سرمقاله راه توده: شاهد خاموش وقایع نباید بود
اراذل و اوباش حکومتی
در مقابل اراذل و اوباش خیابانی
معركه مبارزه
اراذل و اوباش حكومتی با اراذل و اوباش غيرحكومتی در خيابان ها همچنان ادامه
دارد. اين اراذل و اوباش حكومتی بخشی از همان نسلی است كه رهبر جمهوری اسلامی
معتقد است در دوران رهبری او "رويش" يافته اند. رويش يافتگانی كه بدرستی چهره
خود را پوشانده اند زيرا از نسلی است كه نگران شناخته شدن است، زيرا خود بخشی
از همين اوباش است، زيرا به آينده خود و حكومت اطمينانی ندارد. رويشی از نوع
رويش گياه های هرز و قارچ های سمی بر تنه درخت انقلاب. درختی كه می خواهند از
آن جز كنده ای سزاوار آتش بر جای نگذارند.
گردانندگان اين ماجرا بر معركه خود نام مبارزه با اراذل و اوباش گذاشته اند، تا
فراموش شود كه اينان قبل از اينكه اراذل و اوباش باشند يا نباشند "زندانی"
هستند و "متهم" و مانند هر زندانی و متهم ديگر حقوقی دارند. آنان هر كار كرده
باشند از شكنجه گران ساواك كه بدتر نيستند. مگر در زمان انقلاب كسی بر سر شكنجه
گران ساواك كلاه بوقی گذاشت يا در خيابان ها آنها را به راه انداخت و كتك زد؟
مانند يك زندانی، يك متهم با آنان برخورد شد. محاكمه و مجازات شدند. اگر قرار
باشد كسانی كه مثلا چند تن را كشته اند اينگونه مجازات شوند، فردا كسانی را كه
جنگی هفت ساله با صدها هزار كشته و ويرانی و بدون هيچگونه حاصل و نتيجه ای روی
دست مردم ايران گذاشته اند چگونه بايد تنبيه كرد؟ و تازه تکلیف آنها که طی
نزدیک به سه دهه فاشیستی ترین جنایات را در زندان ها از خود به یادگار گذاشته و
در خارج از زندان نیز ربودن و شکنجه کردن و به قتل رساندن را ادامه داده اند چه
می شود؟ ادامه
--------------------------------------------------
پیام های شما- پاسخ های ما
مجتبی حلوائی
حالا، سردار "آجرلو"
رئیس باشگاه پاس شده
جنایتکاران و آدم کش
ها در حاکمیت
سایت ورزشی تیتر در خرداد ماه
گذشته (1386) نوشت: «از تابستان گذشته و بعد از جام جهانی، بحث فدراسیون آینده
و اینکه چه کسی در کرسی ریاست آن خواهد نشست همواره داغ بوده است. چندی پیش از
یک منبع اگاه مطلع شدیم که گزینه فعلی برای ریاست فدراسیون کسی نیست جز سردار
آجرلو. علاقه مندان به فوتبال توجه کنند که منبع این خبر بسیار موثق است و اگر
سیاست مسوولین تغییر نکند بی شک سردار آجرلو را در این پست خواهیم دید. پس با
دانستن این موضوع شاید از الآن باید تمرین کرد که سردار آجرلو را در این پست
بپذیریم. در کارنامه مدیریتی سردار آجرلو قهرمانی پاس (اگر چه با حرف و حدیث)
به چشم می خورد ...»
--------------------------------------------------
عطر یادها
نه در زندان می ماند و نه در خاک دفن می شود
|
سرگرد محمدرضا بهنیا
امام زاده عبدالله
|
سرگرد غلامحسین محبی
مسگرآباد |
ستوان یکم محمدباقر والله
امام زاده عبدالله |
سینه چاکان سحرگاه در خاک میهن خفته
اند، اما عطر یاد آنها در فضای میهن نه به بند کشیدنی است و نه به خاک سپردنی.
آنها، بقول "شاملو" عاشق ترین بودند. عاشق ایران و مردم آن بودند و به همین جرم
نیز خونشان را پس از کودتای 28 مرداد ریختند. از خاوران تا مسگرآباد و از امام
زاده عبدالله تا قطعه 33 بهشت زهرا، هیچ دیوار و مانعی این به خاک خفتگان را از
هم جدا نمی کند. یاد همه آنها ابدی است. همچنان که ننگ اعدام های پس از کودتای
28 مرداد و قتل عام سیاسی 1367 ابدی است. هر کجا یادگاری از آنها یافتید به
سینه سایت ها و وبلاگ ها بسپارید. سینه ما نیز همیشه برای این یادگارها گشوده
است.
توده
