نورالدین کیانوری

محمدعلی عمویی

ابوتراب باقرزاده

سیاوش کسرایی

رحمان هاتفی

ف. م.جوانشیر

هوشنگ ناظمی

احسان طبری

حکومت سپاهی

بحران را خاتمه نخواهد داد

 بلکه آن را تشدید خواهد کرد

آخرین افشاگری اکبرگنجی از زندان اوین، که در مقدمه دفتر دوم مانیفست خود منتشر کرد، دورنمای خوفناک این حکومت را به نمایش می گذارد. این بخش از افشاگری جدید گنجی را نیز در ادامه همین سرمقاله راه توده می خوانید.

--------------------

دوران سپری شده!

این دو عکس مربوط به سال هائی است که هنوز تیغ تصفیه در میان دولت و سپاه ننشسته و سایه آیت الله خمینی بر سر خیلی ها بود. میرحسین موسوی نزدیک ترین رابطه را با فرماندهان سپاه داشت. از خاطرش هم نمی گذشت که روزگاری برای آمدن به میدان انتخابات ریاست جمهوری نیازمند کوتاه آمدن علی خامنه ای برای سپردن عنان اختیار نیروی انتظامی بدست دولت و وزارت کشور، مطابق قانون اساسی باشد. سرلشکر صیاد شیرازی پل پیوند سپاه و ارتش. آینده خود را همه گونه می توانست در لباس سرهنگی پیش بینی کند، مگر رسیدن به درجه سرلشکری ارتش و سپس ترور حکومتی شدن. رضائی خواب ثبت نام برای ریاست جمهوری را نمی دید و رحیم صفوی هم تیغ برای بریدن زبان اصلاح طلبان و روزنامه نگاران از نیام برنکشیده بود. همچنان که تاج زاده روزهای کنونی را به خواب نمی دید. این سیب هنوز تا رسیدن به زمین، بازهم خواهد چرخید!

--------------------

اکبرگنجی می نویسد:

خواب های خونین

فرمانده کل قوا

در جمهوری اسلامی

اکبر گنجی، روزنامه نگار افشاگر دوران اولیه جنبش اصلاحات، که در زندان بسر می برد،  دفتر دوم مانیفست جمهوریخواهی خود را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایران به خارج از زندان فرستاد. او مقدمه ای بر این دفتر نوشته که بنظر ما از متن دفتر پر اهمیت تر است. اینکه او، بعنوان یک زندانی ارتجاع و مافیای قدرت چگونه می اندیشد بجای خود محترم است، اما اینکه او در زندان اوین شاهد چه تدارکاتی برای پس از انتخابات ریاست جمهوری است، اهمیت عام و عمومی دارد. به همین دلیل بخش های مستند و خبری مقدمه دفتر دوم مانیفست او را، برگرفته از اصل متن سند و در تکمیل سرمقاله ای که در این شماره راه توده می خوانید منتشر می کنیم.

--------------------

آغاز مرحله "پس از ثبت نام کاندیداها"

دولت ائتلافی

درمقابل تمرکز قدرت

به هر قیمت باید ایستاد

شرایط، توازن نیرو، امکانات و خطرات پیش رو، تفاهم بر سر حداقل ها را به یک ضرورت تاریخی تبدیل کرده است. این که در خرداد 1376 این توازن چگونه بود؟ دراین 8 سال از همه ظرفیت ها استفاده شد یا نشد؟ اشتباهات کجا بود و یا نبود؟ اختلاف نظرهای داخلی چقدر عمل کرد؟ همه و همه مربوط به دیروز است. امروز باید "سخن از امروز" گفت و از تمرکز قدرتی که زیر شعار فاشیستی "مرگ بر ضد ولایت فقیه" لباس نظامی نیز برتن کرده جلوگیری کرد.