روزهای
یکشنبه، دوشنبه و سه شنیه مصادف است با تعطیل و مراسم ویژه ماه رمضان
به
همین دلیل راه توده شماره 59 روز چهارشنبه، یا دوشنبه آینده منتشر می شود
تحلیل
غفلت های گذشته، اگر درخدمت شناخت امروز
و حرکت به سمت
آینده نباشد، باز هم تکرار خواهد شد
رقابت در حاکمیت
تضاد جنبش با حاکمیت
*-
بتدریج واقع نگری ها
پیرامون شرایط بغرنج انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری آشکار می شود. هر اندازه فاصله
از این انتخابات بیشتر می شود، واقع بینی به مرزهای حقیقت نزدیک تر شده و به آن نقطه
عبوری می رسد که برای درک شرایط بغرنج تر امروز بدان نیاز است.
*-
اگر ریشه های
اجتماعی انتخابات دوم خرداد بعنوان نتایج و واکنش مردم نسبت به خیانت به آرمان های
اصلی انقلاب 57 عمیقا درک شده و مبنای سیاست آینده قرار گرفته بود و نه درحد تلنگر
20 میلیونی، و یا قتل های زنجیره ای ادامه کودتای 1367( آخرین دوران حیات آیت الله
خمینی که یادگار او را کشتند تا معلوم نشود که او اساسا نقش مستقیمی در فجایعی
مانند قتل عام زندانیان سیاسی داشته یا خیر و نامه هائی که از او درباره برکناری
آیت الله منتظری، فتوای قتل سلمان رشدی، فتوای قتل عام زندانیان سیاسی و.... در
دست است جعلی است، یا واقعی و...)، اولین ساعات جنجال در کنفرانس برلین یک
توطئه سازمان یافته امنیتی از داخل کشور و علیه اصلاحات درک شده و برای خنثی سازی
آن بسیج شده بودیم، مجلس ششم را پیروزی مردم ارزیابی کرده و دفاع از آن را یک
وظیفه تاریخی میدانستیم، صندوق رای و حضور آگاهانه مردم در پای آن یک فرصت دمکراتیک ارزیابی
شده و بجای تحریم آن و بحث های بی سرانجام درباره عرفی بودن یا سکولار شدن حکومت
آینده و یا نوع رفراندوم و یا دعوت به تظاهرات مقابل دانشگاه تهران مردم را با هر
وسیله ای که دراختیار داشتیم نسبت به عمق توطئه ها آشنا می کردیم و....
*-
بحث در باره موضع
گیری های تخیلی، چپ روانه و در خدمت راست و تسلیم شدن به گرایش های احساسی و نه
منطق و ضرورت های لحظات گذار و عبور در انتخابات سوم تیر، اگر به درس هائی برای
امروز و آینده ختم شود، بسیار عالی و ستایش انگیز است، اما اگر در حد بررسی گذشته
باقی بماند و رو به آینده نداشته باشد، بازهم در آینده باید نشست و اشتباهات گذشته
را بررسی کرد!
*-
روی سخن ما می تواند
عمدتا با توده ای ها باشد، گرچه آنها در تمام این حوادث با فاصله هائی اندک از هم،
با بهره گیری از یک تجربه
تاریخی- انقلابی واقع بین ترین نیروی سیاسی ایران بودند.
ما و همه کسانی که
خواهان تحولات اساسی و مرحله ای در ایران هستند، نیازمند بررسی گذشته هستیم، اما
چنان بررسی که بتوان حاصل آن را برای درک شرایط امروز و حرکت به سوی آینده به
میدان آورد. نباید در گذشته ماند، اما از گذشته باید آموخت!
*-
ما وظیفه داریم
تفاوت میان رقابت گروه های فربه شده سرمایه داری تجاری با هم، که چهره نظامی-
امنیتی نیز به خود گرفته، با تضاد جنبش مردم و طبقه حاکم و لایه های وابسته به آن
در حاکمیت را از هم جدا کنیم. در میان این رقابت و تضاد راه هائی برای مانور و
تاکتیک های سیاسی به روی ما باز می شود که باید برای عبور جنبش، از آنها استفاده
کرد. هم در رقابت درون حکومتی و هم در تضاد جنبش و حاکمیت نیروهائی نظامی و حتی
امنیتی نیز حضور دارند و این ممکن نشده، مگر زیر تاثیر و حتی نتیجه انقلاب 57 که
در تاروپوت جامعه و حاکمیت رسوخ دارد.
ادامه
|
