کوچ رهبر ج.ا از خیمه روحانیت، به دامن نیروهای نظامی
 تحولات در ایران، خارج از
تحول در سپاه نخواهد بود

 

شاید مهم ترین رویداد ماه های اخیر، برای ایرانیان، نه گیر کردن امریکا در عراق و یا پیروزی دمکرات ها با 7 هزار رای اضافه بر جمهوری خواهان امریکا، بلکه چهره ای بود که در جمهوری اسلامی از پشت پرده سریع تر از آنچه پیش بینی می شد بیرون آمد و خود را در معرض نگاه افکار عمومی قرار داد.
سرکوب کوچکترین حرکت و یا تجمع اعتراضی، تبدیل دوباره سازمان اطلاعات و امنیت کشور به همان دستگاهی که چند سالی حجت الاسلام ریشهری بر مسند آن تکیه داشت و سپس علی فلاحیان، بستن روزنه های خبری و اطلاع رسانی به مردم، وظیفه مند شدن شورای نگهبان برای تصفیه ای گسترده تر در دستگاه حکومتی، از گردونه خارج شدن مجلس، مقابله وانحلال هر تشکل و تشکیلاتی- حتی خانه کارگر-، مصاحبه ها و سخنرانی های پیاپی فرماندهان سپاه به بهانه پاسخ به امریکا و اسرائیل، بر ملا شدن شقه شقه بودن و شقه شقه تر شدن حاکمیت باصطلاح یکدست، شناخت جدید جنبش کارگری و دانشجوئی کشور از ماهیت دولت و حاکمیت یکدست، آوار ادامه دار گرانی و فلج اقتصادی عمدتا ناشی از تلاش پنهان برای دست به دست کردن اقتصاد تجاری کشور از دست پیشکسوتان بازاری به نوکیسه های سپاهی و....که همچنان می توان ادامه داد هر یک در حد و قامت خود برای آشنائی دوباره با حاکمیت و اوضاع کشور مهم اند، اما بنظر ما، دو خبر هفته اخیر، در صدر این خبرها جای می گیرد.
1- آغاز انتقادهای علنی از سیاست های جنگی حاکمیت که گاه با عنوان "خطر تنش زائی" از آن یاد می شود و گاه بعنوان ضرورت پرهیز از جنگ.(از جمله در آخرین جمع بندی دبیرکل جدید جبهه مشارکت از اوضاع ایران و یا سخنرانی ها و مصاحبه های اخیر هاشمی رفسنجانی)
2- آشکار شدن روز به روز سریع تر چهره نظامی حاکمیت که آخرین سخنان رهبر جمهوری اسلامی در دانشگاه امام حسین سپاه پاسداران صریح ترین و رسمی ترین اعتراف به این چهره است. او در همین سخنرانی و در پاسخ به منتقدان و تائید و تشویق فرماندهان سپاه برای نخستین بار نظامی گری در جمهوری اسلامی را تائید و با انتقاد از مخالفان آن مدعی شد که نظامیان با هویت اسلامی با نظامیان آدم کش تفاوت دارند. که البته این نظامیان جز سپاهیان جمهوری اسلامی نمی توانند باشند، زیرا در دیگر کشورهای اسلامی نظامیان آن هویتی که ایشان مدعی آنست را نباید داشته باشند.
بدین ترتیب، دو نشانه ای که ما پیوسته بر آن تاکید می کردیم عملا و رسما آشکار شده است: حاکمیت سپاهی و سیاست جنگی.رهبر جمهوری اسلامی خود را صدرنشین این حاکمیت و پاسدار چنین سیاستی نشان می دهد و در حقیقت نیز از خیمه روحانیت به خیمه فرماندهان سپاه کوچ کرده و در گرداب بزرگ بحران اقتصادی و سیاسی داخلی و خطرات خارجی در این خیمه پناه گرفته است.  ادامه

-----------------------------------------------