نه دیروز، بلکه امروز باید پاسخ داد
شاه سلطان حسین ج. اسلامی
کیست، که ایران را بر باد می دهد؟

رهبر جمهوری اسلامی در جریان تهاجم های تبلیغاتی که پس از پایان دوره ریاست جمهوری خاتمی اوج گرفته و هاشمی رفسنجانی را نیز شامل شده بود، از سیاست های شاه سلطان حسینی انتقاد کرد. و لابد اشاره اش به سیاست اتمی- نظامی "نادرشاهی" خودش بود. امروز نتایج سیاست نادرشاهی در برابر همگان است و آن شاه سلطان حسینی که می رود تا تخت و تاج جمهوری اسلامی را به باد بدهد خود ایشان است.
آن زمان گروه چاپلوسان بیت رهبر بلافاصله پای محمد خاتمی را به وسط کشیدند و او را طرف خطاب رهبر اعلام کردند. یکی از دلایل چاپلوسان بیت رهبری آن بود که محمد خاتمی طرفدار سیاست طلبکارانه و جنگی نیست. او فردی، بقول اینان "مرعوب قدرت‌های بیگانه" است و شاه سلطان حسین هم به همین دلیل شکست خورد که شخصیتی ضعیف داشت و مرعوب "بیگانگان" و "دشمن" بود.
مثلا خبرگزاری بی نیاز از توصیف فارس چنین نوشت: "شاه سلطان حسین‌ها عناصر و جریان‌هایی هستند که همواره مرعوب تهدیدات دشمن شده و با بزرگ‌نمایی و خطرناک جلوه دادن تهدیدات و فوق‌العاده خواندن وضعیت کشور، سعی در مرعوب ساختن مردم و مسئولان دارند." یا "عناصر مرعوب، واداده و مقهور دشمن (شاه سلطان حسین‌ها) به دلیل اینکه همواره در زمین تعیین شده از سوی دشمن بازی مى کنند در حقیقت به عنوان دنباله دشمن محسوب می‌شوند و کامل ‌کننده پازل آنان می‌باشند .... موارد مذکور تنها مشتی از نمونه خروار اقدامات مرعوبانه شاه سلطان حسین‌ها بوده تا ضرورت بازشناسی جریان مرعوب، واداده و مقهوردشمن اثبات شود."
نشریه "صبح صادق" ارگان سپاه پاسداران هم نوشت: "مردم باید با بازخوانی عملکرد نخبگان در مقاطع مدیریت خود - خصوصا در اموری چون «جنگ تحمیلی»، «مسأله هسته‌ای» - مدیریت شاه سلطان حسینی را از مدیریتی که امیرالمؤمنین را الگوی خود می‌داند، تشخیص دهند."
مسئله‌ای که اینگونه مقایسه‌ها میان خاتمی و هاشمی با شاه سلطان حسین را از همان ب اول بسم الله آن نادرست می‌کرد فقط این نبود که رهبر در کشور ما علی الحساب علی خامنه‌ای است نه محمد خاتمی و هاشمی رفسنجانی، و باز این نیست که امروز نتیجه سیاست جنگی و اتمی ایشان از روز آشکارتر است و نیازی به برشماری بحرانی که سراپای جامعه، سیاست خارجی، حاکمیت و سیاست های سرکوبگرانه داخلی را گرفته، بلکه در این نیز هست که سقوط شاه سلطان حسین بدست محمود افغان ناشی از فساد و فروپاشی حاکمیت از درون (نگاه کنید به سقوط اصفهان در همین شماره راه توده) بود. سقوط صفویه یک شورش داخلی بود، نه یک شکست خارجی. عوامل این سقوط در این نبود که شاه سلطان حسین مقهور و مرعوب بیگانگان بود یا نبود، بلکه در بی کفایتی و بی لیاقتی شاه در اداره امور داخلی کشور و سیاست اقتصادی و مذهبی و قومی و فساد درونی آن بود. یعنی درست همان وضعی که اکنون در جمهوری اسلامی شاهدیم.
با روی کار آمدن احمدی نژاد، چاپلوسان بیت رهبری برای دفاع از سیاست نظامی و طلبکارانه ای که هدف آن کشورگشایی در منطقه و خفه کردن مردم در داخل کشور بود طوری سخن می گفتند که گویی در آن زمان کشوری بنام افغانستان با پادشاهی بنام محمود افغان وجود داشت که بدلیل مقهور و مرعوب بودن شاه سلطان حسین در برابر بیگانگان و نداشتن سیاست تهاجی و طلبکارانه، رهبران آن کشور به ایران حمله کرده و ایران را گرفتند. در حالیکه افغانستان در آن زمان جزیی از خاک ایران بود و شورش محمود افغان یک شورش و قیام داخلی بود نه یک حمله خارجی. یعنی دلایل این شورش و شکست را باید در سیاست‌های داخلی دوران شاه سلطان حسین جستجو کرد نه در سیاست خارجی آن ... ادامه

مصاحبه با محمد علی عموئی
حیوانی بنام سرهنگ زیبائی
در شکنجه گاه حمام لشگر زرهی

----------------------------------------

----------------------------------------