سرمقاله 867
خیال تکرار ناممکن
انقلاب 57 در ایران امروز!
هم در میان بخشی از مردم ایران و هم در
اپوزیسیون و رسانه های ایرانی خارج کشور فکر
یک انقلاب و تغییر رژیم در ایران گسترده است.
اندیشه ای که مشابه آن در کشورهای دیگر تقریبا
وجود ندارد یا بندرت دیده می شود. کمتر کشوری
در دنیاست که مردم آن گمان کنند یا معتقد
باشند که حکومت آن موقتی و رفتنی است. از همان
آغاز انقلاب ۵۷ این تصور توسط رادیوهای فارسی
زبانی که بختیار در عراق راه اندازی کرده بود
و بتدریج رسانه های خارجی و بعدها تلویزیون
های طرفدار بازگشت سلطنت به ایران پخش می شد
که حکومت بزودی سرنگون می شود. این ادعا تا به
امروز ادامه داشته و به شکل یک روند تناوبی
امید به سرنگونی و بدنبال آن موج ناامیدی و
فرار مغزها و سرمایه ها از کشور درامده است.
یک دلیل وجود این همه شبکه تلویزیونی و رسانه
در خارج کشور که سرنگونی جمهوری اسلامی را
وعده می دهند و تبلیغ می کنند وجود همین فکر
در خود جامعه است. در هیچ کشور دیگری اعم از
دموکراتیک و غیردموکراتیک چنین چیزی دیده نمی
شود. هیچ شبکه یا رسانه ای وجود ندارد که مثلا
وعده سرنگونی رژیم ترکیه یا مصر یا امارات یا
هند را به مردم آن کشورها بدهد. در اروپا و در
آمریکای لاتین و در آسیا نیز وضع به همین شکل
است. ما تقریبا کشوری را در جهان نمی شناسیم
که بخشی از مردم آن نشسته باشند با این فکر که
این رژیم موقتی است و بزودی می رود و هیچکس از
خود سوال نکند که چرا؟، چگونه؟ و به کجا؟ اگر
بحث بر سر فقر است که مردم ایران از مردم
هندوستان و پاکستان فقیرتر نیستند و مشکلات
اقتصادی آنها از لبنان که در روز دو ساعت آب و
برق دارد بیشتر نیست. چرا در لبنان و پاکستان
و هندوستان کسی گمان نمی کند که حکومت آن
موقتی است و بزودی می رود؟
یک دلیل گستردگی این گمان در بخشی از جامعه،
تجربه انقلاب ۵۷ است. الگوی انقلاب ۵۷ همچنان
در ذهن و حافظه مردم ایران حاکم است. براساس
این الگو مردم می آیند و مدتی در خیابان
تظاهرات می کنند و رژیم تضعیف شده و سرنگون می
شود. امید به حمایت های خارجی برآمده از
تضادهایی که جمهوری اسلامی با سیاست های جهانی
دارد به کمک این الگو می آید و تصور سرنگونی
را تسریع می کند. این توهمات نوبتی در سه دهه
اخیر تا جایی پیش رفت که نزدیک به ۲۰ سال پیش
کلاهبرداری بنام "هخا" وعده داد که به ایران
می آید و قیام خود را از میدان آزادی آغاز و
جمهوری اسلامی را سرنگون می کند و عده ای به
استقبال او رفته بودند! |