رهبری جهان اسلام
هندوانه
امریکائی و انگلیسی
زیر بغل طراحان سیاست جنگی
ج.ا
برخلاف آن
ظاهر مسنجمی که حاکمیت باصطلاح یکدست از خود به نمایش می گذارد، آشفتگی، چند
دستگی و از هم گسیختگی در هیچ دوره ای از تاریخ 27 ساله جمهوری اسلامی باندازه
شرایطی که در آن هستیم بر ساختار چندگانه حاکمیت و روحانیت نظام غلبه نداشته
است. باصطلاح سنگ روی سنگ بند نیست و با اولین ضربه و یا رویداد بزرگ، این
چندگانگی به بزرگترین رویاروئی ختم خواهد شد. از آنجا که نیروهای نظامی و
انتظامی و مسلح- رسمی و غیر رسمی- در دل این حاکمیت از یکسو رقیب یکدیگر و از
دیگر سو رقیب بقیه حکومتیان است، رویاروئی های آینده اشکال نظامی نیز خواهد
داشت. بدین ترتیب و از دل سیاست جنگی – اتمی حاکم می تواند جنگ داخلی، نبردهای
کودتائی و انفجارهای مردمی بیرون بیاید. این نوزاد علیرغم همه بگیروببندها و
تدابیر امنیتی، چنانچه تدبیری برای بزرگترین آشتی ملی و حاکمیتی متکی به خواست
و اراده همه مردم ایران- با هر مذهب و آئین و گرایش سیاسی- اتخاذ نشود به دنیا
خواهد آمد. در دل یکایک ارگان های یکدست حاکمیت چندگانگی بروز کرده است. در
مجلس، دولت، قوه قضائیه، نهادهای انتصابی، تشکل های مذهبی مانند روحانیت مبارز،
مجمع تشخیص مصلحت، مجلس خبرگان، تفاوت دیدگاه های فرماندهان نظامی و نمایندگان
رهبر در نهادهای نظامی، میان دانشجویان بسیجی و حتی در شورای تا کنون یکدست شهر
تهران و تشکل های معروف به حزب الله و انصار آن!
تازه، تمام این نهادها و ارگان ها در آنسوی پل قرار دارند، در این سوی پلی که
از فراز سر مردم عبور کرده، طیف ناهمگون اما گسترده طرفداران اصلاحات قرار
دارند، که در میان آنها نیز روحانی و نظامی و امنیتی سابق - و شاید کنونی- نیز
با سابقه 27 سال حضور در حاکمیت و یا پیرامون حاکمیت ایستاده اند. زیر پلی که
دو سر آن را بر شمردیم، مردمی عاصی، فقر زده، بی اعتماد به کل حاکمیت و... در
سنین مختلف و عمدتا زیر 30 سال و زیر فشار تملق، ریا، فردگرائی در کنار و یا در
زیر یک آسمان با جمعیتی شب را به روز و روز را به شب می رسانند که به نوعی خود
را به جناح های حاکمیت یکدست بسته و گلیم خویش را از آب بیرون می کشند.
سیاست جنگی حاکم که به ظاهر ریسمان پیوند و بهم دوختن حاکمیت یکدست و وصله کردن
این حاکمیت به تن رنجور و بیمار جامعه است، پوسیده تر از آنست که این وصله را
حتی برای یک نشست و برخاست حفظ کند، چه رسد به جنگ و دفع حمله نظامی و تبدیل
شدن به رهبر مسلمانان جهان. ما یقین داریم که این هندوانه را دست های امریکائی
و انگلیسی زیر بغل طراحان سیاست جنگی حاکم گذاشته اند.
با مرور چند باره ادبیاتی که طیفی از حاکمیت، به شمول رئیس دولت و پامنبری خوان
های آن – نظیر همسر سخنگوی دولت- در دوران اخیر از خود برجای گذاشته اند، پیش
از آنکه ژاپن اسلامی تداعی شود، دوران تیره و تار کامبوج درعصر"پول پوت – ینگ
ساری" زنده می شود. ادبیات و اندیشه ای که همزاد دو قلوی سازمان مجاهدین خلق در
دوران میلیشیا بازی آغاز دهه 60 است و آبشخور اصلی آن فدائیان اسلام و نواب
صفوی و شجره آن اخوان المسلمین خاورمیانه و انجمن حجتیه ایران.
اگر از این ادبیات و اندیشه یاد می شود، بدان جهت است که آن ها آتش بیار معرکه
ای شده اند که بخش عمده ای از رویاروئی نظامی و انتظامی آینده، ظاهرا می خواهد
با آنها آغاز شود. شاید با ترور کور آغاز کنند، شاید با خیزهای نظامی – کودتائی
بخواهند بساطشان را جمع کنند و از آن محتمل تر، پس از شروع حملات نظامی به
ایران، پیش از آنکه حزب الله لبنان شوند و در برابر مهاجم خارجی بایستند، کار
تصفیه های حکومتی را با ترور و جنگ خیابانی آغاز کنند، تا بلکه به حکومت مطلقه
دست یافته و خود بر سر سفره تقسیم غنائم با امریکا بنشینند.
ما اعتقاد داریم هنوز "شب آبستن است، تا چه زاید سحر". و بر پایه این انتظار
است که همچنان به وسیع ترین اتحادها با بیشترین نرمش ها و گذشت ها تاکید می
کنیم، زیرا این یگانه سلاح برای جلوگیری از پاشیدگی ایران از درون و بیرون آمدن
سرو کله امریکا از دل آنست. محور این اتحاد بموجب همه شواهد باید محوری علیه
سیاست حاکم باشد، یعنی سیاست جنگی. این که چه نامی داشته باشد تا بتوان آن را
توده ای کرده و به میان مردم برد، بنظر ما "دفاع از صلح" و "مخالفت با جنگ"
بصورت عام است. حاکمیت جنگ طلب نمی تواند با شعار دفاع از صلح به مقابله
برخیزد، زیرا ماهیت خود را بروز می دهد و هدف جبهه در مخالفت با سیاست جنگی
حاکم نیز در دل "صلح خواهی" نهفته است.
---------------------------------------------------------
مکزیک
با تقلب و سرکوب
چپ به خانه باز نمی گردد
با نزدیک شدن به زمان برگزاری مراسم تحلیف
ریاست جمهوری، تمام خبرگزاری های جهان یکصدا گزارش دادند که این کشور در آستانه
یک انفجار توده ای قرار گرفته است. مراسم تحلیف قرار است در ابتدای این هفته
برگزار شود و رئیس جمهوری که ائتلاف چپ مکزیک معتقد است با تقلب به پیروزی
رسیده پس از این مراسم می خواهد خود را رئیس جمهور قانونی کشور اعلام کند.
این در حالی است که ائتلاف چپ از روز پایان شمارش آراء در ماه ژوئیه گذشته،
تاکنون بر بازشماری آراء آن انتخابات تحت نظارت بین المللی تاکید دارد، زیرا
معتقد است در این شمارش گسترده ترین تقلب ها صورت گرفته و سرانجام با بیش از
245 هزار رای کاندیدای راست" فيليپ كالد‌رون " را برنده اعلام کرده اند.
ویسنته فاکس، رئیس جمهور مکزیک که نقش مهمی در تقلب انتخاباتی و پیروزی
"کالدرون" دارد در آخرین روز هفته گذشته قصد داشت در پارلمان این کشور سخنرانی
سالانه خود را ایراد کند، اما نمایندگان چپ پارلمان صحن مجلس را اشغال کرده و
مانع سخنرانی وی شدند. دهها هزار تن از مردم پایتخت نیز در خیابان های اطراف
پارلمان اجتماع کرده و عملا از اقدام نمایندگان در داخل پارلمان حمایت کردند.
پلیس ضد شورش و زره پوش های ارتش با بستن تمام خیابان های اطراف پارلمان مانع
اجتماع مردم در برابر پارلمان شده بود.
«آندرس مونوئل لوپزاوبرادور» كانديداي چپ‌گراي انتخابات رياست‌جمهوري مكزيك که
ائتلاف چپ معتقد است در صورت بازشماری آراء انتخاباتی او پیروز آن انتخابات
خواهد بود، با حضور در جمع مردم خشمگین از آنها خواست تا از رویاروئی خیابانی
با گارد امنیتی و نیروهای ارتش و پلیس اجتناب کنند و مانع از آغاز درگیری های
خیابانی شوند.
او خطاب به مردمی که در خیابان های منتهی به پارلمان اجتماع کرده بودند گفت: ما
به هيچ‌وجه نباید در تله‌اي كه دولت براي ما ساخته است بیفتیم. تاريخ اثبات
كرده است كه پایمال کنندگان حقوق ديگران هستند كه به خشونت و نيروي نظامي متوسل
مي‌شوند. اين در حالي است كه در انتخابات دوم ژوئيه به ما ظلم شد. ما طرفدار
قانون اساسی و دمکراسی هستیم و نیازی به خشونت نداریم. قانون اساسي در مكزيك
مبناي دموكراسي است و هيچكس نمي‌تواند با توسل به زور و ايجاد تفرقه، دموكراسي
را زير سوال ببرد.
از زمان اعلام نتايج انتخابات تاكنون، بسته شدن خیابان ها از سوی مردم، به
کارزاری روزانه تبدیل شده است. انتخابات مورد مناقشه عملا مکزیک را به دو قسمت
تقسیم کرده است و اگر تدبیر تشکیل یک دولت ائتلافی بکار گرفته نشود، خطر جنگ
داخلی کشور را تهدید می کند.
---------------------------------------------------------
انتخابات برزیل
چپ برزیل
دولت آینده این کشور را پرقدرت تر تشکیل می دهد
لويس ايناسيو لولا دا سيلوا (لولا)
رئيسجمهوری چپ گرا و نامزد انتخابات رياست جمهوری برزيل همچنان
در نظرسنجيها از ساير رقبايش جلوتر است.
بر اساس نظرسنجي مؤسسه برزيلي «افکار عمومي و آمار» در انتخابات
رياست جمهوری برزیل که اول اكتبر برگزار می شود، لولا بیش از
۴۷درصد آراء را کسب خواهد کرد. اين در حالي است كه خرالدو آلكمين،
فرماندار سابق ايالت سائوپائولو،۲۵ درصد آراء را به دست خواهد
آورد.
بر اساس نظرسنجي اين موسسه، لولا که از سوی حزب كارگران برزيل
نامزد این انتخابات شده، که اکنون پیش بینی 47 درصد آراء برای او
می شود، در نهایت بيش از ۵۰ درصد آراء را کسب خواهد کرد و نيازی به
برگزاری دور دوم انتخابات نخواهد بود.
در اين ميان،خانم هلويسا هلنا، سناتور چپ گرا از حزب «سوسياليسم و
آزادی» ۹ درصد آراء را در اين دو نظرسنجي از آن خود كرده است، که
در صورت ائتلاف با حزب کارگران برزیل دولت آینده با نزدیک به 60 در
صد آراء مردم کار خود را شروع خواهد کرد. نظرسنجي موسسه «افکار
عمومي و آمار» برای تلويزيون «گلوبو تي وی» در برزيل انجام شد.
توده
