سرمقاله 866

روشن بینی اصولگرایان منتقد

در برابر اصلاح طلبان منتقد

طی سه دهه گذشته در جمهوری اسلامی بتدریج یک حلقه بسته تصمیم گیری خودی شکل گرفته که نتیجه تصمیمات آن به ایجاد یک تعداد الیگارش ها و مافیاهای اقتصادی خودی و بدتر از آن روش های جاافتاده و تکراری برای غارت ثروت ملی و خروج آن از کشور انجامیده است. خروج ۷۰ میلیارد دلار به کانادا در طی یک سال و نیم توسط همین خودی ها نمادی از نتیجه وخیم این برنامه ریزی ها و سیاست ها و روش های تکراریست. دولت ها جابجا می شوند و می ایند ومی روند ولی نوع تصمیمات و سمت و سوی آنها تغییر نمی کند. هر دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا، با وجود پرخاش و کارشکنی در حد ضدیت با منافع ملی که با همدیگر دارند، در این سیاست ها و تداوم آنها نقش دارند. پرخاش و تقابل آنها هرگز روی مسائل واقعی و عمیق اقتصادی و اجتماعی نمی رود و دعوای آنها بیشتر بر سر نحوه تقسیم این ثروت غارتی است نه متوقف کردن آن. دعوای دیروز اصولگرایان با دولت روحانی و دعوای امروز اصلاح طلبان با دولت رئیسی هر دو از این جنس است. همه بحث ها در حاشیه است و هرگز مسائل بنیادین اقتصادی و اجتماعی و تغییر مسیر سه دهه گذشته در آن مطرح نمی شود.

در کنار این دو جریان اصلی اصلاح طلبی و اصولگرایی خودی جریان های حاشیه ای انتقادی نیز وجود دارند که روزبروز صدای آنها بلندتر می شود. موسسه مطالعات دین و اقتصاد به ریاست فرشاد مومنی - با حضور رسانه ای بیشتر- و اندیشکده تحریریه که چهره مطرح آن عطا بهرامی است - با حضور رسانه ای کمتر- نمونه هایی از این جریان های اصلاح طلبی و اصولگرایی انتقادی غیرخودی در کنار جریان های اصلی هستند. اینان نسبت به سیاست های گذشته و امروز نقدهای جدی و سنگین از منظر منافع ملی و پیشرفت کشور دارند و باوجود آنکه توسط قدرت و صدا و سیمای در اختیار پایداریچی ها طرد و نادیده گرفته می شوند کوشش خود را برای بیرون امدن از زیر سایه جریان های اصلی و ارائه پیشنهادهای جایگزین و ارتباط با مردم بیشتر کرده اند که در جای خود بسیار مثبت است.

این دو جریان خود نیز با وجود نقدهای مشابهی که نسبت به روندهای اقتصادی و اجتماعی کنونی دارند در برخی از پیشنهادها با یکدیگر اختلاف دارند. در واقع اختلاف اصلی آنها از منظر درک متفاوت از ژئوپولیتیک جهانی است. جریان اصلاح طلبی انتقادی جهان را همچنان یک جهان تک قطبی می داند که ایران باید برای پیشرفت از خودش دربرابر حمله کالاهای آن محافظت کند. اصولگرایی انتقادی جهان را در حال گذار به نظامی چندقطبی و شرط پیشرفت ایران را در ادغام در اقتصاد جبهه شرق می بیند. این بنیان اختلاف این دو جریان است که در پیشنهادهای آنها بازتاب می یابد. مثلا با آنکه هردوی آنها بدرستی صنایع داخلی از نوع پتروشیمی ها و فولادسازی ها را درواقع شکل دیگری از صدور مواد خام و تجاری می دانند پیشنهادهای آنها در زمینه حمایت از رشد واقعی صنایع داخلی با یکدیگر متفاوت است. اصلاح طلبان انتقادی خواهان جلوگیری از واردات از همه کشورها و اصولگرایان انتقادی خواهان باز شدن مرزها و برداشته شدن گمرکات با کشورهای همسایه و اوراسیا هستند.... ادامه

سالگرد تولد"به آذین"

انسان و مترجمی بزرگ