سرمقاله راه توده 656

"تغییر کابینه" جنجالی حکومتی

که برای مردم بی اهمیت است!

بحث و جنجال در صدا و سیما و نهادها و رسانه‌های حکومتی درباره ترکیب کابینه و تغییر کابینه در بی‌اعتنایی کامل مردم به این جنجال‌ها ادامه دارد. البته هیچکدام از این منتقدان کابینه تا به امروز یک خط ننوشته‌اند و‌ نمی‌ننویسند که با کدام وزیر و کدام سیاست‌ها مخالفند و چه کسانی را برای پیشبرد چه سیاست‌های دیگری پیشنهاد‌ می‌کنند زیرا انگیزه آنها از این جنجال‌ها تغییر این یا آن وزیر یا اصلاح سیاست اقتصادی کشور نیست. همه می‌دانند در عرصه اقتصادی کار خاصی از این دولت بر‌ نمی‌آید به دو دلیل روشن. دلیل نخست آن است که پنجاه درصد اقتصاد رسما دست دولت نیست و زیر نظر رهبر و بیت رهبر است که بابت آن نه به مردم گزارش‌ می‌دهد و نه حساب و کتاب. آن پنجاه درصدی هم که زیر نظر دولت است نیمی از آن باز وابسته به فعالیت‌های سپاه و اتاق بازرگانی و نهادهای‌های اقتصادی قدرتمندی است که دولت عملا تابع آنهاست. دلیل دومی که از دولت روحانی کاری در عرصه اقتصاد ساخته نیست در آنجاست که این ترکیب کابینه با موافقت رهبر و بر مبنای ادامه سیاست‌های سی سال گذشته دوران رهبری آقای خامنه‌ای دستچین شده و بنابراین نه قادر به تغییر سمتگیری اقتصادی کشور است و نه دانش و توانایی اداره اقتصاد را دارد.

هدف از جنجال‌ها علیه کابینه ایجاد شکاف میان رهبر و روحانی و تضعیف موقعیت حسن روحانی است تا فضای سیاسی کشور را تغییر دهند و نه سمتگیری‌های اقتصادی آن را. در واقع مهمترین کاری که حسن روحانی انجام داده و‌ می‌توانسته انجام دهد نه در عرصه اقتصادی که در عرصه سیاسی بوده است. یعنی مقاومت دربرابر بستن کامل فضای سیاسی و رسانه‌ای در کشور. این فضای نسبتا باز رسانه ایست که به خاری در چشم قوه قضائیه و سپاه و نهادهای حکومتی دست راستی تبدیل شده است. آنها‌ می‌خواهند روحانی را کنار بزنند تا دیگر مردم ندانند که در کشور چه‌ می‌گذرد؟ چه کسانی اختلاس‌ می‌کند و دزدی‌ می‌کنند؟ چرا با آنها مقابله‌ نمی‌شود ولی میهندوستان بجای آنها زندانی‌ می‌شوند؟ اسکله‌های قاچاق دست چه کسانی است؟ این نهادهای مالی و اعتباری و صندوق‌های قرض الحسنه و تعاونی‌ها و بانک‌ها وابسته به کدام محافل قدرت هستند؟ صنایع خصوصی سازی شده دست چه کسانی افتاده؟ کارتل بین‌المللی آستانقدس چرا مالیات‌ نمی‌دهد و به کمک دولت و اقتصاد کشور‌ نمی‌آید؟ مسئول آن چه کسی است؟ چرا نهادهای زیر نظر رهبر به مردم گزارش ثروت و درآمد و فعالیت خود را‌ نمی‌دهند؟ چه کسی بر آنها نظارت‌ می‌کند؟ چه کسی دو تن سکه طلا خریده و برای چه نهادی؟ یا ولایتی برای چه به مسکو فرستاده شده؟ سلطان عمان در پشت صحنه چه‌ می‌کند؟ نسرین ستوده یا عبدالفتاح سلطانی برای چه زندانی هستند؟ و دهها و دهها پرسش دیگری که حاصل آگاهی مردم از آنچیزیست که در کشور‌ می‌گذرد.. ادامه

بر سر تربت پدر بزرگ آمده است!

سالگرد قتل عام 67 زندانیان سیاسی

ننگی که با هیچ رنگی

پاک نخواهد شد!

قتل عام فاشیستی زندانیان سیاسی، 10 سال پس از انقلاب57 که در مرداد ماه 1367 سازمان داده شد، لکه ننگی است که هرگز از دامن جمهوری اسلامی پاک نخواهد شد. حتی اگر خاوران تهران و خاوران شهرهای دیگر را آسفالت کنند و یا به هر مکانی تبدیل کرده و نامی دیگر بر آنها بگذارند. اگر بر سر آمر و آمران آن هم اختلاف نظر وجود داشته باشد (که سرانجام این اختلاف نظر هم به نظری واحد درتاریخ تبدیل خواهد شد) نام عاملان و مجریان آن آشکار است و فراموش نخواهد شد. تاریخ هیچ جنایتی را فراموش نمی کند، همچنان که هیچ خیانتی را. در آن قتل عام زندانیانی از 70 و 80 ساله (از جمله برخی رهبران حزب توده ایران مانند "حسین جودت") تا نوجوان هایی که بنام مجاهد خلق از خیابانها به زندان ها (از جمله زندان اوین) منتقل شدند و اگر به بهانه بیانیه اعلام قیام مسلحانه رهبری سازمان مجاهدین خلق تیرباران نشده بودند همگی دوران محکومیت (به حق یا به نا حق) خود را می گذراندند به دارهای عمومی در زندانها و از جمله شوفاژ خانه زندان اوین آویخته شدند. سید ابراهیم رئیسی (تولیت کنونی آستانقدس)، نیری و اشراقی که بعدها جایزه ریاست و عضویت شورای عالی قضائی را به آنها دادند به مثلث مرگ در آن قتل عام تبدیل شدند و اندک زمانی بعد، "پورمحمدی" نیز به آنها پیوست. تاریخ خود جزئیات بیشتر و مستندتری را درباره این قتل عام به سینه خود خواهد سپرد.

در خاوران تهران، اولین نیمه شب که با کامیون های حمل گوشت اجساد قربانیان را از اوین آورده و در گودال های کم عمقی که شتابزده حفر کرده بودند ریخته و روی آنها خاک می ریختند، خادم وقت نمازخانه گورستان وابسته به کلیسای ارتدوکس ها که نزدیک محل بود فاجعه را دید و اندک زمانی بعد مشاهدات خود را فاش ساخت. مشاهداتی که کارپایه کشف گورستان خاوران و فاجعه قتل عام شد. بعدها که شماری از زندانیان جان به در برده از آن قتل عام از زندان بیرون آمدند پرده های آن فاجعه را یکی پس از دیگری عقب زدند. ما در سالگرد آن فاجعه، که حزب توده ایران در نخستین اطلاعیه خود، آن را بدرستی "فاجعه ملی" اعلام کرد، فیلمی را که در ادامه می بینید منتشر می کنیم:

https://vimeo.com/51846450