سرمقاله 675

سیلی بنیانکن، پشت دروازه های

حکومت درانتظار فرصت است

پیامدهای حادثه دلخراش سقوط پر تلفات اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه آزاد به شکل اعتراض‌های عمومی همچنان ادامه دارد. این برای نخستین بار نیست که در کشور ما چنین حوادثی روی می دهد. ولی تبدیل شدن این حادثه به تظاهرات و انزجار عمومی نشان از روحیه مردم و آن خشم و مواد آتشفشانی دارد که در عمق جامعه در جوشش است و منتظر فرصتی است تا از هر روزنه‌‌ای بیرون بزند.

شعله ور شدن آتش  نارضایتی عمیق عمومی از حادثه دانشگاه آزاد در درجه اول واکنشی بود در برابر بی اعتنایی رهبری به افکار عمومی در جریان انتصاب ریاست این دانشگاه. بیت رهبری به محض مرگ مشکوک‌ به قتل‌هاشمی رفسنجانی مانند گرگی که منتظر دریدن قربانی است، برخلاف اساسنامه دانشگاه، بدون کمترین حق قانونی، با دور زدن هیئت امنای دانشگاه آزاد، بدون هیچگونه مشورت با اساتید و هیئت‌های عملی دانشگاهی و نظرخواهی از دانشجویان، علی اکبر ولایتی را به ریاست دانشگاه منصوب کرد. واکنش دانشجویان و مردم به این حادثه در واقع واکنش به این انتصاب است.

البته این شیوه آقای خامنه‌‌ای جدید نیست بلکه شیوه‌‌ای سی ساله است و موجب تاریخی ترین دوگانگی و تضاد میان مردم و حکومت شده و کشور را به سمت ویرانی می برد. ایشان اصولا معتقد است که مردم نمی فهمند. دلیلش هم آنکه در انتخابات از هرکس آشکار و پنهان پشتیبانی کرده، مردم علیه او رای داده‌اند. بنابراین وظیفه او نیست که خود را با مردم تطبیق دهد. مردم باید با او تطبیق پیدا کنند که این هم خیالی خام است که شاه هم در سر داشت و عاقبتش را هم دید.

این نگاه به مردم و این شیوه رهبری را باید مقایسه کرد با شیوه آیت الله خمینی، رهبر اصلی انقلاب که آقای خامنه‌‌ای معلوم نیست بر چه اساسی عنوان وی را بر روی خود گذاشته و خود را "رهبر معظم انقلاب" می نامد. آقای خمینی در جریان کشته شدن آیت الله بهشتی رئیس وقت شورایعالی قضایی، با آنکه طبق قانون اساسی حق انتصاب رئیس جدید این شورا را داشت، قضات و اعضای دیوان کشور را خواست و ضمن پیشنهاد آیت الله موسوی اردبیلی، به آنها تاکید کرد که این فقط یک پیشنهاد است و هرکس دیگر را قضات انتخاب کنند، وی تایید و منصوب می کند. آیا این شیوه رهبری برای اداره کشور مناسب تر نبود و نیست؟.... ادامه

-----------------------------------------------------------------------------

خودکامان

محکوم به تنهائی در پایان راه اند!

"احسان طبری"

طبری 5 ماه قبل از یورش به حزب توده ایران، سرانجام استبداد و ولایت فقیه را با اشاره به تاریخ فرانسه اینگونه نوشت:  چاپلوسان به لویی چهاردهم مستبد صفات «کبیر» و «شاه خورشید» داده بودند. چاکران، سروران نیرومند را می ستایند. چاکر به سرور نیازمند است. روزگار همیشه بر مراد ستمگران نیست و در بر پاشنه های دیگری نیز تواند چرخید و ظالم نیز ضربت تقدیر را نوش جان خواهد کرد. بگذار لویی چهاردهم به روی خود نیاورد، ولی ستم و خودخواهی ابلیسی، سرانجام او را از درون خرد کرد و لاشه پوکی از او را به زیر خاک فرستاد.

-----------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------