سرمقاله

فرصت سوزی های تاریخی

هنر بزرگ جمهوری اسلامی است!

با روی کار آمدن جو بایدن در ایالات متحده فرصتی دوباره برای دیپلماسی و مذاکره میان ایران و آمریکا بوجود آمده که اکنون بدلیل تعلل ها در حال از دست رفتن است. این در حالیست که هم کشورهای روسیه و چین با قدرت و هم طرف های اروپایی برجام در مجموع خواهان حفظ این توافق هستند. نتیجه این تعلل ها این شده که اسرائیل دستگاه دیپلماسی خود را به کار انداخته تا اروپا را با خود همراه کند و با ایجاد شکاف میان اروپا و آمریکا جبهه ای علیه ایران برپا کند و تمایل متزلزل آمریکا برای بازگشت به برجام را خنثی کند. جناح راست ارتجاعی حکومتی و گردانندگان سازمان تبلیغات اسلامی و ستاد ائمه جمعه و صدا و سیما که گردانندگی دستگاه های عمده تبلیغاتی را برعهده دارند نیز نه این برنامه های اسرائیل را می توانند برای مردم و جهان افشا کنند، و نه حتی آنها را طرح کنند. آنها که خود طی سال های اخیر بیشترین حملات را به برجام و مذاکره کنندگان آن داشته اند چگونه اکنون می توانند برنامه های اسرائیل برای جلوگیری از اجرای آن را طرح و افشا کنند و خواهان تسریع در زنده کردن آن شوند؟

اگر هم حکومت در پشت پرده مشغول مذاکره با آمریکا باشد – که حتما هست – و اگر به تفاهمی هم دست یافته باشند، آنقدر شعارها و ژست های پوچ و توخالی در این سالها گرفته اند که بسادگی نمی توانند آن را مطرح کنند. ضمن اینکه اصولا مردم را آدم حساب نمی کنند که بخواهند به آنها گزارش دهند. به همه اینها افزوده می شود رقابت و دشمنی که در داخل نظام میان جناح های آن وجود دارد که اجازه نمی دهد ایران از هیچ بن بستی خارج شود. بقول جواد ظریف وزیر خارجه، وقتی برجام را امضا می کنیم یک عده به ما حمله می کنند، وقتی قرارداد خزر را می بندیم عده ای دیگر و وقتی قرارداد با چین را مطرح می کنیم یک گروه دیگر. نیروهایی در همه جناح ها از به اصطلاح اصولگرا تا به اصطلاح اصلاح طلب دست به دست هم داده اند تا ایران را با سر به انتهای دره سقوط دهند... ادامه

بخش پایانی- چین از کدام اشتباهات درس گرفت

قدرت فردی "مائو"

چین را آزمایشگاه اشتباهات کرد

ترجمه و تدوین دکتر سروش سهرابی

این بخش پایانی ترجمه ای فشرده و گزارش گونه کتاب "شکست جهش بزرگ با فاجعه انقلاب فرهنگی در چین" است. مطالعه این مجموعه شاید تا حدودی بتواند افشاء کننده تقلیدی باشد که دولت احمدی نژاد از فاجعه "جهش بزرگ" و "انقلاب فرهنگی" در چین کرد. دورانی که چین با دشواری بسیار توانست، سرانجام و سالها پس از درگذشت مائوتسه تونگ خود را از زیر بار آن خارج ساخته و گذشته ای را جبران کند که گفته می شود دهها سال چین را از پیشرفت بازداشت. گرچه، اگر آن تجربه تلخ و پرتلفات نبود، چین تجربه ای را نداشت که با استفاده از آن به چین شگفت انگیز امروز برسد. ما امیدواریم این ترجمه در ایران بصورت کتاب انتشار یابد، چرا که آنچه در انقلاب فرهنگی و جهش بزرگ در چین روی داد، تجربه ایست برخاسته از حکومت فردی و غلبه تخیلات بر واقعیات برای همه کشورها و از جمله برای ایران!