فریب بازی های سیاسی را نخوریم!
یک گام از صلح
خواهی و مخالفت
با سیاست جنگی نباید عقب نشست
|
این جنبش و این جبهه نه یکشبه می تواند تشکیل
شود و نه یک روزه می تواند به نتیجه برسد.
بنابراین باید گام به گام، با تعمیق آگاهی مردم از یکسو و رسوائی
سیاست جنگی حکومت در میان مردم از سوی دیگر پیش رفت و از هر نوع
شتابی که بتواند زمینه ساز یورش امنیتی به هسته های اولیه و فعال
چنین جبهه ای شود پرهیز کرد. این همان اشتباهی است که برخی تشکل ها
و فعالان عرصه های دیگر در چند سال اخیر کردند و چنان جلوتر از
آگاهی مردم تاختند که در گرد و غبار جاده، مردم نتوانستند آنها را
ببینند! |
سیاست نظامی- اتمی، که ما آن را از ابتدای روی کار آوردن
احمدی نژاد "سیاست جنگی" ارزیابی کردیم، نه حمایت و زمینه اجتماعی را درایران
دارد و نه حقانیت منطقه ای و جهانی را. در داخل کشور بر شمار تضادهای مردم با
حاکمیت افزوده و صف آرائی های سیاسی- نظامی در خود حاکمیت را به همراه آورده و
در عرصه جهانی بر فشارهای اقتصادی و تهدیدهای نظامی افزوده. این نکته که موضع
گیری های تبلیغاتی و حتی کمک های مالی و نظامی به سازمان های اسلامی متمایل و
یا وابسته به حاکمیت جمهوری اسلامی در منطقه، همدردی توام با حمایت فکری را در
افکار عمومی مردم عربی که زخم های اسرائیل را بر پیکر دارند بوجود آورده،
واقعیت است، اما چنین واقعیتی – حتی در صورت ادامه آن- هرگز به برج و باروی
دفاع از ایران تبدیل نخواهد شد. در صورت غرق شدن ایران در یک حمله نظامی و یا
زدوبندهای بزرگ حاکمیت با امریکا و اسرائیل برای حفظ موجودیت نظام، این مجسمه
برفی بسرعت آب خواهد شد و متعاقب آن یاس و سرخوردگی تقویت خواهد شد. در بدترین
شرایط نیز، واکنش های تروریستی را در داخل ایران به همراه خواهد آورد.
ادامه
-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
|
|
|
16 آذر
حقیقتی که با دست به دست شدن
قدرت حکومتی، تغییر نکرد و نمی کند
آنها سه قربانی خفته در خاک 16 آذرند. رضوی،
قندچی و بزرگ نیا در گوشه ای از امام زاده عبدالله تهران. در این چند
دهه، هرکس، در هر مقطعی، به زعم خویش شد یار آنها و تعبیر خود را از 16
آذر به سینه روزنامه ها سپرد. حتی آنها که فاجعه 18 تیر را با حمله به
خوابگاه دانشجویان آفریدند نیز مفسر 16 آذر شدند!
هرکس مختار است، بر حسب نگاه خود به آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی و
بموجب موقعیت و اندیشه و منشی که دارد از 16 آذر سخن بگوید. حتی حسین
شریعتمداری بازجوی اوین که امسال بمناسبت 16 آذر گفت و کیهان منتشر
کرد:" وقتي امروز نظامي ضد امريكايي در ايران بر سر كار است، به جرأت
مي گويم، هر كسي در هر كجا، دانشجو يا غير دانشجو در مقابل نظام اسلامي
بايستد در اردوگاه امپرياليسم است. "
اما، پیام 16 آذر، پیامی تغییر ناپذیر است. این پیام، یعنی اتحاد همه
نیروهای ملی، مذهبی و دگراندیش (دو قربانی آن واقعه توده ای بودند)
برای ایستادن در مقابل اختناق و دیکتاتوری، علیه هدایت کنندگان کودتای
28 مرداد(امریکا و انگلیس)، علیه دربار سلطنتی و تکرار خواست همیشگی
ملت ایران "آزادی". 5 دهه تفسیر حزب توده ایران از 16 آذر همین است و
بعدها نیز همین خواهد بود. زیرا حقیقت با دست به دست شدن قدرت حکومتی
تغییر نمی کند. |
توده
