پیرامون خطر حمله به ایران و ظرفیت های باقی مانده انقلاب 57 در ایران
بیانیه ها و هشدارهای چند پهلو
همان بهتر که صادر نشوند!

هر حزب، سازمان سیاسی و حتی فرد سیاسی می تواند و حق دارد هرگونه که می داند و درک می کند، نسبت به گذشته جمهوری اسلامی، امروز جمهوری اسلامی و فردای ایران با جمهوری اسلامی و یا بدون جمهوری اسلامی بیاندیشد. نه تنها حق دارد و می تواند، بلکه لازم است تحلیل و ارزیابی خود در این زمینه را با صراحت اعلام و تبلیغ کند. ما، تا اینجا با هیچ فرد و شخص و سازمان و حزبی که چنین سمت گیری، درک و صراحتی را داشته باشد، بر سر راه و روش بیان نظرات آنها بحثی نداریم، اگر بحثی باشد – که قطعا هم هست- بر سر تفاوت دیدگاه ها و درک اوضاع پیچیده ایران است، که این نیز نباید مانع تفاهم بر سر عام ترین نظرات مشترک در باره شرایط حاکم بر کشور و همکاری بر محور همان نقاط مشترکی باشد که می توان آنها را یافت و تبدیل به حلقه همکاری کرد.
بنابراین، گفتگو و بحث بر سر "تحلیل اوضاع"، "صراحت بیان"، "یافتن نقطه نظرات مشترک" و "حلقه های پیوند" برای همراهی و همگامی است. آیا این چهار عنصر از سوی همه سازمان های سیاسی و افراد سیاسی مراعات می شود؟ مثلا؛ همه با صراحت می گویند که پیرامون اوضاع امروز ایران چگونه می اندیشند و بر مبنای چه پایه تحلیلی به این و یا آن نظر رسیده اند؟
مشکل از همینجا آغاز می شود. یعنی در میان احزاب و سازمان های سیاسی صراحت بیان مراعات نمی شود. ما در اینجا می خواهیم بر سر گرهی ترین مسئله امروز ایران بنویسیم.
یعنی مسئله فعالیت های اتمی و یا دستاوردهای اتمی ایران و خطر حمله نظامی به ایران و این که آیا همه اعلامیه ها و اطلاعیه هائی که در این زمینه صادر می شوند آن صراحتی که ما معتقدیم تا وجود نداشته باشد، نیروئی را نمی توان بسیج کرد، مراعات می شود؟ و اگر نمی شود، دلیل آن چیست؟
حداقل در هفته های اخیر، انواع بیانیه ها و هشدارها پیرامون خطر حمله به ایران منتشر شده است. این که چرا نتوانستند تشکیل دولت نظامی و ترفند تبلیغاتی هولوکاست و ریشه های سیاست بستن شدیدتر فضای سیاسی ایران را بسیار جلوتر از امروز و در همان ابتدای روی کار آمدن احمدی نژاد و بحث های مربوط به کابینه وی درک کرده و اعلام کنند و یا چرا خطر حمله نظامی به ایران را تا همین اواخر یک کارزار تبلیغاتی و "جنگ روانی" می دانستند و اندک باورمندان این خطر را به هیجان سازی متهم می کردند و انواع مسائل حاشیه ای دیگر را نه می خواهیم در اینجا به بحث بگذاریم و نه هدف این سرمقاله کوتاه چنین است. ما فقط می خواهیم بنویسیم و بپرسیم که آیا همه بیانیه ها و اطلاعیه های هشدار نسبت به حمله نظامی به ایران و مسائل اتمی ایران دارای صراحت کلام هستند؟ و اگر نیستند چرا؟    ادامه

-----------------------------------------------

کلمبیا
لحظه شماری انقلابی
برای پیوستن به جبهه
دولت های انقلابی در امریکا لاتین
ترجمه- ستاره عسگری