امام زاده عبد الله، از گورستان های قدیمی و شناخته شده تهران است. حداقل برای نسلی که سال های پیش از آغوش گشودن بهشت زهرای تهران به روی تهرانی را بخاطر دارد. گورستانی در کنار شهر "ری". قصد ما نه شرح تاریخ گورستان امام زاده عبدالله، بلکه بازگشائی دفاتر توده ای ستیزی در جمهوری اسلامی است.
بحث بر سر افشای زوایای از دیده پنهان مانده ستیز کور ارتجاع ایران با توده ای هاست. حتی با قربانیان توده ای که در زمان شاه و پدرش رضاخان جان باخته اند. آن که با طبری چنان کرد که تاریخ معاصر ایران آن را فراموش نخواهد کرد، با ارانی نیز اگر زنده بود، همان می کرد که با طبری کرد و اکنون که او نیست تا امثال حسین شریعتمداری با وی گفتگو کند، با یاد و نام او به مقابله برخاسته اند. می خواهند با پنهان کردن محل دفن او، یاد و نام و خاطره اش را از اذهان پاک کنند. پنجم فروردین با عزمی جزم به امام زاده عبد الله در شهر ری رفتم تا ارانی را پیدا کنم. با چند نفری از بچه های دانشگاه قرار گذاشته بودیم.
به بهانه تعطیلات نوروزی هیچکس نبود که به این سئوال ما پاسخ بدهد: محل دفن تقی ارانی کجاست؟
سرانجام، یکی از کارکنان قدیمی و مطلع گورستان وقتی سر کیسه را مقداری باز کردیم گفت: دكتر ارانی را می شناسم اما جستجوی قبر او بی نتیجه است. چند سال پیش به مسئولان گورستان از بالا دستور داده شد که سنگ قبر او را برگردانیم تا نام او نیز در خاک دفن شود و مردم نتوانند آن را ببینند و بخوانند. حتی چند سال پیش كه می خواستند سنگفرش كف حیاط را تعمیر كنند، همان سنگ قبر پشت و رو شده را زیر سنگفرش جدید دفن كردند و حالا كسی نمی تواند قبر را پیدا كند.خیلی ها در این سال ها برای یافتن و دیدن قبر ارانی مراجعه كرده اند ولی نتوانسته اند آن را پیدا کنند.بیش از این اطلاعی نداشت و یا داشت اما نمی خواست بدهد. ما را پاس داد به مسئول حیاط مجاور که به حیاط مردگان سال های 1332 تا 1335 معروف است. این مسئول مرد مهربانی بود با 35 سال سابقه كار در امام زاده عبد الله. با دلسوزی تمام ما را بالای محل دفن شهدای دانشگاه (بزرگ نیا، قندچی و شریعت رضوی) برد و سپس سنگ شکسته با نوشته های کمرنگ شده سرهنگ عزت الله سیامك، سرهنگ كاظم جمشیدی، سرهنگ امیر افشار بكشلو، سرگرد جعفر وكیلی، سرگرد محمد رضا بهنیا و ستوان یكم محمد باقر واله را نشانمان داد که همگی از افسران توده ای و تیرباران شدگان کودتای 28 مرداد اند. حدود تقریبی محل دفن ارانی را هم حاضر شد به ما نشان بدهد. مخالفتی با عکس گرفتن ما نکرد و حاصل این تلاش نوروزی عکسی است که می بینید! 

-----------------------------------------------

دیکتاتوری
در دولت مجری گلوبالیسم
ترجمه بهروز بکتاشی

آنچه را می خوانید ترجمه کوتاه بخشی از مقاله بلند "امپریالیسم گلوبال یا صلح و حاكمیت خلقی؟" نوشته "روبرت گریفت" دبیراول حزب کمونیست بریتانیاست که در نوامبر 2006 منتشر شده است.
فاز دوم امپریالیسم از سال 1945 و پایان جنگ جهانی دوم تا دهه اول 1990 طول كشید.
جنبه های برجسته این فاز عبارتند از تثبیت و ساختار مجدد كاپیتالیسم چه در عرصه داخلی و چه به لحاظ بین المللی در جهانی كه اردوگاه سوسیالسم به رهبری اتحاد شوروی حضور داشت. وجود اردوگاه سوسیالیسم و در راس آن اتحاد شوروی موجب امتیازات اجتماعی به سود زحمتكشان در جهان غرب شده و از لحاظ سیاسی و ایدئولوژی، دموكراسی اجتماعی بوجود آمده و حتی درغرب، برخی احزاب سوسیالیستی و كارگری وارد دولت شدند.
پیدایش فاز نوین و سوم امپریالیسم، گلوبالیزاسیون را بایستی در نتیجه فروپاشی اتحاد شوروی و ضربات ایدئولوژی و سیاسی به جنبش چپ و كارگری در غرب توسط دولت مونوپولی كاپیتالیستی دید.
البته واژه گلوبالیزاسیون چندان ها هم دقیق و بی عیب و نقص نیست. این واژه ماهیت طبقاتی همانا فاكتورهای كلیدی اقتصادی و سیاسی را در نظر نمی گیرد. در اینجا گرایش برای جدا سازی خصلت سیاسی امپریالیسم نوین از پایه های اقتصادی آن مشاهده می گردد. از اینرو گلوبالیزاسیون بمثابه حركت آزاد سرمایه، كالا و نیروی كار، موسسات آزاد، مالكیت خصوصی وسائل تولید، توزیع و آزادی مونوپول ها در باصطلاح بازار آزاد با هدف بدست گرفتن بازار، اقتصاد و اجتماع در مجموع خویش ارائه داده می شود.ایالات متحده، بریتانیا و دیگر قدرت های امپریالیستی اجرای كنترل تجارت و مهاجرتی را پیش می برند كه عبارتست از هدایت جهان سوم و كشورهای سابق سوسیالیستی بسوی سرمایه مونوپولی غرب.اما صرفا تمركز بر جوانب اقتصادی گلوبالیزاسیون به معنای آن است كه استفاده از قدرت دولتی برای افزایش منافع مونوپولی به لحاظ سیاسی، میلیتاری و ایدئولوژی از تصویر خارج گردد. در واقع استفاده از قدرت دولتی، بویژه توسط ایالت متحده و بریتانیا برجسته ترین خصلت فاز نوین امپریالیسم است.