مردم اجازه نمی دهند

 خامنه ای، رضا شاه شود

رضاشاه نقطه پایان انقلاب مشروطه بود. با مانورها و شعارهای عوامفریبانه و حتی روشنفکر فریبانه قدرت را بدست گرفت و گام به گام سیاست انگلستان را در ایران دنبال کرد. او برای مستحکم کردن پایه های قدرت استبدادی خود توانست برای دورانی اتحاد شوروی وقت و بخشی از رهبری حزب کمونیست ایران را نیز فریب بدهد و آنگاه که به این موفقیت دست یافت، سخت ترین و مخوف ترین سرکوب احزاب و مطبوعات را برقرار ساخت، شماری از چهره های شناخته شده سیاسی وقت را کشت، اعدام کرد و یا به کنج خانه فرستاد و یا تبعید کرد و به حصر فرستاد. این سرانجام انقلاب مشروطه بود، گرچه بخشی از دستآوردهای آن انقلاب همیشه باقی ماند. مسیری که رضاخان طی کرد، یک مسیر انگلیسی بود و آنچه که در جمهوری اسلامی دوارن رهبری علی خامنه ای شاهدیم، شباهت های عجیب و حیرت انگیزی با سرانجام انقلاب مشروطه و استبداد رضاخانی دارد. طبیعی است که ایران از انقلاب 57 بیرون آمده، ایرانی نیست که از انقلاب مشروطه بیرون آمده بود، اما روش ها، بویژه تکیه بر قوای نظامی و امنیتی، شعارهای مخالف عملکردها، سیاست نظامی (حتی فرا تر از خاک ایران) و نکاتی که سلطان زاده درباره رضا شاه و دوران او می گوید شباهت هائی انکار ناپذیر با مسیری دارد که علی خامنه ای طی کرده است. سیاست نظامی رضاشاه کار را به تماس و پیوند او با آلمان هیتلری کشاند و او می رفت که در کنار اسپانیا، ژاپن، ایتالیا و آلمان چرخ پنجم گاری درگل نشسته فاشیسم هیتلری شود. آنچه در داخل کشور برقرار کرده بود، فاشیسم رضاخانی بود  ... ادامه

خیابان 16 آذر هم یادآور تلخ کشته شدن دو توده ای و یک ملی – مذهبی در یورش ارتش شاه در سال 1333 به دانشگاه تهران است و هم یاد آور شیرین ترین خاطرات برای توده ایها. تلخ است زیرا یادآور کشته شدن دو تن از جوانان نسل اول توده ای در دانشگاه تهران است و شیرین است زیرا دفتر حزب توده ایران، پس از انقلاب 57 در میانه همین خیابان گشایش یافت. و چه آرزوها که هر صبح از دو سوی این خیابان به سمت دفتر حزب راهی می شد و غروب از آن خارج. ساختمان حزب را مصادره، رهبران حزب را اعدام و دهها کادر توده ای را نیز به همراه آنها به دار کشیدند. این ساختمان اکنون در اختیار انتشارات بعثت است.