سیاست های حکومتی را به غرب و آمریکا وصل و سرکوب کند. ولی این بدان معنا نیست که امپریالیسم وجود خارجی ندارد. جبهه های جهانی بی معناست. ناوگان آمریکا به خلیج فارس برای تفریح آمده اند. ناتو همینطوری برای داشتن هزینه های نظامی بیشتر به مرزهای روسیه خود را گسترش داده. آمریکا دهها پایگاه نظامی در جهان مستقر نکرده٬ ایران را تحریم نکرده٬ گلوی مردم ما را نگرفته٬ بدنبال حمله نظامی به تاسیاست صنعتی و اقتصادی ما نیست و .... بنابراین صرفنظر از اینکه حکومت ایران چه بگوید و چه نگوید واقعیتی بنام امپریالیسم و سیاست های امپریالیستی در جهان وجود دارد که باید دربرابر آن ایستاد و موضع گرفت.... ادامه

سیاوش کسرائی

آن که مرگ هیچ عزیزی را از یاد نبرد