به سمت انفجار کور اجتماعی
و یا تغییر سیاست حاکم می‌ رویم؟

یک تاجر پرسابقه و در عین حال آگاه به مسائل سیاسی جمهوری اسلامی، پس از 3 ماه اقامت کاری در تهران و سفر به برخی شهرهای جنوب کشور به پایگاه خویش در اروپا بازگشته و یگانه جمله و موجز ترین ارزیابی‌اش از اوضاع و تفسیر آنچه دیده بود این است:"من در تمام سفرهای 15 ساله اخیرم به ایران، هرگز اوضاع کشور را اینگونه آشفته ندیده بودم."
یک محقق و آگاه اجتماعی ایران که او نیز معمولا سالی دو بار به ایران می‌ رود و پس از انجام کارهای تحقیقاتی‌اش به مقر خود در خارج از کشور باز می‌ گردد، هفته پیش از ایران بازگشته و می‌ گفت:«یکماه و نیم غرق در میان جمعیت، در چهار گوشه تهران بودم. خشم و نفرتی را در مردم دیدم که با وحشت از سرانجام آن، ایران را ترک کردم.»
درباره فقر و نارضائی عمومی هر گزارشی که می‌ رسد تکراری است و یگانه تازگی آن تشدید این دو نشانه انفجار اجتماعی در کشور است.
سئوال اصلی اینست: آیا همه این نشانه‌ها به معنای نزدیک‌تر شدن هفته به هفته یک انقلاب است؟
ما با یک دلیل آشکار‌تر از روز می‌ گوئیم: خیر!   ادامه 

--------------------------------------------------

انتقاد از فرویدیسم - علل شکست سیاهکل
ارثیه معنوی
هوشنگ تیزابی
 انتشارات حزب توده ایران - سال 1355
از این شماره در راه توده
--------------------------------------------------
انتشار کتاب " تقی ارانی در آینه تاریخ" در ایران
روزبه محسنی