سرمقاله 801

میراثی که رهبر ج. اسلامی

از خود باقی می گذارد و میرود!

هفته گذشته اعلام شد که آمارگیری جدیدی از شمار معتادان در کشور وجود ندارد و آخرین آن مربوط به سال 1394 است که شمار آنها را 2 میلیون و 800 هزار تن برآورد کرده که ده درصد آن را زنان تشکیل می دهند. وجود این تعداد معتاد در کشور هرچند تکان دهنده است ولی در درستی این آمار تردید جدی وجود دارد زیرا با وخامت اوضاع اقتصادی و اجتماعی در کشور روزبروز آمارهای حکومتی نیز دچار سانسور بیشتری می شود. غیر از آمار مرگ و میر براثر کرونا که رسما گفته می شود چند برابر کمتر از شمار واقعی است، بتدریج آمار تدفین در بهشت زهرا، آمار طلاق، مهاجرت‌ها و حاشیه نشین ها، خودکشی، بزهکاری و قتل و سرقت، کارخانه های تعطیل و ورشکست شده و ... نیز به اخبار اعتراضات و تظاهرات کارگری و بازنشستگان و غیره می پیوندد و همگی مشمول سانسور می شوند.  

پنهان کردن آمار بی دلیل نیست زیرا شاخص ها در همه عرصه ها نشان می دهد که کشور در وضع وخیمی است و البته مردم برای فهمیدن این موضوع نیاز به آمار حکومتی ندارند بلکه آن را بر روی گوشت و پوست و اندام فرزندانشان هم حس می کنند چه رسد بر روحیه و نگرانی نسبت به آینده آنان. برای مطمئن شدن از این موضوع و دلیل محرمانه شدن آمارهای ملی در ایران کافیست به سخنان چندی پیش مشاور وزیر کشور دولت روحانی و تصویری که وی از وضعیت اجتماعی در ایران ارائه داد توجه کنیم. به گفته وی در ایران جمعا 18 میلیون حاشیه نشین داریم. یعنی نزدیک به یک چهارم جمعیت ایران حاشیه نشین شهرها هستند. خود پدیده حاشیه نشینی به معنای آن است که دستمزد و درآمد این عده تکافوی حداقل زندگی در داخل شهر را هم به آنان نمی دهد. یعنی این جدا از پدیده فقرای شهری و آن دسته از ساکنان شهرهاست که زیر خط فقر زندگی می کنند و باید به این آمار افزوده شود. چنانکه بنا به آمار وزارت کار 40 درصد ساکنان شهرها و 35 درصد ساکنان روستاها زیر خط فقر زندگی می کنند. تازه تعیین این خط فقر بر مبنای دستمزدها به نرخ رسمی برای یک خانواده پنج نفری است. در حالیکه کارشناسان خط فقر را بسیار بیش از نرخ رسمی آن می دانند. با این حساب احتمالا درصد فقرای شهری و حاشیه نشیان شهرها در ایران از شصت درصد جمعیت هم بالاتر می رود.... ادامه