|
اصطلاحات و
تحولات
عملا شکل
نظامی خواهد گرفت
همانگونه که لباس
روحانیت دلیل وحدت نظر و عمل روحانیون نبود، لباس نظامی نیز دلیل وحدل عمل و نظر
نظامی ها و سپاهی ها نیست. آنها که این نکته را فراموش می کنند، فرصت پیش بینی
رویدادهای آینده ایران را از کف می دهند.
کابینه
تکمیل شده احمدی نژاد و حاکمیت یکپارچه ای که برپا شده حریف حتی بخش کوچکی از
بحرانی که سراپای ایران را فرا گرفته خواهد شد؟ شاید برای پاسخ قطعی به این پرسش
مهلتی چندین ماهه لازم باشد، اما برای پاسخ به سرانجام بحرانی که در درون همین
حاکمیت به ظاهر یکپارچه رو به تشدید است نیاز به چنین فرصت زمانی نیست: انفجار
سیاسی در دولت و حاکمیت قطعی است! هر حادثه ای- حتی حوادث طبیعی ـ به این انفجار
کمک خواهد کرد و دخالت خارجی و نظامی نیز برخلاف تصور و پیش بینی های حاکمیت بجای
ایجاد وحدت مذهبی و ملی، در خدمت این انفجار خواهد بود.
*
شکل و
شمایل و لباس یکدست و یکپارچه، هرگز به معنای ماهیت یک پارچه یک حکومت طبقاتی نیست!
همچنان که لباس روحانیت دلیل یکپارچگی طبقاتی روحانیت نبود و نیست، لباس نظامی نیز
دلیلی بر واحد بودن پایگاه و خواستگاه های طبقاتی نظامی ها و سپاهی ها نیست. حتی
تضمینی برای حفظ ماهیت کنونی بسیج 300 هزار نفره مسلح و سازمان یافته، بعنوان گارد
ویژه حافظ دولت کنونی نیز دراختیار نیست!
*
با روی
کارآمدن دولت یکپارچه "سپاهی- امنیتی" عملا چالش های سیاسی آینده ایران جنبه نظامی
به خود گرفته و بحران ها از چارچوب راه حل های سیاسی هر روز بیشتر از دایره امکانات
خارج می شود. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم و حاکمیت چه دانسته باشد و چه ندانسته در
این راه گام نهاده باشد، حتی رفُرم در جمهوری اسلامی نیز شکل نظامی به خود گرفته
است، چه رسد به دگرگونی ساختاری نظام حاکم. ایران مراحل پایانی دوران اصلاحات سیاسی
از راه های مسالمت آمیز را پشت سر می گذارد.
*
امکان حل
مسالمت آمیز تضاد حاکمیت با مردم روز به روز کمتر می شود و هر نوع رقابت و حتی
گرایش های طبقاتی متمایل و یا مخالف خواست های مردم در مجموع حاکمیت جمهوری اسلامی
نیز متاثر از این سمت گیری خواهد بود.
ادامه
--------------------------------------------------------------
امریکا لاتین
حیات
خلوت آرزوئی امریکا را، چپ تسخیر می کند
سرعت
گرفتن گردش به چپ در امریکای لاتین، دیگر امری نیست که شبکه های خبری و تصویری جهان
بتوانند در باره آن سکوت کنند. هفته ای که گذشت، هفته نمایش پرقدرت حضور چپ در
آرژانتین بود. آرامش در داخل سالن محل اجلاس تجاری با حضور سران کشورهای منطقه و
بوش با آنچه در خیابان های محل اجلاس گذشت کوچکترین همخوانی نداشت. اعتراض
خشمگینانه مردم نمودی بود از شتاب گیری گرایش به چپ در امریکا لاتین. چاوز رئیس
جمهور ونزوئلا که خود از مدعوین این اجلاس بود، پیش از حضور در اجلاس، در صف مردم
خشمگین و تظاهر کنندگان آرژانتینی حضور یافت و شانه به شانه "مارادونا" قهرمان
فوتبال امریکای لاتین- که بدلیل گرایش هایش به اندیشه های چپ بزرگترین ضربات
تبلیغاتی را از امریکا خورد و از صحنه فوتبال حذف شد- راهپیمائی کرد، و تنها پس از
این حضور بود که به اجلاس رفت. او حامل پیام واضح و روشن تظاهر کنندگان به بوش و
امریکا بود: روی امریکای لاتین، بعنوان حیات خلوت امریکا حساب نکنید!
|
