|
رفعت محمد زاده (اخگر که ستوان یکم شهربانی در زمان شاه بود) یگانه عضو رهبری حزب بود که یورش و اعدام رهبران حزب را پیش بینی کرد اما نظر او را پلنوم وسیع 17 قبول نکرد. عموئی در دوران شکنجه او را دید و گفت: همان شد که تو پیش بینی کرده بودید! |
رهبری حزب خارج نشد تا کادرها زیر ضربه نروند رهبری حزب از ایران خارج نشد زیرا معتقد بود که بگذار ما ضربه گیر کادرها بشویم! چون اگر ما نباشیم تمام فشارها به کادرها وارد می شود. ابتدای کار، تا قبل از سال 1367 چنین شد. یعنی آن فشارهایی که به رهبری وارد شد، به بقیه منتقل نشد. البته آن بخشی که در ارتباط با رهبری بودند، مثل حسین قلمبر و فریبرز صالحی، آنها هم واقعا خیلی اذیت شدند، اما بخش عمده ای از رفقا، مثلا رفقایی که در ضربه دوم به زندان آمدند، اکثریتشان شکنجه نشدند. در احکامی که صادر شد، عمدتا اعضای رهبری بودند که حکم اعدامشان داده شد، بقیه حکمشان حبس بود، 5 سال، 10 سال، نهایتان 15 سال. چرا؟ برای این که حزب علنی کار کرده بود، رفقا همه شناخته شده بودند و اگر رهبری می رفت، تمام فشار روی اینها منتقل می شد. |
|
|
راه
شماره 785 چهارشنبه 15 اردیبهشت 1400 دو رهبر حزب توده ایران. کیانوری و اسکندری. اولی بیشتر انقلابی و دومی بیشتر سیاستمدار. انقلاب ایران زمینه انتقال سکان رهبری حزب از اسکندری به کیانوری را فراهم کرد و فاصله نظری آنها از یکدیگر را بیشتر. کار کیانوری به زندان جمهوری اسلامی ختم شد و اسکندری در مهاجرت چشم برجهان بست. کیانوری اعتماد انقلابی به خمینی داشت و اسکندری مشکوک به اهداف روحانیت. شاید ترکیبی از هر دو نظر از انقلاب و روحانیت به منطق نزدیک تر بود. |
|
|
نورالدین کیانوری |
ایرج اسکندری |
توده
|
|
|
حساب بانکی IBAN DE42360100430517751430 |
با آدرس ای میل زیر می توانید با ما تماس بگیرید |